My loverboy and me 2

Hoofdstuk 9

Ik bekijk de grote ruimte waar ik in zit, samen met Tobias. Het is zo'n ruimte waar je met een gevange kan praten, net zoals je in films ziet weet je wel? Ik tik met mijn nagels op de tafel en kijk naar Tobias, met een strak gezicht kijkt hij voor zich uit. Dan gaat de deur open en zie ik het gezicht waar ik zo verliefd op ben geweest, en nu nog.. Mijn hart klopt opeens 100x sneller en de tintelingen gaan door mijn hele lichaam. De vrouwelijke politieagente laat hem pas los als hij aan de andere kant van de tafel staat. ''10 minuten, het is hier geen buurthuis.'' en weg is ze daarna. Meteen klap ik dicht, wat ging ik ook alweer zeggen ? Wat doe ik hier eigenlijk ? ''Is dat je vriend?'' vraagt een koele stem, Jim. Ik kijk hem aan en schudt mijn hoofd. ''Nee, we zijn vrienden.'' fluister ik terwijl ik naar de tafel kijk. Ik voel Jim zijn hand op de mijne. ''Oh lieverd, ik heb je zo gemist! Ik had het nooit mogen doen!'' roept Jim uit. Mijn wangen kleuren rood, zie je nu wel dat hij er spijt van heeft! We praten en praten, het lijkt alsof Tobias er niet meer is. Ik voel me zo blij, hij houdt nog van me! Hij is ook zo lief! Ons gesprek wordt verpest door de politieagente. ''10 minuten zijn om, vertrek nu maar.'' snauwt ze onvriendelijk. Tobias loopt al weg maar ik kijk Jim nog aan. ''Ik kom deze week nog eens, oke? Woensdag na school.'' fluister ik. ''Dan kom je toch wel alleen, niet met die gluiperd erbij..'' fluistert Jim in mijn oor en geeft me een kus. Op dat moment verstijf ik helemaal en mompel ik wat onverstaanbaars. En dan, is het echt tijd om te gaan.

Als ik buiten kom zie ik Tobias, hij zit op een stenen muurtje. ''Dus.. jullie hebben weer vekering?'' Ik haal mijn schouders op, dat weet ik zelf eigenlijk niet eens. ''Ik vind hem maar raar, kom we gaan.'' mompelt Tobias en hij loopt al richting de bushalte. Ik loop snel achter hem aan en vraag me af waarom hij nu zo geprikkeld doet, het was tenslotte zijn idee! De bus is er al snel en gek genoeg blijf hij zwijgen, maar ik vraag niet wat er is, In mijn gedachte denk ik aan Jim, mijn lieve Jim! Ik heb zo'n zin in woensdag, dan zie ik hem weer! Maar eerst nog 3 dagen school, verschrikkelijk! ''Ik emm.. Ik stap hier uit. Ik zie je morgen.'' zegt Tobias en hij verdwijnt. Met een vreemde blik kijk ik Tobias aan die de bus snel uitloopt, wat is er toch met hem aan de hand! Maar dan komen mijn gedachten weer over Jim, en die vind ik stiekem toch wat interessanter. 

Thuis besluit ik in plaats van de bellen te skypen met Anouk, ze moet dit weten! Gelukkig is ze online, dus wacht is tot ze me accepteert. En dan zie ik haar al, met haar Snoopy pyjama en haar lange haar in een knot. Ik moet lachen, ''Sexyy girlll'' roep ik. Ze grinnikt en we praten wat over koetjes en kalfjes, tot ik het niet meer kan houden en alles er in een adem uitgooi. Maar ze kijkt helemaal niet zo blij, wat is er toch met iedereen ? Wil nu niemand dat ik gelukkig ben ? ''Ik vind wel, hij slijmt nogal, zoals je het zegt..'' fluistert ze.. ''Hij kan me toch gemist hebben!'' snauw ik terug. Chaggerijnig zeg ik dat ik naar bed ga en klap hard mijn laptop dicht. Pff, wat een moeilijke mensen! Kunnen ze nu niet gewoon blij voor me zijn?