Πρόλογος

11.3K 337 41
                                    


Πρόλογος

Μανχάταν- Ν. Υόρκη

Είναι τραγικός .Είναι θεότρελος είναι είναι και εγώ δεν ξέρω τί είναι .

Δεν φταίει όμως αυτός όχι δεν φταίει. Εγώ φταίω .Εγώ και μόνο εγώ .

Φταίω που κάθομαι και τον ακούω, φταίω που τον ανέχομαι .

Ανέχομαι τις τρέλες του και τις ιδιοτροπίες του, ανέχομαι τα νεύρα του .

Όχι όχι τα νεύρα του, νεύρα έχω εγώ εξ' αιτίας του. Αυτά σκέφτομαι μια ώρα τώρα κολλημένη στην μεσημεριανή κίνηση της Λεωφόρου Μπρόντγουεϊ στο ύψος της 20ης Λεωφόρου.

Δεν αντέχω άλλο βγάζω το τηλέφωνο μου από την τσάντα μου για να του τηλεφωνήσω. Πρέπει να εκτονωθώ λιγάκι. Πιστεύω εάν του φωνάξω θα ηρεμίσω λιγάκι. Πληκτρολογώ το νούμερό του και περιμένω. Το τηλέφωνο του καλεί και εγω περιμένω και περιμένω και περιμένω να απαντήσει στην κλήση μου ως που φτάνει στον τηλεφωνητή και μια κατά τα άλλα συμπαθέστατη φωνή σπεύδει να με ενημερώσει πως ο συνδρομητής που κάλεσα δεν είναι διαθέσιμος και πως εάν θέλω μπορώ να προσπαθήσω αργότερα. ΑΧ το αίμα μου έχει φτάσει στο κεφάλι μου έρχεται να ανοίξω το παράθυρο και να ουρλιάξω από τα νεύρα μου... Εισπνοή – Εκπνοή ,έλα Άλεξ πάμε πάλι λέω στον εαυτό μου, Εισπνοή – Εκπνοή. 

Ο οδηγός μου, μου ρίχνει κλεφτές ματιές από τον μεσαίο καθρέφτη του αυτοκινήτου και ευτυχώς δουλεύοντας για μάς χρόνια ξέρει πως δεν πρέπει να μου απευθύνει το λόγο όταν είμαι σε τέτοια κατάσταση .

Ένα τέταρτο περνά και ευτυχώς κοντεύουμε να φτάσουμε στο Arttable. Αγαπημένος προορισμός μας εδώ και χρόνια για φαγητό. Ταξιδεύοντας σχεδόν το μισό χρόνο και ζώντας σε ξενοδοχεία ,όταν γυρίζουμε σπίτι δύσκολα αλλάζουμε στέκια.

«Αργούμε Liam?»

«Όχι κ Αλεξ.»

Liam Aroun.Πρώην Μισθοφόρος που έλαβε μέρος σε 4 αποστολές. Ιράκ, Αφγανιστάν, Βοσνία, Ισραήλ. Έκτοτε αναλαμβάνει την φύλαξη και προστασία διάσημων και πλουσίων. Του έχω πει επανειλημμένα πως εγώ δεν είμαι διάσημη μα ο τρελός ο θεόμουρλος γίνεται θηρίο και δεν ακούει κουβέντα. Του γυρίζει το μάτι του τρελού και αφού έχω μάθει από χρόνια να επιλέγω τις μάχες μου μαζί του, υποχωρώ.

Χαμένη στις σκέψεις μου δεν έχω καταλάβει πως φτάσαμε στον προορισμό μας όταν ακούω την πόρτα του Liam να ανοίγει και να κλείνει . Όταν προφανώς έκανε τον κατάλληλο έλεγχο μου άνοιξε την πόρτα.

Κρυφές ΕπιθυμίεςWhere stories live. Discover now