Umutsuz Vaka (Askıya Alındı)

7. Bölüm

28 Nisan 2019                                 20.43
    Genç adam işten çıkmış arabasına doğru yürüyordu. Bir yandan da etrafa tedirgin bakışlar atıyordu. Korkuyordu. Yıllardır hiç olmadığı kadar korkuyordu. Bu işe bulaşırken başına bunların geleceğini bilememişti. Şimdi de hiç olmadığı kadar korkuyordu. Aniden telefonundan gelen mesaj sesiyle bir anda irkildi. 

    Halbuki mesajı atan kız kardeşiydi. O an saatin çok geç olduğunu fark edip arabasına bindi. Bu iş baştan beri hiç ona göre değildi ki. Bu çeteye niye katılmıştı? Gerçekten aptaldı. Böyle bir işe ailesini unutup nasıl bulaşabilmişti. Ne kadar sorumsuzdu. Ama artık bitmişti. Artık ailesini düşünecekti. Bir daha böyle bir şeye bulaşmayacaktı.

    Genç adam evinde kardeşi ve annesi ile oturuyordu. Zaten yaptığı her şey annesi ve kardeşi için değil miydi. Onların bir gülümsemesini görmek için yapmamış mıydı? Şimdi de onlar için bu saçma şeyi bitirmeliydi. Ama asıl sorunun bu kararı vermek değil bu kararı yerine getirmek olduğunu henüz bilmiyordu. Öğrendiğinde ise her şey için çok geç olacaktı.

    Sabaha kadar uyuyamamıştı. Yatağında dönüp durmuş bu girdiği bataklıktan nasıl kurtulacağını düşünmüştü. Aklına gelen her fikir ise bir fiyasko ile sonlanacak gibi duruyordu. En mantıklısı onların karşısına çıkıp her şeyi açık açık konuşmak ve artık onlar ile birlikte olamayacağını söylemekti.

    Sabahı zor etmişti. Bugün her şey bitecekti. Her şeyden kurtulacaktı. Artık sadece ailesi için yaşamaya çalışacaktı. Tüm gün boyunca bugün normal bir günmüş gibi davrandı. Ama bugün onun kıyameti olacağının farkındaydı. Ama bu gerçeği başkaları bilmese de olurdu.

    Sıradan bir gün gibi davranmış, toplantılara girmiş ve hatalarına karşı çalışanlarını azarlamıştı. Tüm çalışanlar onun sinirli olduğunu düşünmüştü. Kimse onun gözüne batmamak için ayrı bir özenle çalışmışlardı. Kimse azar yemek istemiyordu.

    Genç adam ise çok stresliydi. Daha önce hiç bu kadar stresli olduğunu ve korktuğunu hatırlamıyordu. Onların hayatında bir çok ilke imza attıklarını bir kez daha fark etti.

     Bu gece ne olacağını bilmiyordu. Tahmin de etmek istemiyordu. Çünkü bu gecenin bir çok kişi için dönüm noktası olacağının bilincindeydi. Bu yüzden düşünmek istemiyordu. Bu içinde olduğu ruh hali ise etrafındakilerin tedirgin olmasını sağlıyordu.

    Saniyeler dakikaları dakikalar ise saatleri kovalamıştı ve saat gecenin bir körü olmuştu. Ayaklarının altındaki İstanbul manzarasına son defa baktı. Her şeyin başlangıcı ve bitişine. Masanın üzerine topladığı kağıt parçalarını ve resimleri alıp çöp kutusuna attı ardından da bir kibrit çaktı. Bu kibritin her şeyi bitirmesini umut edip çöp kovasının içine attı.

    Birkaç dakika sonra her şeyin yandığından emin olup çöp kovasının içine su döktü. Ama bu hayatta ne zaman kesin yargıda bulunsak o konuda hep bir sıkıntı çıkar. O yüzdendir belki de kesin yargıda bulunmak istemememiz. Çünkü kimse yanılmak istemez. Ama bazen yanılgılar en faydalı olan şeydir.

    Telefonunu ve birkaç eşyasını daha masasının üstündeki gizli yere koyup kilitledi. Ardından anahtarı masasının üstündeki çerçevenin içine koyup son defa odasına baktı. Ardından da odasının kapısına doğru yürüdü.

    Her ne kadar kardeşinin üzüleceğini bilse de ardından ne bir not ne de bir mektup bırakmayacaktı. Çünkü artık yaşayacağına inanmıyordu ve onu normal bir şekilde öldürmeyeceklerine neredeyse emindi. Ölümünün intihar olduğunu düşünmelerini de istemiyordu.