My loverboy and me 2

Hoofdstuk 15

Voor diegene die mijn nieuwe boek: Liefde in Parijs volgde, ik heb hem ontpubliceerd. Ik was er niet tevreden over, maar in de vakantie ga ik er verder aan werken dus dan zal je hem wel terug zien! Trouwens, nog even en ik heb ook op dit boek al 1000 lezers! Superleuk, dankjewel voor de lieve reactie's die jullie neerzetten en de vote's xoxo

Ik zie Tobias bij de schoolpoort staan samen met zijn groep. De laatste bel is net gegaan, dus is het nu precies 4 uur. ''Zal ik het doen?'' vraag ik voor de tiende keer aan Anouk die naast me staat. ''Jaahaa, ga nou! Dadelijk is hij al weg!'' krijg ik als antwoord. ''Zie ik er nog wel uit? Zijn mijn krullen niet uitgezakt?'' Anouk moet lachen om mijn gestres. ''Jaa, en nu gaan!'' Ik knik en loop langzaam naar zijn groep toe, waar ik Rosanne al zie omdraaien naast me en wat fluistert tegen één van haar domme slaafjes. Als ik er dan sta worden mijn zenuwen plots heel hoog. ''Tobias.. Kun je even komen?'' zeg ik en probeer mijn stem onder controle te houden. Ik kijk naar Tobias zijn prachtige ogen, ik zou der wel in kunnen verdrinken.. Zijn haar dat perfect zit en.. en.. ''Nee, hij gaat niet met je mee. We gaan naar mijn huis om wat te vieren!'' snauwt Rosanne. Ten eerste verpeste ze mijn gedachte en ten tweede, nog veel erger zelfs, hier was ik al bang voor. Hij wil me niet meer dus gaat hij naar die stomme Rosanne. ''Bemoei je er niet mee.'' snauwt Tobias tegen Rosanne. Dat was waar ik op hoopte! Zonder iets te zeggen loopt hij met mij mee naar de fietsen, waar we zwijgend onze fiets pakken. ''Zullen we naar dat ene cafeetje gaan?'' vraag ik dan. Hij knikt en stapt op zijn fiets, dus doe ik hetzelfde. We zeggen niet veel als we erheen rijden, bijna niets. Mijn zenuwen gieren door heel mijn lijf, maar toch ben ik er zeker van. Ik moet het hem gewoon vertellen! Als we er zijn zetten we onze fietsen op slot en zoek ik een plekje terwijl hij 2 cola's besteld. Ik kijk even in de spiegel of mijn haar nog goed zit, gelukkig zit het nog als vanmorgen. Ik kijk naar Tobias hoe hij tegen de bar aanhangt en vervolgens met het drinken naar mij toe komt. Een vage glimlach ligt op mijn gezicht. ''Je ziet er mooi uit.'' zegt hij na een tijdje. Ik glimlach dankbaar naar hem en neem dan een slok Cola. ''Dus, ga je naar Jim?'' Huh? Weet hij het soms nog niet? Ik kijk hem aan en schud mijn hoofd. ''Ik.. Hij .. probeerde me aan te.. randen..'' fluister ik zo zacht mogelijk. Tobias zijn gezicht staat boos als ik dat gezegd heb. ''Wat?'' roept hij, waardoor enkele mensen ons aankijken. ''Ik ben laast gegaan, zonder jou. En.. Hij begon te schelden over dat ik een slet was en toen zat hij aan me..'' Nadat ik dat gezegd heb kijk ik weg van hem, maar dan voel ik dat hij naast me is komen zitten. ''Wat een klootzak!'' sist Tobias kwaad. Hij slaat zijn arm om me heen en kijkt zijn glimlach aan. Mijn hart klopt zo snel dat het bijna onmogelijk is dat hij het niet hoort kloppen. ''Maar daar wou ik het niet over hebben.'' zeg ik dan snel. Tobias knikt en kijkt me vragend aan. Zijn arm trekt hij terug en houdt zijn glas drinken vast. ''Ik heb veel nagedacht de laatste tijd..'' begin ik. ''Ik  heb ruzie gehad met Anouk, en ik miste je heel erg toen we niet praten. Ik was bang dat jij iets met Anouk had.'' Hij moet lachen. ''Ik en Anouk?'' Ik kijk hem aan met mijn wangen zo rood als tomaatjes. ''Ik..  Ik vind je leuk, Tobias.'' fluister ik dan. Het is even stil, dus kijk ik naar zijn gezicht die naar beneden staart. ''Ik had je nooit moeten laten gaan voor Jim.. Maar je wilt mij nu vast niet meer.'' Hij kijkt me aan en streelt een krullende lok uit mijn gezicht. Ligt het aan mij of zijn zijn ogen zo waterig? Hoe hij daar zit, na te denken, ziet hij er super schattig uit. ''Ik ben nooit gestopt met jou leuk te vinden.'' zegt hij dan en glimlacht breed naar me. Vanaf dat moment lijkt het wel alsof de wereld even stilstaat. De rot momenten die ik heb meegemaakt lijken meteen te verdwijnen. ''Het spijt me dat ik zo heb gedaan laatst.'' verontschuldig ik me nog. ''Het is al lang goed, meid.'' Als we ons drinken op hebben besluiten we te gaan. Buiten staan we even stil bij onze fietsen, blijkbaar weten we geen van beide hoe het nu zit met ons. ''Dus..'' zegt hij na een tijdje. Dan komt hij dichter bij me staan en pakt mijn handen vast terwijl ik tegen de muur geleund sta. ''Wil je mijn vriendin zijn?'' Ik kan niet beschrijven hoe gelukkig ik me voel, hoe hard mijn hart begon te kloppen, hoe groot mijn glimlach was. ''Heel graag!'' zeg ik dan en sla mijn armen om me heen. Als ik zijn armen om mijn middel voel, is het moment helemaal fantastisch!