Engel Değil || yarı texting

Sekiz

Ben ne diyeceğimi bilemiyordum.

Annesini kaybetmiş birisi bana o sıcaklığı bende bulduğunu söylüyordu. Onu artık istesem de geri çeviremezdim çünkü içimde bir yerlerde kendini gösteren merhamet, bunu engelliyordu.

Ona acımıyordum ancak üzülüyordum. Annesizliğin nasıl bir şey olduğunu hissedemezdim. Çünkü hayatımın her alanında tüm sorunlarıma rağmen bana katlanan tek kişi annemdi. Derdimi paylaştığım, her konuda danıştığım, problemlerimle uğraşan, bana yol gösteren her zaman annem olmuştu. Pekâla babam ve Deniz de vardı ancak annem benim için bambaşkaydı. Can'ın kanayan yarası da annesiydi.

Ani bir kararla WhatsApp'tan çıkıp rehbere girdim ve Can'ın numarasına tıkladım. Bir an bile düşünmeden onu aradım.

Uzun bir süre çaldı ve tam kapanacağı sırada telefon açıldı. Konuşmuyordu ama arkadan gelen korna sesleri, insanların konuşma sesleri açtığını haber vermişti.

"Alo?" dedim önce, ses gelmeyince tekrarladım.

"Alo?"

Herhangi bir konuşma girişiminde bulunmamıştı. Ama beni duyduğuna hâlâ arkadaki gelmeye devam eden seslerden dolayı emindim.

"Pekâla, konuşmayacaksın anlaşı..." demeye kalmadan telefon suratıma kapandı. Bir an şaşkınlıktan ne yapacağımı bilemez bir vaziyette neler olduğunu anlamaya çalıştım ama hiçbir şey bu olayı mantıklı kılmıyordu.

Telefonumla bakışırken telefonum titredi ve mesaj bildirim sesi geldi. Ana ekran tuşuna basıp hareketsizlikten kapanan telefonu açıp bildirime baktım.

Mesaj Can'dandı.

Can: Amcam doğum yaptı, kapatmak zorunda kaldım.

Güldüm.

İlayda: Baya güzel bir yalandı, inandım şu an.

İlayda: Neden kapattın?

Can: Babam çağırdı.

Can: Sesinden tanımandan korktum.

İlayda: Babanı bile tanıyorum fakat kimi tanıdığımı bilmiyorum.

Can: Kim olduğumu öğrendiğinde beni reddetmeyeceğini bilsem şu dakika söylerdim.

İlayda: Pekâla seni reddetsem ne olur?

İlayda: Çok mu yakınımdasın ki?

Can: O kadar yakında değilim ama olmayı isterdim.

Can: Ama neredeyse her gün seni görüyorum.

Can: Ya babanın işlettiği kafede görüyorum ya hastaneye giderken ya da eczanede, sürekli görüyorum seni.

İlayda: Beni takip ediyorsun galiba?

Can: Aslına bakarsaaan görmemem mümkün değil.

Can: Aynı semtte yaşıyoruz çünkü.

İlayda: Ben neden göremiyorum seni?

Can: Onun da zamanı gelir elbet.

İlayda: Tahminen ne zaman?

Can: Bana aşık olduğunu hissettiğimde.

______________

Uzuuun bir aradan sonra tekrar merhaba 🌸 Ybler aksıyor ama haklı sebeplerim yok değil. Yb yazar yazmaz paylaşacağım 🌙 sizleri seviyorum ♥