ဝမ္ရိေပၚေဆးရံုတက္ေနရတဲ့အေတာအတြင္း ေ႐ွာင္းက်န္႔ခမ်ာ အနားမယူရဲ။ထိုကေလးဆိုးေလးက သူ႔ကိုဘယ္ကတည္းက အၿငိဳးထားေနသလဲေတာ့မသိ။ဟိုဟာယူခိုင္းလိုက္၊စားစရာေတြခြံ႔ေကြၽးခိုင္းလိုက္နဲ႔ အားတယ္လို႔ကိုမရိွဘူး။
"က်န္႔ေကာ...စပ်စ္သီးေလးေကြၽးဦး"
ပါးစပ္ထဲက စားေနတဲ့အသီးေတြေတာင္မကုန္ေသးဘူး။ေနာက္တစ္ခုကိုလက္ညိဳးထိုးျပန္ေတာ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔အလိုက္တသိ လက္ထဲထည့္ေပးလိုက္သည္။
" ကေလး..."
မဝံမရဲေခၚေတာ့ ဝါးလက္စစပ်စ္သီးေတြနဲ႔ လွည့္ၾကည့္လာတဲ့ ေကာင္ကေလးဟာခ်စ္စရာအတိ။"ေျပာေလ"ဟူေသာ အမူအရာနဲ႔ေမးေငါ့ျပေတာ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔စကားျပန္ဆက္လိုက္သည္။
"ကေလးပါးပါးက ေျပာတယ္၊ရိေပၚကို ေကာတာဝန္ယူေပးပါတဲ့..."
"အင္..အဲ့ေတာ့"
ဂ႐ုမစိူက္သလိုေျပာေနသည့္ ေကာင္ေလး၏ပါးေလးေတြကို မခ်င့္မရဲေ႐ွာင္းက်န္႔ ဆြဲကိုင္လိုက္ေတာ့ ဘုၾကည့္ၾကည့္လာေလရဲ႕။
"ကေလးသေဘာကေရာ...၊ေကာတာဝန္ယူမယ္ဆိုရင္ လက္ခံေပးမွာလားဟင္"
" လက္မခံပါဘူး"
အသနားခံသလိုေျပာေနတဲ့ က်န္႔ေကာကိုစခ်င္တာေၾကာင့္ လႊတ္ခနဲေျပာလိုက္ၿပီးမွ ၿပိဳေတာ့မလိုမိုးလို ျဖစ္သြားတဲ့က်န္႔ေကာေၾကာင့္
ေနာင္တရမိျပန္သည္။က်န္႔ေကာက သူ႔နံေဘးနားထိုင္ေနရာမွ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ သြားထိုင္ေနေတာ့ သူ႔မွာစိတ္ဆိုးရခက္ျပန္သည္။ကေလးဆန္ခ်င္တဲ့ ကေလးဆိူးႀကီးပါပဲ။
"က်န္႔ေကာ...က်န္႔ေကာလို႔၊ကြၽန္ေတာ့္ေဘးကိုလာ"
လြတ္ေနတဲ့ေနရာကို ပုတ္ျပၿပီးသူ႔ကိုလွမ္းေခၚေနေတာ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔မ်က္ႏွာလႊဲပစ္လိုက္သည္။
"က်န္႔ေကာ...လာပါဆို၊မဟုတ္ရင္ ကြၽန္ေတာ့္ကို အဆိုးမဆိုနဲ႔ေနာ္၊ပါးပါးေျပာတဲ့ကိစၥကိုပါ ပလစ္လိုက္မွာ"
အနည္းငယ္ၿခိမ္းေျခာက္လိုက္ေတာ့မွ ထလာတဲ့က်န္႔ေကာေၾကာင့္ ရိေပၚခိုးရယ္မိသည္။မေခၚဘဲေနႏိူင္တာလည္း မဟုတ္။နံေဘးနား ေစြ႔ကနဲ ဝင္ထိုင္လာတဲ့က်န္႔ေကာရဲ႕ လက္ေတြကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္ေတာ့ ေႏြးေထြးသြားသလိုခံစားရသည္။
