colors || jenlisa

tanıtım

Taslaklarımda en beğendiğim 3 hikayeden birini buraya bırakıyorum, nedense konusunu seviyorum ve yazmak hoşuma gidiyor. Umarım sizin için de aynıları geçerli olur

...

Oturduğu koltukta dikleşti ve ilk defa konuşmadan sadece psikoloğuna baktı.

Dik oturması neyi değiştirirdi ki? İnsanlar uyumuyor, yeme düzenleri bozuluyor, hastalıklar atlatıyorlardı. Ama Jennie bu açılardan gayet iyi durumdaydı.

Her gece uyuması gereken sekiz saatlik uykuyu uyumuş, kahvaltı ve öğlen yemeklerini yemişti. Bunlara rağmen göz altları ağlamaktan mosmor olmuştu ve yüzü ceset rengiydi.

Artık dış görünüşüne özen göstermiyordu, artık tamamen pes etmişti zaten.

Kuruyan dudaklarını yaladı ve konuştu "Artık pes ettim doktor, artık dediğiniz gibi değil. Beni tanımlayan şarkılar, kitaplar, şiirler de yok artık. Koca bir hiçliğim ben"

Koyu kırmızı rujun rengini almış dudakları yukarı kıvrıldı "Demek ki artık seni tanımlayan şey hiçlik Jennie"

Bakışlarını yerden alıp gözlerine sabitledi küçük kız, o ise bacak bacak üstüne atmış defterine bakıyordu.

"Sana dört ay önce, seni tanımlayan şarkılar, kitaplar, şiirler ve renkler bulacağını söylemiştim. Sen ise şu an hiçlik olduğunu düşünüyorsun. Hayal kırıklığına uğradım, daha iyi bir sonuç bekliyordum."

Boğazını temizledi ve devam etti "Yine de; aslında Jennie, hiçliği tanımlayan şarkılar, kitaplar, şiirler ve renkler de vardır."

Bir şarkı mırıldanmaya başladı 

"You're dripping like a saturated sunrise
Canlı bir güneş ışığı gibi sızıyorsun
You're ripped at every edge but you're a masterpiece
Her kenarından parçalandın ama sen bir şahesersin"

Gözlerini küçük kızın kızarmış gözlerine sabitledi. "seni tanımlayan bir renk yok, haklısın."

Koltuğundan kalktı ve yanına gitti. Ayaklarının dibinde diz çöktü ve ellerini avuçlarına hapsetti. Şimdi Jennie'nin küçük, yıpranmış ellerini tutuyor ve yorgun gözlerine bakarak onu anlamaya çalışıyordu. Çünkü onu sıradan bir hastası ya da danışanı, artık ne demeyi seçerseniz o olarak görmüyordu. Bunu uzun zaman önce kabullenmişti ama Jennie bunu hiç fark edemedi, doktoruna hep dost olarak baktı. 

Ancak Lisa 4 ay önce, ilk seanslarında ona söylediği bir şarkıyı kulağına eğilip mırıldandıktan sonra aralarındaki şeyin ne kadar fazla olduğunu yavaş yavaş anlamaya başlamıştı. "rengârenksin tek bir rengin içinde, hemde tüm parlaklığınla"

...