Dear devil

7

Ένιωσα το στρώμα να βουλιάζει.

Το βαρύ του σώμα πλέον βρισκόταν δίπλα μου.

Α:Ξέρω πως δεν κοιμάσαι.

Ξεσκέπασε το κεφάλι μου και μόλις είχε τα κατακόκκινα μου μάτια θύμωσε.

Α:Κλαίς για μια πόρνη;

Έκλεισα τα μάτια μου και μετά τα ξανά άνοιξα.

Έκατσε καθιστός και έκανα το ίδιο.

Μου σκούπισε τα δάκρυα με τους αντίχειρες του και καθάρισε τον λαιμό του.

Α:Σου πάει το γαλάζιο.

Προσπάθησε να αλλάξει θέμα όμως το μυαλό μου ήταν εκεί.

Ι:Τι...

Πήρα μια βαθιά ανάσα.

Ο αντίχειρας του χάιδευε την παλάμη μου με αργές κινήσεις.

Ι:Τι έκανες το πτώμα της;

Χαμογέλασε.

Α:Την πήγα σπίτι της. Μην ανησυχείς δεν έχω αφήσει κανένα στοιχείο.

Αυτό ήταν το τελευταίο πράγμα που με ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή.

Πόνεσα και εγώ μαζί με εκείνη την κοπέλα.

Το κόκκινο της φόρεμα έμοιαζε τόσο με το δικό μου.

Αυτό κάνει.

Πάντα ζητάει να βάζουν κόκκινο.

Έχει εμμονή με το κόκκινο.

Όχι. Όχι το χρώμα.

Το αίμα.

Είναι εθισμένος σε αυτό.

Ι:Την βιασες;

Σήκωσα το βλέμμα μου και τον αντίκρισα.

Η ενοχή στο βλέμμα του ήταν ξεκάθαρη.

Φυσικά και το έκανε.

Α:Της άξιζε.

Γέλασα.

Γέλασα δυνατά.

Πως άξιζε σε μια γυναίκα να την βιάσει;

Ι:Και εμένα; Και εμένα μου άξιζε Άξελ; Γιατί αν θυμηθείς καλά, τα ίδια έκανες και σε εμένα. Πήγες να με πνίξεις και μετά με βιασες. Όμως εγώ γλύτωσα, εκείνη όχι.

Τα δάκρυα έκαναν την όραση μου θολή.

Πονούσα.

Σε κάθε λέξη μου πονούσα.

Α:Εσύ είσαι άλλο.

Είμαι άλλο;

Ι:Γιατί το κάνεις αυτό Άξελ; Γιατί; Άφησε 'τες να ζήσουν. Ήταν νέες. Είχαν μια ολόκληρη ζωή μπροστά τους. Και εσύ τους την πήρες μέσα σε λίγα λεπτά με το έτσι θελωυ . Γιατί Άξελ; Γιατί;