Bugün hepimiz telefon sesiyle uyandık. Beni Emir aramış ama duymamışım. Emir'de Işıl'ı arayıp kötü haberi o vermiş. Demir ve Lila trafik kazası geçirmişler. Bunu duyduğum an bütün dünyam başıma yıkıldı. Evden nasıl çıktığımı bile hatırlamıyorum. Hastaneye geldiğimizde saat 06:00 'dı. Durumları kritikmiş.Hemen Demir' in yanına gitmek istedim. Çünkü o beni korurdu, sakinleştirdi. Ama olmadı. Duvara yaslanıp düşündüm." Ona bir şey olursa ben ne yaparım."diye.O kadar çok ağlamışım ki gözümde yaş kalmamış. Bizimkiler beni çok zor sakinleştirmişler. Ve hastanenin içindeki kafeye gelmişiz. Ve bana sakinleşmem için mocha söylemişler. Ama Demir aklımdan çıkmıyordu.
A = Demir' de bu kahveyi çok severdi.
Deyip ağlamaya başladım. Emir,Begüm, Burak, Işıl ve İlyas bana sarıldı. İlyas'da , Demir'i çok seviyordu. 16 yaşında tanışmışlardı. Ve birbirlerini çok sevmişlerdi.
E = Merak etme güzelim. Demir iyi olacak.
Hepimiz ağlıyorduk. Ama benim içimde fırtınalar kopuyordu. Sanki kalbim durmuştu. Çünkü Demir'e herşeyimi anlatırdım. O da sıkılmadan, yorulmadan dinlerdi. Yukarı çıktık ve ben doktor'dan da izin alıp Demir'in odasına gittim.
A = Demirim şimdi bırakacak mısın bizi ? Hani biz ölene kadar ayrılmayacaktık. Hani bırakmayacaktın bizi? Hem ben sensiz ne yaparım? Kime anlatıcam bütün dertlerimi? Beni kim hiç sıkılmadan hiç yorulmadan dinleyecek.? Bizi yalnız bırakma Demir sensiz biz yapamayız.
Dedim ve o gün saatler,saniyeler geçmek bilmedi sanki sabaha kadar onu düşündüm. Ve onu düşünürken uyuyakalmışım.
