Тэхён-Яг үнэндээ Сухён... Гэтэл Жонгүг надад өгсөн чихмэлээ аван газар унагаагаад
-Сухён. Би шинийг аваад өгье. Энэ надад таалагдхаа байчихлаа гэсээр намайг чирэн тэндээс гарах бөгөөд би ч чимээгүй түүнийг даган гадагш гарч байлаа.. Түүний хэлэхийг хүссэн зүйлийг мэдсэн ч одоо юу ч өөрчлөгдөж чадахгүй учир тэр үнэнтэй түүнийг энд үлдээх нь хамгийн зөв шийдвэр биз.
Жонгүг миний гарнаас тавин санаа алдаад-Дахиад л би та хоёрт саад болчихлоо гэх бөгөөд би ч инээмсэглэн түүний хацарнаас чимхээд
-Би хэлсэншдээ.. Чи үргэлж хэрэгтэй үед гарч ирдэг
Аль болох түүний сэтгэлийг засахыг хичээнэ. Тэр дуртай ч дургүй ч миний хэлсэнд итгэн бага зэрэг тайвширч байгаа нь л надад хангалттай байлаа..
Бид гадуур хий дэмий л сэлгүүцэн цайны цагаа үрэх бөгөөд Жонгүг ч үүнд дуртай байгаа бололтой хүссэн зүйлсээ аван алхсаар...
-Тэхён..
Өөрийн мэдэлгүй л түүний нэрийг дуудах бөгөөд сүүлийн үед зөвхөн түүнээс өөр зүйл бодохгүй байгаагаа гэнэтл ойлгосон юм.. Түүнийг миний нүдний өмнө гарч ирэх хүртэл би сэтгэл дотроо түүнийг алчихсан байсан.
Жонгүг юу ч болоогүй мэт инээмсэглэн гарнаас минь атгаад
-Битгий ийм царай гаргаад бай царай муутай байна гэсээр дуртай амттанг минь авч өгөх бөгөөд ядаж л сэтгэл санаа минь бага зэрэг дээрдэх шиг болж байлаа...
Түүнтэй хэсэг ч болов зугаатай байсан ч ажлын өрөөний гадна зогсон орох эсэхдээ эргэлзсээр хаалганыхаа бариулнаас барин зогссоор. Эцэст нь бариулаа доош даран хаалгаа онгойлготол тэр ширээ дэрлэн унтаж байгаа харагдав. Би ч чимээгүйхэн түүний хажууд очин түүнрүү харвал тэр үнэхээр тайван гэгч нь унтаж байна.. Яг л урьдных шигээ..
-Тэхёнаа унтаад байгаа юмуу?
Түүнээс ямар ч хариу байсангүй. Явсаар түүний хажууд очин зогсвол тэр яг л жоохон хүүхэд шиг үл ялиг амаа ангайчихсан унтах бөгөөд би ч инээмсэглэн түүний урд суун
-Тэхёнаа чи яг л хүүхэд шиг
Тэр үнэхээр тайван бас бөх унтдаг бололтой..
-Ким Тэхён бол хамгийн мэдрэмжгүй залуу! Бас үнэхээр муухай ааштай..
Түүнийг худлаа унтсан гэж бодон түүнийг муулсан хэдий ч ямар ч хариу алга.. Үнэхээр унтаж байгаа бололтой гэсээр гарыг нь атган
