My loverboy and me 2

Hoofdstuk 1

Na 1,5 lange maand ben ik dan eindelijk weer thuis. Niet dat ik iets heel ergs had opgelopen, maar ze wouden zien hoe mijn blauwe plekken gingen genezen en of mijn neus nog recht zou komen. Gelukkig is het allemaal wel goed gekomen, het verband rond mijn neus is al eventjes eraf en mijn neus staat nog recht! De meeste blauwe plekken zijn weg, maar de grote bij mijn heup is nog steeds te zien. Het gaat moeilijk, het is zwaar, maar ik trek me er wel door. Niet dat ik het gelukkigste meisje ben dat er leeft. Ik zit veel alleen thuis, omdat mijn ouders weer werken. Mijn moeder is wel vroeger thuis zodat we samen kunnen eten, en 's middags probeert Anouk altijd te komen als ze vrije uren heeft, want de school is voor haar natuurlijk nog steeds bezig. Ik probeer mijn school wat in te halen en moet binnenkort ook weer naar school. Als ik er aan denk krijg ik al rillingen van angst, wat zullen ze wel niet denken? Ze zullen me vast een slet vinden, zeker de meiden van het o zo populaire groepje, die zullen zeker er wat van zeggen. Ik veeg de traan weg die over mijn wang is gegleden, waarom ? Waarom moest dit mij nu overkomen ? Ik zit op mijn vensterbank en kijk wat naar buiten, inmiddels is de zon niet echt meer in ons land. Waarschijnlijk gaat het binnenkort sneeuwen en dan komt sinterklaas en kerstmis nog. Als ik ergens geen zin in heb is het wel om met sinterklaas en kerstmis gezellig rond de tafel te zitten. Ik schaam me dood als ik mijn familie in de ogen aankijk. Ik word gek van mijn gedachten, het lijkt wel nooit te stoppen! Ik glij van de vensterbank af en bekijk mezelf in de spiegel. De zwarte kringen rond mijn ogen vallen meteen op, net zoals mijn bleke huid en mijn warrig lang haar. Mijn moeder zegt telkens dat ik mezelf moet opmaken en moet uitgaan, net alsof het zo makkelijk is om verder te gaan met je leven? De deurbel galmt door het hele huis, dat moet Anouk zijn! Met een blijer humeur loop ik naar beneden en gooi de voordeur meteen open. Inderdaad, daar staat ze dan, mijn beste vriendin! En mijn enige vriendin.. Amber is een keer langs gekomen, om te zeggen dat ze niet meer met me om wil gaan. Anouk vertelde laatst dat ze omgaat met de populaire groep, maar dat maakt me eigenlijk echt niet zoveel uit. Ik ontwaak uit mijn gedachte als ik Anouk haar armen om me heen voel. ''Hoe gaat het met je?'' vraagt ze meteen. Ik mompel iets wat goed moet zijn, en we lopen naar mijn kamer. Allebei ploffen we neer op mijn bed en staren even zonder iets te zeggen naar de foto's aan de wand. Dan besef ik hoelang ik wel niet naar die muur heb gekeken. Ik bekijk het lachend meisje op de foto, lang geleden dat ik zo gelachen heb, zo blij was. Ik zucht zachtjes en bekijk de andere foto's. 1 van mijn oude hondje, samen met Amber en Anouk, veel met Anouk, feestje van de basisschool en dan valt mijn blik op de jongen aan de muur, Jim.. Ongemakkelijk kijk ik naar Anouk of de foto haar ook is opgevallen. Net op dat moment kijkt ze me ook aan, maar beide zwijgen we. Ik weet wel wat ze denkt, ze denkt natuurlijk dat ik hem nog leuk vind, maar dat is natuurlijk echt niet zo! Hij heeft me verraden, ookal moet ik toegeven dat hij steeds vaker voorkomt in mijn gedachtes. ''Hij is niet meer op school sinds..Euh..'' zegt Anouk schor. Ik vul haar zin niet aan en weet niet eens wat ik moet zeggen. Een korte 'oh'  verlaat mijn mond. Anouk haar ogen bekijken me, net zoals vroeger kan ze altijd door me heen kijken. Vroeger dacht ik dat ze weleens mijn gedachte kon lezen, vroeger.. Vroeger toen alles nog beter was..