Dear devil

5

Είχαν περάσει τρεις ώρες.

Τρεις ώρες από όταν είχε πει πως θα γυρνούσε.

Μάλλον είχε πιο σημαντικά πράγματα να κάνει.

Ίσως αυτήν την Άρια.

Ήταν ξεπερασμένο το Ίρις έτσι;

Τα μάτια μου ήταν κατακόκκινα.

Όλες αυτές τις ώρες έκλαιγα.

Λίγα λεπτά πριν κατάφερα να σταματήσω.

Και αυτό γιατί τα δάκρυα μου στέρεψαν.

Μπήκε μέσα χαμογελαστός.

Με κοίταξε αδιάφορα και κάθησε στο τραπέζι.

Τον κοίταζα με μίσος.

Έπιασε με το πιρούνι του το πλέον κρύο φαγητό.

Ι:Άργησες.

Το μίσος στη φωνή μου ήταν ορατό.

Άφησε κάτω το πηρούνι χωρίς να φάει μπουκιά.

Α:Δεν νομίζω πως έχεις το δικαίωμα να μου λες τι έκανα και τι όχι. Είχα δουλειά.

Γέλασα.

Με κοίταξε άγρια.

Ι:Η δουλειά σου άφησε πιπιλιές και χαρά; Μήπως την λένε Άρια;

Δεν έπρεπε να το πω.

Δεν έπρεπε να του βγάλω γλώσσα.

Το ήξερα καλά.

Όμως η στεναχώρια και ο θυμός δεν άντεχαν να μένουν άλλο μέσα μου.

Πέταξε την καρέκλα κάτω και με έπιασε βίαια από τα μαλλιά

Με έσυρε μέχρι το δωμάτιο και με πέταξε πάνω στον τοίχο με δύναμη.

Το κεφάλι μου χτύπησε πάνω σε αυτόν.

Πονούσα.

Ένιωθα το κρύο αίμα να στάζει στο μέτωπο μου.

Δεν θα έκλαιγα.

Δεν θα του έδινα αυτή τη χαρά

Έσκυψε μπροστά μου.

Με άρπαξε από τον λαιμό.

Α:ΠΟΙΟΣ ΣΤΟ ΔΙΆΟΛΟ ΣΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΣΕΣ ΠΑΡΑΝΟΜΙΕΣ ΣΗΜΕΡΑ!? ΕΣΠΑΣΕ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ!

Ούρλιαξε μπροστά στο πρόσωπο μου και το χέρι του άρχισε να με σφίγγει

Ένιωθα τον αέρα να μειώνεται.

Γέλασα.

Του το έκανα πιο εύκολο.

Ι:Σκότωσε με. Αυτό δεν θέλεις; Κάντο. Κάντο και φέρε μετά την αντικαταστάτρια μου. ΚΆΝΤΟ!