Κρυφές Επιθυμίες

Κεφάλαιο 7

Κεφάλαιο 7

Μανχάταν Ν Υόρκη

Λίγο καιρό πριν...

Στροβιλιζόμαστε εδώ και ώρα . Έχω χαλαρώσει πολύ και έχω γύρει το κεφάλι μου στον ώμο του. Δεν ξέρω πότε ακριβώς έκλεισα και τα μάτια μου μα συνέβη και αχ ήταν μια αίσθηση ονειρεμένη, ασφάλεια, οικογένεια και σπίτι... αυτό αισθανόμουνα για αυτούς τους ανθρώπους. Μετά από τόσα χρόνια μπορώ να πω με βεβαιότητα πως οικογένεια δεν είναι αυτοί που σε γεννάνε αλλά αυτοί που σ΄ αγαπάνε άνευ όρων και είναι δίπλα σου για να σε ακούνε, να σε στηρίζουν, να σε κατσαδιάζουν, να τρελαίνονται από τις επιλογές σου, να διαφωνούν κάθετα με αυτές αλλά στο τέλος της ημέρας να παραμένουν εκεί δίπλα σου, φρουροί σου.

«Ε μικρή θα κοιμηθείς ? θα βγάλω άσχημο όνομα στην πιάτσα ότι είμαι βαρετός μέχρι ανίας » με πειράζει και ανοίγω τα μάτια μου χαμογελώντας. Ήταν τόσο γλυκά μέσα στην αγκαλιά του, τόσο καθησυχαστικά που γουργουρίζω σαν γάτα . Αισθάνομαι τόσο αποπροσανατολισμένη σα να ξύπνησα μόλις, και τα μάτια μου... προσπαθούν να προσαρμοστούν στο δυνατό φως των πολυελέων, για αυτό δεν κατάλαβα ακριβώς τι έγινε, περισσότερο άκουσα μια φωνή να ρωτά τον Adam «Επιτρέπεται?»

«Εμ ναι βέβαια » απαντά σαστισμένος και ο Adam

«Ρο-Ρο » τραυλίζω την ώρα που με τραβάει στην αγκαλιά του 

«Ρόμπερτ γλυκιά μου, Άλεξ.» Μερικά δευτερόλεπτα περνάνε και το κομμάτι τελειώνει. Σταματάμε να χορεύουμε και εγώ αφήνω μια ανάσα ανακούφισης που δεν γνώριζα ότι κρατούσα. Τόση ώρα δεν έχουμε ανταλλάξει άλλη κουβέντα μόνο κοιταζόμαστε . Την κατάσταση αυτή την αλλάζω εγώ αφού του λέω πως θα ήθελα λίγο νερό. Προχωρώ κάνοντας λίγα βήματα μακριά του, εκείνος όμως με φτάνει και μου λέει επιτακτικά ,προκαλώντας με ένα βλέμμα που λέει εάν έχω κότσια ας διαφωνήσω, «Επίτρεψε μου, να σε συνοδεύσω»

Αφού απομακρυνόμαστε από την πίστα τον ρωτάω αυτό που με καίει περισσότερο «Πώς με βρήκες ?»

«Σου έδωσα χρόνο. Σου έδωσα πέντε ολόκληρες μέρες να έρθεις εσύ σε μένα. Ήξερες που θα με βρεις όμως επέλεξες να με διαγράψεις. Αναγκάστηκα λοιπόν να έρθω εγώ πάλι σε εσένα» Λέει και πάει να με πλησιάσει και να με αγκαλιάσει

«Σε παρακαλώ , όχι εδώ» λέω και απομακρύνομαι από κοντά του κοιτάζοντας ένοχα γύρω μου να δω εάν μας παρακολουθεί κανείς .