Κρυφές Επιθυμίες

Κεφάλαιο 40

Κεφάλαιο 40

Μανχάταν Ν Υόρκη+ Λας Βέγκας

Σήμερα

Η βραδιά είναι θεϊκή. Είμαστε σε ένα τέλειο εστιατόριο, η θέα είναι μαγευτική και μιλάμε. Του τα λέω όλα για τους γονείς μου για το τότε και για το τώρα. Με την μαμά μου μιλάμε συχνά και προσπαθούμε να αποκαταστήσουμε την σχέση που γκρεμίσαμε πριν χρόνια.

Μένουμε εκεί μέχρι και μετά τα μεσάνυχτα, και σαν να μην πέρασε καθόλου η ώρα, συζητάμε ανοιχτά και σε πολύ προσωπικό τόνο σε όλη τη διάρκεια του δείπνου. Συγκρίνουμε συμπεριφορές. Πριν λίγες μέρες γνώρισα τους γονείς του και ενώ εκείνος με καθησύχαζε για την συνάντηση μας και μου έλεγε πως θα τους λατρέψω εγώ φοβόμουνα και έτρεμα σαν το ψάρι. Είχε δίκιο όμως. Οι γονείς του είναι άψογοι. Η μαμά του δε, μου έκλεισε το μάτι την ώρα που φύγαμε και μου είπε συνωμοτικά «Να τον τρέξεις. Μην του το κάνεις πολύ εύκολο. »

Απολάμβανα το επιδόρπιο. «Το σουφλέ σοκολάτας με απογείωσε», λέω και κάθομαι πιο αναπαυτικά, αλλά νιώθω το στομάχι μου γεμάτο.

«Να αρχίσω να βλέπω το σουφλέ ως ανταγωνιστή;»

«Ποτέ. Εσύ πάντα θα είσαι η επιλογή μου».

«Καλό αυτό».

Πληρώνει το λογαριασμό και φεύγουμε.

.

.

.

Επιστρέφουμε σπίτι του. Από την στιγμή που επιστρέψαμε από Σκωτία κοιμάμαι κάτω μαζί του. Επάνω πηγαίνουμε αρκετά συχνά να περάσουμε λίγο χρόνο και με τον Αχιλλέα. Είναι πολύ πιεσμένος αυτό το διάστημα γιατί έχουν μπει στο στούντιο και ετοιμάζουν την νέα δισκογραφική δουλειά. Δεν μετακόμισα εδώ, απλά κοιμάμαι κάθε μέρα μαζί του.

«Εγώ πηγαίνω να κάνω ένα καυτό μπάνιο» του ανακοινώνω κλείνοντας του το μάτι.

Λίγα λεπτά μετα τον βλέπω στο άνοιγμα της πόρτας να ανοίγει ένα καλό κρασί και μου γεμίζει ένα ποτήρι. Ακούμπησε το ποτήρι που προοριζόταν για μένα πλάι στην μπανιέρα. Βγαίνει από τον μπάνιο και μπαίνει ξανά κουβαλώντας μια καρέκλα. Εγώ όλοι αυτήν την ώρα τον κοιτώ με απορία.

Βάζει μια καρέκλα στη μέση του άψογα διακοσμημένου αυτού χώρου. Βάζει να παίζει στο κινητό του μια γνωστή μελωδία, και στην συνέχεια το ακουμπάει στον πάγκο του διπλού νιπτήρα. Κάθεται μετά στην καρέκλα, πίνει μια γουλιά κρασί, το βλέμμα του δεν ξεκολλάει ούτε στιγμή από πάνω μου και κάποια στιγμή μου λέει: