RAVAGE FLESH

Chapter 4

Mabilis akong nagbihis at nagpunta sa cr para maghilamos. Plano kong umalis ng hindi nagpapaalam sa kanya para hindi ako mahirapang iwanan siya. Habang nakatitig sa sariling repleksyon sa salamin ay muli na namang tumulo ang mga luha sa mata ko. Mahigpit ang kapit ko sa gilid ng lababo dahil sa panghihina ng katawan ko.

I wish this aren't happening. That all of this is just a nightmare that I can wake up everytime I want. But this, this aren't a nightmare nor a dream. This is the reality for me that I can never escape...

I sobbed all the heartaches, all the pain that I am feeling. I lowered my head and my shoulders are shaking. I dried my tears and decided to leave as soon as possible. Pagkalabas ko ay nakita ko ang lalaking mahal ko. Mahimbing na natutulog sa kama habang yakap ang isang unan. Dahan-dahan kong inihakbang ang mga paa ko papunta sa kanya at muli na namang namuo ang mga luha sa sulok ng mga mata ko hanggang sa tuluyan na itong tumulo. Marahan kong hinawakan ang pisngi niya at tinitigan ang kanyang mukha.

"I'm sorry, hon... "

I whispered as the tears continue to flow on my face. I caressed his cheeks with my thumb and kissed his forehead. Then, I kiss his nose and lastly, his lips. I close my eyes as my lips touch his for a brief moment. I pulled away, wipe my tears then, gather the necklace I gave to him. It's beautiful... I stand straight before turning around to get my bag. Nagulat ako ng may biglang humawak sa pulsuhan ko.

"Hon... ''

Nanlamig ang buo kong katawan ng marinig ang boses niya. Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko para pigilan ang hikbing gustong kumawala sa aking mga labi. Ipinikit ko rin ang mga mata ko dahil sa nagbabadyang luha na gustong tumulo mula rito.

"Hon, kanina ka pa ba gising? "

Huminga ako ng malalim bago nagmulat ng mata at humarap sa kanya. Ang mga mata ko ay hindi makatingin sa kanya.

"Uhm... "

Tumayo siya bigla at hinapit ako palapit sa kanya bago niyakap. Ramdam ko ang init na nanggagaling sa katawan niya at ipinilabot ko ang mga braso ko sa baywang niya. Naipikit ko ang mga mata ko upang damhin siya, damhin ang presensiya na alam kong hindi ko na muling mahahagkan. Hindi ko na muling mahahalikan ang mga labi niya at hindi ko na siya muling makakasama. Isang mahinang hikbi ang hindi ko napigilan ang kumawala sa mga labi ko. Kasabay nito ay ang unti-unting pagtulo ng mga luha sa aking mga mata.

"Hon, is there any problem? Is it because of what happened last night? Damn! I'm sorry. Sorry, hon. I'm sorry. "

Umiling lamang ako bago higpitan pa ang yakap ko sa kanya. Kahit kaunting minuto lang... Ilang minuto ang lumipas at nanatili kaming nasa ganoong posisyon. Isang huling yakap sa huling pagkakataon bago ako kumawala at humakbang paatras, palayo sa kanya. I take a deep breath before looking directly at his eyes.

"A-Aleyor, I'm sorry. We cannot continue t-this relationship. We c-can't be forever like this, we need to s-stop. "

He looked at me, confusion is written on his face. He asked the question that I am waiting in case this situation will happen.

"What do you mean? "

"We... should break up. "

He panicked and took a step forward and I take a step backward. Keeping the distance between us.

"N-No... Hon, I know that you're just joking. C-Come on, stop fooling around. Come here, I'll forgive you. "

He opened his arms as if he is welcoming me again to his life. Even if I want to feel him right next to me, I can't. This is for him, I will never allow someone to hurt him or kill him. I know that I am hurting his feelings right now but this is the right thing to do on this situation.