Κρυφές Επιθυμίες

Κεφάλαιο 38

Κεφάλαιο 38

Σκωτία...

Σήμερα

Έκανε ψύχρα και έπεφτε ένα ψιλόβροχο όταν προ­σγειώθηκε το αεροσκάφος στη Σκωτία. Βέβαια, μέσα σε μια υπερπολυτελή Μερσεντές δε νοιάζεται κανένας μας για τις καιρικές συνθήκες που επι­κρατούν έξω. Ούτε προφτάσαμε να νοιώσουμε το κρύο στο σύντομο διάστημα που περπάτησαν από το αυτοκίνητο μέχρι το πολυτελές αρχοντικό στο παλιό κέντρο της πόλης όπου ήταν και το ραντεβού μας με την εταιρία διαχείρισης ακινήτων . Εγώ βέβαια προσφέρθηκα να την πάρω αγκαλιά για να την προστατεύσω από το κρύο αλλά σαν απάντηση εισέπραξα ένα φαρμακερό βλέμμα...

Μας σύστησαν σε όλο το προσωπικό της εταιρείας στη Σκοτία. Τα γραφεία στεγάζονταν σε ένα άλλο αριστοκρατικό κτίριο της πόλης το οποίο είχε κατα­πληκτική θέα . Η Αίθουσα συνεδριάσεων, που βρισκόταν στο τελευταίο πάτωμα, είχε ακόμη πιο φα­ντασμαγορική θέα, αλλά την Άλεξ δεν την ενδιέφερε να κοιτάξει έξω από το παράθυρο. Καθόταν στην θέση της εκνευρισμένη και κοιτούσε τον τοίχο απέναντι, δείχνοντας μου απροκάλυπτα ότι δεν ήθελε να βρίσκεται εδώ. Εγώ Ανυπομονούσα να ξεκινήσουμε τη δουλειά . Ξέρω ότι θα μας πάρει στην καλύτερη δυο μέρες στην χειρότερη τέσσερεις . Θέλω σαν τρελός να τελειώσουμε όσο ποιο γρήγορα γίνεται με την δουλειά, και τις υπόλοιπες μέρες να τις περάσω μαζί της.

Ο Τζος, ο διευθυντής της εταιρίας διαχείρισης ακινήτων , μας εξήγησε ποιες ενέργειες είχαν κάνει, σε ποια σημεία απέτυχαν και πως ήλπιζαν ότι θα κατάφερνα εγώ να κλείσω την συμφωνία.

Μαλάκα μου εάν είναι να κάνω και την δικιά του δουλειά ποιος ο λόγος να τον πληρώνω.

Ήταν ψηλός, νέος, πολύ ξανθός, κλασικός Σκοτσέζος στην εμφάνιση με πολύ βαριά προφορά. Στο τσακ είμαι να του σπάσω τα μούτρα. Μου εξηγεί πόσο αποτυχημένος είναι στην δουλεία του, αφού δεν κατάφερε να κλείσει την συμφωνία, ενώ συνεχίζει ρίχνει κλεφτές ματιές στην Αλεξάνδρα... Και αυτήν ρε πούστη μου δεν του το κόβει, του χαμογελά συνεσταλμένα.

«Εσείς κ Papa, πρώτη φορά έρχεστε στην Σκωτία? » ρωτά το αρχίδι την δικιά μου γυναίκα.

«Όχι έχω έρθει και μια ακόμη φορά για δουλεία όμως και πάλι»

«Δεν καταφέρατε δηλαδή να την γυρίσετε, να δείτε τα αξιοθέατα?»

«Όχι δυστυχώς »