Dear devil

2

Φως

Έκλεισα τα μάτια μου απότομα.

Γιατί άνοιξε τις κουρτίνες πρωί πρωί;

Δεν το κάνει ποτέ αυτό.

Α:Σήκω.

Πεταρισα τα πονεμένα μου βλέφαρα και όταν συνήθισα το φως τον κοίταξα.

Φορούσε μονάχα ένα μαύρο Kalvin Clain εσώρουχο και κρατούσε έναν καφέ στο χέρι του.

Α:Σήκω. Και μιλά. Είναι η μέρα σου σήμερα, ότι κι αν πεις δεν θα θυμώσω.

Τα λόγια του πέρασαν μέσα στο κεφάλι μου όμως ο δισταγμός μου δεν έφευγε.

Μου θύμιζε πολύ έφηβο με αυτά τα λόγια.

Που θυμώνουν με το παραμικρό, κάθε μέρα.

Τσακώνονται με γονείς και φίλους.

Η μόνη διαφορά είναι πως ο Άξελ θα τους σκότωνε.

Έκατσα καθιστή και ετρυψα ελάχιστα τα μάτια μου

Ήταν η μέρα.

Η μέρα μου.

Η μέρα που ήταν καλός μαζί μου.

Όμως από τη στιγμή που έχει έρθει αυτή η μέρα, δεν αργεί και η δική του.

Ο καιρός περνάει γρήγορα

Πολύ γρήγορα.

Α:Έφτιαξα πρωινό θες;

Του χαμογέλασα γλυκά.

Δεν ήταν συνηθισμένος σε τέτοια.

Ι:Μόνο αν δεν έχεις βάλει ποντικοφάρμακο.

Βρήκα το θάρρος και είπα παιχνιδιάρικα.

Η φωνή μου ήταν καλύτερη από εχθές.

Δεν ήταν εξαντλημένη και πονεμένη.

Αντιθέτως.

Ήταν στα πάνω της.

Ίσως έφταιγε η μέρα.

Ίσως το τι θα ακολουθήσει στη συνέχεια.

Α:Πολύ αστείο Ίρις. Αν είναι να λες μαλακίες κρατά το στόμα σου κλειστό.

Το θάρρος που είχα πριν λίγο αποκτήσει μέσα σε λίγα δεύτερα χάθηκε

Μα είχε πει πως δεν θα θύμωνε με ότι κι αν έλεγα.

Πήγε προς την πόρτα και χωρίς να ρίξεις έστω μια ματιά προς το μέρος μου, έφυγε.

Μα τι ανόητη που είμαι.

Το ότι είπε πως μπορώ να μιλήσω δεν πάει να πει πως το εννοεί.