Dear devil

14

Ι:Μπαμπά! Μπαμπά σε παρακαλώ πες πως όλα είναι ένα ψεμα!

Τον έβαλαν μέσα στο περιπολικό

Απλά χαμογελούσε.

Δεν τον αναγνώριζα.

Ο κόσμος σιγά σιγά εξαφανιζόταν.

Φυσικά.

Πλέον δεν υπήρχε κάποιο θέαμα για να δουν

Έπεσα στα γόνατα

Τα δάκρυα δεν σταματούσαν να τρέχουν στα μάτια μου

Πως το έκανε αυτό;

Πως;

Δεν γίνεται να το έκανε αυτό!

Α:Είσαι καλά;

Σήκωσα το βλέμμα μου.

Τα δακρυσμένα μάτια μου ενώθηκαν με τα χρωματιστά δικά του.

Δεν είχα δει πιο όμορφα μάτια ποτέ μου.

Έσκυψε και μου χάιδεψε τους ώμους.

Α:Δεν ξέρω γιατί κλαίς, αλλά μην στεναχωριέσαι.

Αυτά ήταν τα λόγια του.

Σηκώθηκα και έφυγα τρέχοντας.

Δεν ήθελα ένα τόσο όμορφο αγόρι σαν και αυτό να με βλέπει έτσι.

Οι μέρες περνούσαν.

Στο σχολείο είχα να πάω πολύ καιρό.

Αν δεν πήγαινα θα εμένα από απουσίες.

Αναγκάστηκα την επόμενη μέρα και πήγα.

Όλοι με σχολίαζαν και με κοίταζαν με απαξίωση.

Όλοι εκτός από αυτόν.

Ήταν εδώ.

Μα πως δεν τον είχα προσέξει ποτέ μου.

Και με πλησίασε

Μου χάιδεψε απαλά το μάγουλο και μου χαμογέλασε.

Α:Μην ασχολείσαι μαζί τους. Είναι ανόητοι.

Τα λόγια του τόσο απλά.

Λόγια του αέρα μα ακόμα κι έτσι με άγγιξαν

Α: Άξελ. Πάω τρίτη.

Άπλωσε το χέρι του προς το μέρος μου.

Του έδωσα το δικό μου και το έσφιξε

Ι:Ίρις. Είναι η πρώτη μου χρονιά στο λύκειο.

Χαμογέλασε.

Ήταν ίδιο με το χαμόγελο του πατέρα μου εκείνη τη μέρα.

Όχι όχι

Ιδέα μου θα ήταν.

Τον ξανά κοίταξα.