MARAZ

iftira

İftira.. Bu kelime kadar kötü bir şey var mıydı? Bunun kadar acıtan,hayatını mahveden,tüm sevdiğin insanların elinden uçup gitmesine sebep olan kelime..

O gün hayatımda hiç üzülmediğim kadar üzülmüştüm.çok ağladım.bunun yalan olduğunu bile bile ağladım. İnsan abisine bunu neden yapardı ?ve ya başka bir insana nasıl yapılırdı bu? Çok acımasızca ,hunharcaydı yapılan bu kötülük.

Eve geldim . Hemen eşyalarımı bir kenara fırlatıp odama çıktım. Ellerim titriyordu.
Birden bir ses duydum, ağlama sesi. Annem di. Hemen yanına gittim.onun daha önce hiç böylesine ağladığını görmemiştim. Sanki, tüm yılların acısını döküyordu gözyaşlarıyla.
-ne oldu anne ?
-Baban...

Babam öleli tam 12 sene olmuştu.bir trafik kazasında hayatı sonlanmisti.Küçüktüm ama hatırlıyordum. annem çok üzülmüştü. tabii ben de. geçen sene annem yeniden biriyle evlendi. babamın acısı az da olsa dinmişti annem için. Ya da ben öyle sanıyordum.
Meğerse annem yıllardır hep babamın resimlerine bakıp ağlıyormuş ben duymuyor muşum.bu yüzden de anem ve kocası ayrılma kararı almışlar.megerse hiçbir şeyden haberim yokmuş.

Annem:
-artık sana her şeyi anlatmanın vakti geldi.

            .     .       ..        ....        ....      ..      .  .

  -Baban bir trafik kazasında ölmedi Sera.intihar etti .
Dedi ve hıçkırıklarla ağlamaya devam etti annem.
Ben şaşkınlıkla bakıyordum. Babam neden , nasıl yapabilmişti böyle bir şeyi . Annemi öylesine severken ,nasıl onu tek başına bırakıp gidebilmişti .anlatmaya devam etti .
  -Babanin  bir amcası vardi.onun da bir kızı...Babana çok büyük bir iftira atıldı kızım. Onun amcasının kızına tecavüz ettiği iddiası atıldı ortaya. Ben önce inanmadım. günlerce ,haftalarca, hatta aylarca ağladım. baban beni her gün aramasına rağmen açamadım telefonları .korktum, gerçek olmasından korktum. babana güvenim sonsuzdu ama nefis bu  belli mi olur .ya yaptıysa diye düşündüm.
En sonunda dayanamadım evlerine gittim. gözlerime bakarak doğruyu söylemesini istedim babandan .bana yapmadığını söyledi. inanmak istedim..  inandım da. çünkü sevgi bunu gerektirdi. sadakat... sonra babandan özür diledim.  ona inanmadığım için beni affetmesini istedim. sarıldık. tam oradan ayrılıyordum ki polisler geldi.ellerinde kanıtlanmış belgelerle .gerçekten böyle bir şey yaptığını kanıtlıyordu.kollarından tuttu ve çekiştirdiler.cezası ya müebbet ya ölüm olacaktı .keşke ölseydim de seni tanimasaydim .dedim ona .baban polislere "lütfen 1 dakika izin verin sonra sizinle geleceğim" dedi. babanı bıraktılar bir dakikalığına.bana,gözlerimin içine bakarak beni sevdiğini, benden başka hiçbir kimseye hatta bana dahi dokunamayacağını dokunmaya bile kıyamayacağını söyledi. içeri girdi ve elinde tufegiyle
   Ölmek çözecekse ve eğer biri ölecekse bu ben olmalıyım. kendine ve kızımıza iyi bak dedi...sonra bir ses yükseldi tüm dünyama. Benim herşeyimi yok edecek bir ses......😔