My loverboy and me 2

Hoofdstuk 6

Die avond heb ik de hele nacht wakker gelegen, waardoor ik er nu uitzie als een zombie. Zuchtend kijk ik naar mijn wekker die voor de tweede keer gaat. Zou ik gewoon thuis blijven ? Dat kan ik natuurlijk niet maken.. Langzaam kom ik uit mijn bed en trek mijn klerenkast open, maar ik twijfel deze keer niet en pak gewoon wat uit de kast. Dat is nu fijn met de winter, een jeans en een trui, klaar! Als ik onder de douche sta komt Jim weer in mijn hoofd, hoe kan ik nu nog verliefd op hem zijn? Omdat hij me kwam opzoeken en sorry zeggen, waarschijnlijk meende hij dat niet eens. Hij zit ook niet eens meer op onze school.. Zuchtend draai ik de kraan dicht en begin aan mijn ochtendritueel.

Op school aangekomen komt Anouk meteen op me af. ''Sorry, maar ik dacht dat je niet naar school kwam!'' begint Anouk. Ik zeg dat het niet uitmaakt en loop door terwijl Anouk achter me aan loopt. ''Wat was er nou? Heb je gezoend ? Of kon die niet zoe.nen?'' Anouk begint te lachen, maar stopt meteen als ze mijn gezicht zie. Iedereen verklaart me voor gek, wie is er nu nog verliefd op zijn loverboy? Hij is waarschijnlijk allang verhuisd.. Domme, domme Lizzie, word volwassen. Zuchtend laat ik me op een stoel vallen en bekijk de klas. Dan laat ik mijn fantasieën los, stel je voor dat hij nu naar binnen zou komen? Op dat moment komt iemand binnen, maar het is natuurlijk niet Jim, maar Tobias. Meteen draai ik mijn gezicht weg naar buiten, wat moet hij wel niet denken? Hij gaat nu vast weer tegen me doen zoals vroeger, die flauwe grapjes en stomme spotnaampjes. Geïrriteerd tik ik met mijn nagels op de tafel, waar ben ik nu mee bezig? Ik pak mijn schrift van vorig jaar en blader wat door de papieren, tot ik vind wat ik zoek, de liefdesbriefjes van Jim. Ik begin ze een voor een te lezen en ze raken me, niet zo'n beetje. Bijtend op mijn lip staar ik afwezig naar mijn schrift. ''Mevrouw Kools?'' fluistert een stem, ver weg. ''Mevrouw Kools! Ga je maar melden hoor, met jou valt niks te doen.'' snauwt een stem harder. Ik schrik op en kijk recht in het gezicht van mijn biologie leerkracht. Ik kijk hem vragend aan terwijl zijn gezicht rood kleurt, ik heb toch niks verkeerd gedaan? ''Melden.. Nu!'' snauwt hij. Met een rare blik kijk ik naar Anouk, die haar schouders ophaalt. Chagrijnig gooi ik alles in mijn tas en en loop het lokaal uit, waar slaat dat nu weer op?! Ik besluit me niet te melden en loop gewoon uit school. Ik blijf met een schok stil staan en bekijk de jongen die tegenover me loopt, Jim! Als de jongen mijn kant op kijkt, lijkt hij er helemaal niet op! Ik laat me neerzakken tegen de muur en verberg mijn gezicht in mijn handen, wat is er toch aan de hand met me! Mijn tranen lopen langzaam over mijn wangen tot iemand over mijn rug streelt. Ik kijk niet meteen op, maar ergens voel ik dat het Tobias is. Ik kijk hem langzaam aan en hij glimlacht naar me. ''Je bent nog verliefd op hem.. Ik zie het aan je..'' fluistert hij. Ik haal mijn schouders op en bekijk het lege plein. Hij wrijft mijn tranen weg.. ''Het is niet erg.. Dat is liefde.'' zegt hij met een flauwe glimlach. ''Ik wil het gewoon niet, wat ben ik toch dom! Ik word gek!'' fluister ik snikkend. Hij slaat zijn armen om me heen. ''Alles komt goed.. Waarom ga je anders niet naar hem toe?'' zegt Tobias dan. Ik bekijk hem en schud meteen mijn hoofd, gek zeker? ''Ik ga wel mee, maar blijf wel verder weg staan. Je weet zijn adres toch wel?'' zegt hij. Ik bekijk hem en ergens vind ik het een goed idee.. Maar dat durf ik echt niet hoor!