Seashells

Chapter 13

Chapter 13 

Goodmorning! charing hahah. aywehh nakatulog pala ako kanina sa banyo? joke sa kwarto. hindi ko kasi namalayan yung oras at 5pm na ng gabi. Sobrang napagod ako ahhh, amp. anyway makababa na nga lang para kumain.

-

"baby have you seen the pictures? it's so wonderful" sabi ni Mommy habang kumakain kami sa isang fine dine resto ng beach na ito "Im planning na palakihan ulit natin isa mong picture then lagay natin sa sala, what do you think?" then smile.

"Mom, its up to you. basta yung maayos naman piliin mo ahh. hihi wag yung daring" pkiusap ko sakniya. paano ba naman, lahat ng pictures na pinapalakihan niya ehh halos iluwa ko na alhat ata ng kaluluwa ko. Oo, kahit mapa-dress. Masyadong exposing yung cleavage, sabi niya ayos lang daw yun. tutal naman daw sobrang mahal ng damit kaya dapat magpa-photoshoot agad. So ridiculous!

anyway, gusto ko lumabas at mag-jog hehe.

"ma, i'll go out for a run. I'll be back before hmmmmm.." nagisip ako kung anong oras ako babalik hehe gagala pako ehh.

"Okay ingat" sagot niya.

bumalik nako sa kwarto at nagbihis!

-

the air felt so cold brrr, lakas ng loob ko kasi mag tank top gabi na pala haha.

naka-ilang round nako, kahit pawis ko natutuyo rin kainis lang. medyo lumaki yung tummy ko sa kinain ko kanina sa resto, sarap kasi ehh! ahhaha

makaupo nga muna,

"take time to realize, that your warmth is crashing down on me.." kanta lang ng may nakita akong shells at pinulot to. 

OMG yung magandang shells katulad nung bata ako. awww, i really miss picking things like this.

Flashback...

"Mom where we going?" tanong ko kay mommy.

"baby, we will go to the beach. we will meet daddy, okay?" sagot niya sakin.

"Do I have any playmates there?" tanong ko at medyo napaisip siya at umiling. what?! I hate going to business meetings. It is just full of old people.

so ayun, wala akong magawa. wala rin nman akong kasama sa bahay ehh. Nag-day off kasi si yaya imelda ehh. buti pa si Yaya nakakalaro ehh. Malimit lang naman kasi magkabata sa village ehh. so corny nga ehh :(

andito na kami ngayon sa isang white sand beach. Pumasok kami sa isang hotel at dumiretso sa board meeting kuno. Ipinakilala lang ako sa ibang ka-work ni dad, then nagstart na sila. Ayun boring kaya I told mom na, I'll go along seashore. pumayag naman siya basta daw magingat ako. okaaaaaaaaay, whatever.

Meanwhile, naglalakad ako sa dagat ng may nakita akong kumikinang na SEASHELLS! pumunta ako dun at pinulot yun.

"wow, cool!" ang cool kasi, napaka-rare ng ganitong uring seashells. napaka-slim lang niya at maliit lang siya. Siguro kung hindi umaga hindi ko to mapapansin. Tinapat ko siya sa araw, 

"Ang cool!" ang cool grabe, ang saya saya. parang nawala yung inis ko dahil dito.

naglakad ako paahon ng dalampasigan ng biglang umalon.

:O 

Nawala sa kamay ko yung shell. Omg! NO!!!

hinanap ko siya ng hinanap.

"Asan na ba kasi yun?" grr, it cant be ipapakita ko pa yun kay mommy ehh and idi-display ko pa siya sa room ko huhuh. naiiyak nako grabe, asan na ba kasi yun.

hindi ko namalayan na nasa malalim nako, What? I cant breath.

"h-heLP!!!!!" no, bata pa ako. Bata pa ako, gagraduate pa ako, marami paakong gustong gawin sa buhay. then everything turns black.

"Bata! gising! bata!" may boses akong naririnig at niyuyugyoy ako.

hmmm,

"yan buti naman at gising kana. okay kana ba?" tanong skain nung boses.

dumilat ako at sinalubong ako ng nakakasilaw na araw at malabong figura ng isang bata.

"yung seashell" yan ang lumabas sa bibig ko. Tama yung seashell,

bumangon ako at nagkauntugan kami ng batang nasa harap ko.

"OUCH!" sabay kaming napangiwi sa sakit.

"okay ka lang ba?" tanong niya sakin. pinagmasdan ko siya. Isang matang kulay hazel brown at mahahabang pilik mata. Matangos na ilongn at pinkish lips. Sakto lang ang katawan niya para sa isang batang katulad namin. Yung buhok niya na medyo brownish at pale skin. Ang cute niya and pogi, yup ang pogi niya hihihi.

pero naiyak ako ng naalala ko yung shell huhu.

"Na, nakita m-mo ba yung shell na m-maganda?" nauutal ako at humihikbi sa bawat salitang sinasabi ko dahil sa iyak.

"shhhh, wag ka na umiyak bata. Kukuha nalang ako ng shells" kokontra na sana ako kaso hinayaan ko nalang siya. Nagpulot pulot siya at maya maya bumalik siya. "tara gawa tayo ng Heart" sabi niya sakin.

tumango nalang ako,

Gumawa siya ng heart at umupo kami sa loob nun. nagkuwentuhan lang kami at naglaro. Ang saya kasi nagkaron ako ng kalaro.

"Ako nga pala si Toffi, 10 years old. ikaw?" sabi niya sakin sabay lahad ng kamay.

"George, 8 years old" at nag-shakehands kami.

nagpaalam na siya at ako rin. Pero bago ako umalis sa beach kasama sila mommy ehh bumalik ako dun at kinuhaan ng picture yung heartshells gamit yung polaroid.

"Thankyou" I whispered. nakalimutan ko siya pasalamatan sa pagligtas sa akin. 

Yun yung kwento kung bakit may picture ako ng heartshells sa pin-it wall ko sa kwarto. at kung bakit takot ako magswimming pero di ako takot lumapit sa dagat. Dahil yun kay toffi. Si Toffi na hanggang ngayon hindi ko parin nakakalimutan.

Hindi ko aakalain na sa pagbalik ko rito ay makikita ko yung shell na ito kahit gabi na. Hindi ko alam ang dahilan pero sigurado akong destiny toh. Corny man, pero duhh. napaka imposibleng sa almost 9 years na lumipas ehh makikita ko ulit to. 

Hinawakan ko lang ito at suminghap ng hangin habang naka-upo.

"Alone?" tanong ng isang lalaking ngayon ay nakaupo na sa tabi ko. 

binigyan ko lang siya ng ngiti, ayoko makipagasaran ehh. katamad,

Nagsmirk lang siya.