My loverboy and me 2

Hoofdstuk 3

Als ik die avond huiswerk aan het maken ben bromt mijn telefoon. Ik ben verbaasd als ik Tobias zijn naam zie, snel open ik het smsje en begint te lezen. ''Heey Lizzie, het spijt me echt dat ik vroeger zo lullig tegen je deed. Ik vind het echt rot wat je allemaal hebt meegemaakt, maar ik vind je een sterke en lieve meid. Greetz Tobias.'' Ik grinnik even, wie had dat gedacht? Dat Tobias mij zou smsen, en dan nog met zoiets lief! ''Maakt niet meer uit joh! Ik wil je nog bedanken dat je het voor me opnam, superlief!'' antwoord ik en leg mijn telefoon dan weg. Ik trommel wat met mijn vingers op mijn bureau terwijl ik naar de foto's aan de wand kijk. 'Pff, Amber. Jij mag er ook wel uit.'' mompel ik zachtjes in mezelf. Peinzend bekijk ik mijn wiskunde boek en zucht diep, wie heeft wiskunde ooit uitgevonden! Net wanneer ik klaar ben gaat mijn telefoon alweer. ''Mooi dat je niet boos bent! Zullen we een keer wat gaan drinken?'' lees ik hardop voor. Even twijfel ik erover, Tobias wil iets drinken met mij, de populaire Tobias. Stel je voor dat hij het doet gewoon om me uit te lachen. Dan verzet ik mijn gedachte en denk aan mams woorden dat ik weer lol moest maken, waarom niet eigenlijk? ''Goed hoor, lijkt me leuk!'' stuur ik terug en laat me dan op mijn bed vallen. Het was weer een vermoeiende en lange dag.

Die zaterdag erop zit ik met Tobias in het nieuwe cafeetje in het centrum, het is een gezellig cafe vol met jongeren. Ik drink langzaam van mijn Cola terwijl ik Tobias eens bekijk. Toch is hij heel anders als Jim als ik hem zo bekijk, Jim was mijn droomjongen.. Prachtig zwart haar, felblauwe ogen en zijn lichaam was zeker niet mis. Niet dat Tobias lelijk is, maar hij is anders. Met zijn warrige blonde haar, zijn groene ogen en zijn sproetjes is hij best wel schattig. We kletsen wat over de normaalste zaken, school, vrienden, voetbal, … ''Mag ik iets vragen?'' vraagt hij naar een tijdje, en daar was ik al bang voor. Langzaam knik ik en ben benieuwd wat hij wil vragen, maar ergens heb ik zon voorgevoel. Hij wil natuurlijk alles weten over wat ik heb meegemaakt, en inderdaad, dat vraagt hij. Maar hij vraagt het niet onaardig, eerder als een goede vriend die luistert naar mijn verhaal. Dus vertel ik hem mijn verhaal, behalve natuurlijk dat ik met Jim naar bed ben geweest. Maar ik heb zo'n idee dat hij dat wel weet. Als ik mijn hele verhaal heb verteld kijkt hij me aan terwijl hij bijtend op zijn lip naar me staart. ''Wauw..'' zegt hij naar een lange stilte. ''Wat moest dat een shit tijd voor je zijn. Maar je vertelde dat Jim je kwam opzoeken?'' ''Jaa.. En hij had beloofd weer te komen de volgende dag, maar toen hebben ze me verplaats naar ergens anders. Ik weet nog steeds niet echt waar ik toen was, maar ik kan je vertellen dat ik lang onderweg was naar daar.'' Hij knikt en zucht even. In de stilte die er is drinkt hij van zijn biertje en denk ik na over Jim.. De jongen die gedaan heeft alsof hij me geweldig vond, om me daarna als hoer te verkopen. Wanneer ik denk aan de blik in zijn ogen begin ik opeens te huilen. Tobias springt verschrikt recht en slaat zijn armen om me heen. ''Sorry, ik had er niet over moeten beginnen.'' fluistert hij. ''D-Daar.. Ligt het n..n..niet aan.'' snotter ik terwijl ik met de mouwen van mijn trui de tranen wegveeg. ''Laten we gaan.'' zegt hij als ik wat rustiger ben. Als hij heeft afgerekend lopen we richting mijn huis, door het park. Ik kijk naar de laatste vogels die er nog zijn voor ze naar het zuiden vliegen en de bomen die hun bladeren verliezen. Zonder iets te zeggen stop ik en plof ik neer op een bankje. Wazig staar ik wat voor me uit en zie Tobias naast me gaan zitten. We staren samen wat voor ons uit, zonder een woord te zeggen. Maar de stilte is niet erg, het is juist fijn. Als het donker begint te worden besluiten we om verder te lopen, op zaterdag eten we altijd met het gezin samen. Waarschijnlijk zal mam zeuren dat ik weer te laat ben en dan zal pap het weer voor me opnemen en te zeggen dag ze niet zo op me moet zitten. Als we voor mijn huis staan kijk ik Tobias aan. ''Nog bedankt voor het drankje, en.. Euh.. Om te luisteren!'' zeg ik zachtjes. Hij knuffelt me en haalt een haar uit mijn gezicht. ''Dat doen vrienden nu eenmaal.'' zegt hij. Ik zwaai hem nog uit en loop dan naar binnen, maar gek genoeg zeurt mam helemaal niet. Na het eten besluit ik Anouk te bellen over Tobias, nadat ze me helemaal heeft uitgehoord begint ze dan eindelijk te praten: ''Ooooh!! Dat is toch super lief! Gaf hij je geen afscheids kusje?'' Even ben ik geirriteerd door wat ze zegt. ''Anouk, haal je niks in je hoofd. We zijn niet verliefd, we zijn vrienden.'' Als ik opgehangen heb laat ik me op bed vallen. Ze is gestoord, verliefd. Na alles weer een jongen vertrouwen in de liefde? En dan nog, Tobias is gewoon een goeie vriend, en dat zal zo blijven!