𝕌𝕟𝕕𝕖𝕣 𝕙𝕚𝕤 𝕚𝕟𝕗𝕝𝕦𝕖𝕟𝕔𝕖

ℂ𝕙𝕒𝕡𝕥𝕖𝕣 3 (𝚊𝚕𝚘𝚗𝚎)

სუსტად ვიწექი, საწოლზე თბილად. ზემოდან აშკარად რაღაც მეფარა, რადგან მხოლოდ ეს მათბობდა. თითები ნელა გავამონძრავე, თვალები ფრთხილად გავახილე და გარშემო მიმოვიხედე

ექიმი იქვე შპრიცს ავსებდა ნემსით, გავსებული შპრიცი იქვე რკინის მაგიდაზე დადო და მომიბრუნდა. გვერდით დამიჯდა და დამაკვირდა:

-რა დაგემართა რომ გონება დაკარგე, გახსოვს მაინც?-მკითხა ექიმმა და სკამზე კომფორტულად დაჯდა

-ნიკტოფობია მაქვს. სიბნელეზე ისტერიკა მემართება, მაგრამ გონება პირველად დავკარგე

ქალმა ამოიხვნეშა, ფეხზე ადგა და ნემსი აიღო. წუხილის სახით მიყურებდა, რაღაც აწუხებდა. მომიახლოვდა და ხელზე იღლიასთან ახლოს ქამარი გამიკეთა, ისე მომიჭირა რომ ხელის მტევანი დამლურჯებოდა. ცრემლები მომაწვა. როდესაც ნემსი ვენასთან მომიტანა ხელი უკან გავწიე:

-რა ნემსია?-შეშინებულმა ვკითხე და ნემსი მყოფი სითხის კოლოფს შევხედე-პროპოფოლი რა არის?

ქალმა ბორკილით საწოლზე მიმაბა, მაიძულა გავჩერებულიყავი, ხმა არ ამომეღო. მე კი ვტიროდი, ხმამაღლა ვტიროდი იმის იმედით რომ ვიღაც გაიგონებდა ჩემს ტირილს

ამაო არ იყო ჩემი ცრემლების ღვრა, ოთახის კარი სწრაფად გაიღო, ოთახში თეჰიონი შემოვიდა

-რა ჩემს ყლეს?! შენი დედა არ ვატირე!-დაიღრიალა თეჰიონმა და ექიმი გასწია, ჩემი თავი ხელში მოიქცია და მის მკერდზე დამადებინა.

თმაში თითებს ნაზად მისრიალებდა და მეფერებოდა. ხელიდან ფრთხილად ქამარი მომხსნა და იქვე დააგდო. შუბლზე მაკოცა, ფეხზე ადგა და ქალს შეუბრუნდა. თეჰიონის სახეზე სიტყვა "გისმენ" ეწერა

-მას ნიკტოფობია სჭირს, შესაბამისად პრობლემა მისი სახით მინდოდა მომეგვარებინა-ქალს ტუჩები უკანკალებდა, ლამისაა ატირდეს

-ახლა მისმინე კარგად! ჩემი ნებართვის გარეშე ამ ციხეში თაგვი პურის ნამცეცსაც არ აიღებს. შენ კი ნაგლად აძინებ ბავშვს?! ჩემი ნებართვის გარეშე მითუმეტეს! შენ რომ ჯონგუკი დაგეძინებინა ხვდები მაინც რა მოგივიდოდა?! ბოზი!-ყვირის თეჰიონი, იმ დონემდე არის მისული რომ ყელზე ვენები დაეტყო სიმწრისგან.