My loverboy and me 2

Hoofdstuk 8

Sorry, dat het wat langer duurt voordat ik een hoofdstuk post, maar ik zit in de examens! :)

Ik voel me rot als ik thuis kom, het voelt wel alsof het beetje blijdschap in me is weggezogen. Ik haal de foto van Jim uit mijn bureaula. Waarom deed hij het nou toch ? We hadden misschien nu nog samen kunnen zijn, echt verliefd op elkaar, gezellige dingen doen.. Ik besluit om te gaan douchen, dat helpt me meestal wel. 

Als ik uit de douche kom bel ik Tobias. ''En nu?'' mompel ik, voordat hij maar iets kan zeggen. Het blijft even stil aan de andere kant van de lijn. ''Ik weet het niet.'' Zuchtend ga ik op mijn vensterbank zitten en kijk naar de sneeuw die opeens uit de lucht komt. Tobias zwijgt en ik ook, zo gaat het een tijdje door tot Tobias weer begint te praten. ''Hoe kan je nu nog verliefd op hem zijn?'' Hij zegt het zacht, zo zacht dat ik het bijna niet hoorde. Maar ik geef geen antwoord, ik weet zelf eigenlijk niet hoe het kan. Omdat hij zo mooi is ? Hij de eerste is met wie ik naar bed ging ? We hadden toch ook goede momenten ? ''Geen idee.'' mompel ik na een tijdje. Ik hoor hem wat mompelen. ''We kunnen ook naar de gevangenis gaan morgen.. Als we de bus pakken zijn we er binnen een kwartier.'' Meteen voel ik de leegte weggaan in mijn lichaam, natuurlijk! ''Ja, Tobias! Wat ben je toch geweldig!'' roep ik meteen uit. Hij lacht en nadat we alles geregeld hebben hangen we op. Ik ga hem bezoeken! Wat zal hij opkijken als hij mij ziet! Maar als we nu niet met hem mogen praten ? Of hij weigert me te zien ? Dat zullen we morgen dan wel zien.. Ik kijk op de klok, 8 uur. Ik ga nu gewoon even Goede tijden slechte tijden kijken, dan drink ik nog wat en dan maar naar bed! Ik haast me naar beneden en plof neer op de bank met een zak chips, perfecte timing!

De volgende dag is Tobias er al vroeg, hij heeft wat informatie opgezocht over de bezoekingsuren en van die dingen. Als je geen familie bent heb je kans dat je niet binnen mag. Ik zucht en bekijk me in de spiegel. Mijn zwarte skinny jeans staat mooi bij mijn rode sweater en dan nog mijn rode allstars. Ik haal snel de borstel nog eens door me haar en loop dan met Tobias naar de bushalte hier verderop, poging 2. Als we bij de bushalte aankomen merken we dat we een halfuur moeten wachten. Zuchtend gaan we zitten op een bankje en ik bekijk Tobias. Hij zie er moe uit, alsof er iets met hem is. ''Er is iets met je he?'' vraag ik na een tijdje. Hij bekijkt me kort en schudt dan zijn hoofd. ''Jawel, ik zie het aan je!'' dring ik aan. ''Niks belangrijks.'' mompelt hij en kijkt hoelaat het is op zijn telefoon. Ik zucht en sla mijn armen over elkaar. ''Je bent echt heel schattig als je zo boos kijkt.'' grinnikt Tobias. Ik moet lachen, ''Pestkop dat je bent!'' Ik pak wat sneeuw van de grond en maak er een bal van, wanneer hij niet kijkt gooi ik hem recht op zijn achterhoofd. Niet veel later hebben we een hele sneeuwballen oorlog. Ik lach zo hard dat ik er buikpijn van krijg. Hij geeft me een duwtje waardoor ik op de grond val, maar ik trek hem gewoon mee. Daar liggen we dan, lachend op de sneeuw, met Tobias half bovenop me. Tobias kijkt me aan, diep in mijn ogen. Dan moet ik weer denken aan onze kus, waardoor ik ga rechtstaan. ''De bus is er.'' zeg ik schor. Ik kijk via mijn ooghoeken hoe hij de sneeuw van zijn broek af klopt en naast me komt staan. Zwijgend laten we onze bus pas zien en nemen dan plaats achterin de bus. Bijtend op mijn lip staar ik naar buiten, ik had niet zo bot moeten rechtstaan.. Wat doe ik ook lullig tegen hem! ''Sorry'' Hij kijkt naar me en haalt zijn schouders op. ''Maakt niet uit, ik bedoelde er niks mee.'' zegt hij. ''Ik weet het, ik weet het.'' anwoord ik en dan valt ons gesprek een beetje stil. Na zo'n 10 minuten zie ik de gevangenis al. Een grijs, saai gebouw.. Meteen krijg ik rillingen over heel mijn lijf, was dit wel een goed idee?