Κρυφές Επιθυμίες

Kεφάλαιο 41

Κεφάλαιο 41

Λας Βέγκας

Σήμερα

Θα πάω και θα τα κάνω όλα λίμπα. Θα τα σπάσω όλα. Έτσι δεν θα έκανε και αυτός? Τέλος η ηττοπάθεια και τα κλάματα. Θα του δείξω εγώ τι εστί Αλεξάνδρα Παπαδάκη. Είμαι κρητικιά εγώ.

Το ασανσέρ ανοίγει και με γοργά και αποφασιστικά βήματα κατευθύνομαι στην πόρτα του. Έξω από αυτήν είναι ο Προσωπικός του σωματοφύλακας. Τόσες μέρες έχουμε αναπτύξει μια οικειότητα , αλλά αυτήν την στιγμή θέλω να του επιτελώ.

«Μέσα είναι αυτός ?» ρωτάω τον Ραουλ τον πιο στενό του σωματοφύλακα.

«κ Papa...»

«Τι σε ρωτάω? Εσύ μόνο να τον καλύψεις μπορείς. Άνοιξε την πόρτα και το καλό που σου θέλω μετά φύγε από μπροστά μου» Χαμογελά μου ανοίγει την πόρτα και παραμερίζει στο πλάι να περάσω

Χ Α Μ Ο Γ Ε Λ Α. Δεν πάμε καλά «Στο σαλόνι» μου λέει την στιγμή που κάνω ένα βήμα.

Πάλι καλά εάν μου έλεγε στην κρεβατοκάμαρα δεν ξέρω τι θα έκανα.

Τον βλέπω να κάθεται στον καναπέ με τα πόδια μπλεγμένα. Φοράει ακόμα το σμόκιν αλλά έχει λύσει το παπιγιόν του.

«Βρέ βρέ καλώς την» με ειρωνεύεται και πίνει μια γουλιά ουίσκι και αφού κάνει την τελευταία τζούρα από το τσιγάρο του και με μια κίνηση το σβήνει στο τασάκι που βρίσκεται ακριβώς μπροστά του, επάνω στο μαρμάρινο τραπέζι.

Εγώ τον κοιτούσα έξαλλη και εκείνος με απάθεια. Σαν να μην συνέβαινε τίποτα.

Έσφιγγα και ξέσφιγγα νευρικά τις γροθιές μου και εκείνος καθόταν στον καναπέ σαν βασιλιάς στον θρόνο του και χαμογελούσε σαν ηλίθιος.

«Δεν είναι αστείο. Πες στο τσουλί σου να τα μαζέψει και να φύγει» λέω με όσα ψήγματα ψυχραιμίας μου είχαν απομείνει. «Εάν πήγες μαζί της»

«Αφού δεν σημαίνω τίποτα για σένα Αλεξ. Είμαι ένα βρόμικο μυστικό για σένα, τι εάν πήδηξα το δίμετρο μοντέλο. Εκείνη στεκόταν περήφανη στο πλευρό μου απόψε»

Δεν είχα φάει ποτέ στην ζωή μου σφαλιάρα. Εάν ποτέ έτρωγα είμαι σίγουρη πως κάπως έτσι θα πρέπει να είναι η αίσθηση. Όταν μου είπε ότι πήγε με άλλη , αισθάνθηκα σαν να μου έριξε σφαλιάρα και είμαι σίγουρη πως δεν κατάφερα να κρύψω τον πόνο που ένιωσα.

Οι λέξεις του με έκαναν να ζαρώσω το κορμί μου έγειρε προς τα μπροστά το στομάχι μου δέθηκε κόμπος τα γόνατα μου κόπηκαν με αποτέλεσμα να κινδυνεύω να σωριαστώ στο πάτωμα τα μάτια μου τον κοιτούσαν ορθάνοιχτα γεμάτα πόνο και το στόμα μου έχασκε. Και τότε ένας λυγμός ανέβηκε στο στόμα μου και έβαλα τα κλάματα.