Beni takip etmeyenin popișine dayak atıyorum he
"Of her neyse. Gidelim mi artık?"
"Olur."
Ayaklandık ve yürümeye başladık. Karşımızda az önce bize asılan iki kadın ve yapılı vücutları ile karşımızda duran üç kişi vardı.
Yavaşça yaklaşan bedenleri görünce Jungkook elimi sıkıca tutup ayakta onları bekledi.
Onun bu korkusuz davranışları aşık olmam için en iyi sebep olabilir.
"Evet? Bir sorun mu var beyler?"
"Var bir sorun. Kızlara asılıyormuşsunuz? Kimin yüreğini yediniz lan!"
Jungkook sinirlenip kafasını yana yatırdı. Sonra kenetli olan ellerimizi havaya kaldırıp yandan sert bir bakış attı.
"Bu yeterli sanırım? Hiçbir kızda gözüm yok. Benim gözüm Jimin'den başkasını görmez. Şimdi kim kime asılmış yanınızdaki iki bayana sorun, onlar iyi bilir."
Adamlar yanlarındaki iki kadına baktı.
"Yalan söylüyorlar! Yanımıza gelip telefon numaralarımızı istediler, onlar sapık!"
Bu sefer ben sinirlendim. Ve kızın üstüne yürüdüm.
"Lan bana bak-"
Adam beni itince Jungkook bu sefer sinir küpüne döndü ve adama yumruk attı.
"Ona elini bile sürme!"
Diğer adam bu sefer Jungkook'a yumruk atmıştı.
Çıldırıyorum.
"Jungkook!? İyi misin? Lan köpek!"
Sıra bendeydi.
Andaval herif.
Adama gözüm kapalı kafa attım ve üstüne çıkıp bir kaç defa yumrukladım. Jungkook beni kaldırıp kolumdan tutmuştu.
"Jimin, kaç!"
Son hızla topuk yapan Jungkook ve ben, hem delice koşup hem de hunharca gülüyorduk. Ara sokağa girdiğimizde birbirimize baktık.
"O nasıl bir travmaydı?"
"Bilmiyorum ama iyi benzettik."
Bu dediğine güldüm. Elimi omzuna atıp yanağından öptüm.
"Başka kimsede gözüm yok. Sen yanımda ol yeter."
