Let Me Hear You Say }MinSung{

Sadece canım acıyor

Bir anda yazma isteğim gitti...

Ben yorum istiyorum~~

....

•O kadar güzelsin ki bakmaya kıyamam.•

....

"Jisung!" Bağırmam ile irkilip bana döndü. "Sana makyaj yapabilir miyim?"

"Neden?"

"Çünkü tipsiz duruyorsun."dedim gülerek.

Göz devirdi. "Tipsiz değilim ben ya."

"Biraz makyaj yapayım ya."dedim dudaklarımı büzerken. "Çok güzel makyaj yaparım."

"Hayır."

"Evet."

"Başka kapıya bebeğim."dedi alayla.

"İyi! Gidip Chan'a yaparım."dedim arkamı dönerken.

"Hı yaparsın."dedi sinirle.

"İzle ve gör."

Chan'ın yanına doğru ilerlemeye başladığımda Jisung söylene söylene peşimden gelmeye başladı. "Chan-ie!"

"Efendim."dedi bana doğru dönerken.

"Sana makyaj yapabilir miyim?"diye sordum masumca.

"Bana mı?"dedi şaşkınca. "Jisung'a yap."

"Iyy, o tipsizi makyaj bile düzeltemez."

"Ah, anladım."dedi bir Jisung'a bir bana bakarken. "Tabii ki yapabilirsin."

"Niye kabul ediyon sen ya?"diye sordu Jisung sinirle.

"Sevgili değilsiniz, Jisung."dedi Chan gülerek. "Belki ben yürüyeceğim."

"Anasını satayım ya! Bugünde herkes bana yürüme peşinde!"diye sitem ettim. "Siktirin gidin başımdan. Bok beyinliler!" Arkamı dönüp salona doğru ilerlemeye başladım. "Gerizekalılar!"

"Niye boş boş bağırıyorsun?"dedi Hyunjin bana bakarken.

"Zevk meselesi."

"Zevkine sıçayım."dedi sinirle.

Göz devirerek yetindim. Cebimdeki kulaklığımı çıkartıp kulağıma taktım. Ve en sevdiğim sesi açtım.

Annemin sesi...

Jisung yanıma oturup kafasını omzuma koydu. "Şu kulaklığı çıkartıp bizimle konuş." Kafamı iki yana salladığımda tekrar konuştu. "Konuşmayacak mısın yine?" Bu kez olumlu anlamda kafa salladım. "Niye?"

"Çok konuşuyorsun! Sus biraz."diye sitem ettim.

"Susmuyorum, ne yapacaksın?"dedi alayla.

Göz devirdim. "Sus."

"Susmayacağım."dedi sinirle. "O kulaklığı çıkartana kadar konuşacam."

"Bende çıkartmayacağım."dedim omuz silkerken.

"Peki bende konuşurum."diye tısladı. "Yuri! Yuri! Yuri! Yuri! Yuri! Yu-"

Aniden gelen cesaret ile dudaklarımı onun dudaklarına bastırdım susması için. Gözlerini büyütüp bana baktı bir süre. Sonra gözlerini kapatıp dudaklarını hareket ettirmeye başladı.

Bu... Yanlış!

Geri çekildiğimde gözlerini açıp bana baktı. Bakışlarındaki hayal kırıklığı ile karşılaşınca derin bir nefes aldım. "Ben... Ben üzgünüm."