"bütün ailemi öldürdü." kuroo bunu düz bir sesle söylemişti. kenma'nın vücuduna bir titreme yayıldı. "neden peki?"
"bilmiyorum, adam manyağın teki." kuroo konuyu değiştirmek istedi ama konuşacakları bir şey yoktu.
"peki neden sen biliyor musun?" dedi kuroo, kenma'nın daha fazla soru sormasına fıraat vermeyerek. "neden?"
"grubumuzda bir tane araştırmacı var, onun bile rütbesi benden yüksek, tüm okulu önceden araştırdı ve senin çok soğukkanlı biri olduğunu bulduk." kuroo devam etti. "bize de tam olarak ses çıkarmayacak bir rehine lazımdı."
kenma kaşlarını kaldırdı, tekrar herhangi bir tepki vermedi. şaşırtıcı bir durumdu ama diyecek bir şey bulamadı. evet, soğukkanlıydı. araştıran kişi işini iyi yapmıştı.
onlar bu şekilde sohbet etmeye devam ediyorlardı ki yakınlardan bir bağırış ve silah sesi geldi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
stockholm syndrome ⎯ kuroken
Fanfiction• uyarı: şiddet, silah stockholm sendromu; rehinelerin, kendilerini esir alanların duygularını anlama durumuna gelmeleri ve daha sonrasında suçlulara yardımcı olmaya çalışmaları ve sonunda özdeşim kurmaları halidir.
