kuroo aceleyle telefonunu eline aldı tekrardan. kenma ise endişeli gözüküyordu. kuroo telefonu kulağına götürürken "endişelenme," dedi.
kenma'nın anlamadığı bir dilde konuşuyorlardı. kuroo telefonu kapadığında kenma'ya baktı. "sizin müdür adamlarını getirmiş."
"nasıl yani?"
"şu an okul resmen savaş alanı ve güvendeki tek kişi sensin." kenma üzgün gözüküyordu. "bir de ben tabii ki. ama güvende olmayı istemiyorum." diye devam etti kuroo.
"seni öylece bıraksam rütbem düşebilir."
"ben burada sessizce kalacağım desem bana inanmazsın değil mi?"
kuroo güldü. kenma onu böyle gördüğüne çok şaşırmıştı, hoşuna bile gitmişti. "tabii ki hayır." kenma sebepsizce gülümsedi. aslında kuroo'nun gülüşü onun da gülmesine neden olmuştu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
stockholm syndrome ⎯ kuroken
Fanfiction• uyarı: şiddet, silah stockholm sendromu; rehinelerin, kendilerini esir alanların duygularını anlama durumuna gelmeleri ve daha sonrasında suçlulara yardımcı olmaya çalışmaları ve sonunda özdeşim kurmaları halidir.
