May kaibigan ako.
Lalaki siya at maraming may ayaw sa kanya.
Sabi nila, ang pangit daw tignan kung maging kaibigan mo ay isang lalaki. Dahil sa paningin daw nila, magmumukha kang malandi.
Well, I don't care though.
That's only what they see not what they really know about me.
He's my dearest friend. He's L... my love.
We both have tough times and still we managed to solve it by making each other's happy.
We are each other's lucky charm. And we're both thankful that we met and become friends.
"Hey, lutang ka na naman dyan." he said, coming to me and hugged me. I flinched my eyes because of his unexpected gesture... which I really like.
"May naisip lang naman ako." I said, smiling to him. I hugged back.
"Ano naman yung naisip mo?"
"Naisip ko lang, kung nagkataon bang hindi nagkrus ang landas natin... makikilala parin ba natin ang isa't isa?" I asked, facing him.
"Magkrus man ang landas natin o hindi, kung nakatadhana talaga tayo, magkikita't magkikita tayo... anuman ang maging hadlang ang dumating sa daraanan natin." he said, smiling. He's so cute when does this. What a handsome face he has.
"Ang cute mo talaga kahit na kailan." I said, pinching his cheeks. Hindi siya gumalaw pero nakabusangot siya. Hindi ko alam kung nagpapacute ba siya o baka totoo na yung pagbusangot niya.
Maya maya'y, ngumiti ito sakin at kinurot ang aking pisngi.
"Mas cute ka. Cute tayong pareho kaya nga nakatadhanang magkita at makilala natin ang isa't isa."
"Sus. Pero pano pag nagkataong hindi mo ko na-meet? Yung wala tayong naging connection at all? Will we ever still meet and be like this, Louie?" I asked, waiting for his answer.
Inakbayan niya ako at inilapit niya ang aking ulo sa kanyang balikat.
"Oo naman. Pipilitin kong magkita tayo at maging ganito. Dahil ikaw lang ang gusto ko... wala nang iba." inalis ko ang aking ulo sa kanyang balikat at humarap sa kanya. Kita ko ang inlove na inlove niyang mga mata na kung tumingin, tagos sa puso at kaluluwa. Damn. I think this is it. He's the one... the right one for me. The right guy for me.
Ngumiti ako. "Talaga?" ayun lang ang tanging kong nasabi. Can't help but to smile at him. Ang swerte-swerte ko talaga sa kanya.
Hinawakan niya ang aking pisngi. "Oo... talagang-talaga." ngumiti niya.
"Sana totoo de joke lang." I said, laughing.
Mas lumapit siya sakin and there's few inches away from him. And I can feel his scent.
"Tss. Totoong-totoo ito, Rane. Hanggang ngayon ba e hindi ka pa rin makapaniwala?"
"Sa alin?"
"Sa pagiging official nating dalawa."
Hinawakan ko ang kanyang pisngi. "Hindi pa rin kase ako makapaniwala na magiging ganito tayo. Na magkakaroon ng 'ikaw at ako' sa huli." I smile to him.
"Kahit din naman ako e hindi rin makapaniwala."
"Bakit?"
"Kase ikaw, na sobrang ganda e mahuhulog din pala sakin. Ang buong akala ko, hindi na magiging tayo e. Matapos nang lahat ng pinagdaanan natin. Naging mahirap ang sitwasyon natin noon. Pero naging magaan nang dahil sinandalan natin ang isa't isa." he said, smiling from ear to ear.
"Siguro ngayon naniniwala na ko sa tadhana kumpara noon." dagdag pa niya.
"Bakit naman?"
"Kase finally girlfriend na kita at boyfriend mo na ko. Kapag kayo, magiging kayo talaga sa huli. Ayan ang natutunan ko sa taong magkasama tayo, Rane."
Ang init ng mukha ko. Palagi naman akong namumula kapag nagsasabi siya ng ganito pero ngayon na lang siguro ako namula ng sobra na para bang ito ang una.
"Ang cute cuteeee mo talaga. Kaya love na love kita e."
"So kaya mo lang ako minahal kase ang cute ko? Kailan pa ko naging aso sa paningin mo ha? Ang sama mo."
"Sus. O sige babaguhin ko — maging cute ka man o hindi, maging sobrang ganda o hindi, mahal pa rin kita at yan ang dapat mong tandaan. Okay?"
"Pero—"
"Nah ah. No more buts, love. Akin ka na e so wala nang dapat pang bawian." he said, laughing and at the same time smiling to me. He kiss my forehead, my face and my nose.
"Tama, wala nang bawian, peksman mamatay man." sabay namin saad at nang dahil duon nagtawanan kami.
"I'll be always be your L, and you'll always be my L too."
"I love you, Love."
"I love you too, Love." and then we kissed.
After we kissed, we got up from our seat and then went to somewhere else.
THE END.
dedicated for the person I love in real world for 5 years.
SANA OL DI BA?
