HER ŞEYİN DÜZELECEĞİNE İNANMIŞKEN

POYRAZ

O kadar büyük bir yorgunluk vardı ki üzerimde ve hemen uyuya kalmıştım, telefonumun çalmasıyla uyandım, tanımadığım yabancı bir numaraydı; sersem bir sesle "alo" dedim." alo". dedi uyuyormuydun ,diye söylendi, kimsin dedim istersen biraz düşün diye söylendi ,sanırım tahmin etiğim kişi poyrazdı bu bana takıntılı olan manyağın tekiydi beni sürekli arar rahatsız ederdi ama uzun zamandır hiç aramamıştı ,bir an vazgeçmiştir, diye düşünmüştüm bunları düşünürken korkma vazgeçmedim geçmemde dedi. Ben her an her yerdeyim haberin olsun kızım dedi .Bakıyorum yokluğumda hemen başkalarını bulmuşsun diye konuşmasına devam etti, bunun hayal dünyası çok genişti sanırım o hiç bir zaman olmadı ki yokluğundada bir başkası olsun telefonu yüzüne kapatıp içimi bir korku sarmıştı ve ben artık her şeyden herkesten bıktım, güçlü görünmekten mutluymuş gibi davranmaktan herşey çok güzel yürüyormuş gibi göstermekten, ben hepsinden cidden bıkmıştım, insanların beni anlamamasından her şeyi kendi içimde yaşayıp sonlandırmaktan bıkmıştım ,artık neyse kalkıp biraz birşeyler atıştırıp yine odama geçip uyuyacaktım, insanlara göre sıkıcı bir hayatım vardı ama ben yaşadığım hayatan gayette memnundum, telefonu alıp ,çalar saatimi ,saat 7.30' a ayarlayıp uyuyacaktım, günüm hep uyumakla geçiyordu ve yine herzamanki gibi uyumaya başladım.