Meet You Under The Rain (Discontinue)

Chapter 17

Grace's P.O.V

"Paris! We finally meet!",sabi ko.

"Come on girls, mag sa-sign in muna tayo sa hotel",sabi ng daddy ni Charlotte.

Hindi namin ganun kaalam ang mga hotel dito kaya nagtanong-tanong kami sa mga tao dito.

"Excusez-moi?",tanong ko sa isang tao na parang may pinipindot-pindot sa cellphone niya.

Translation: Excuse me?

"Oui? Comment puis-je vous aider?",tanong niya.

Translation: Yes? How may I help you?

"quel est le meilleur hôtel ici?",tanong naman ni Charlotte sa kanya.

Translation: What is one of the best hotel here?

"Hotel Opéra d'Antin",sagot ng babae.

Hotel Opéra d'Antin? Saan naman yun?

"Où est-ce?",I asked the lady.

Translation: Where is that?

At tinuro ng babae kung nasaan ang direksyon nun. Nagpasalamat muna kami sa kanya bago umalis.

Hindi naman siya ganun kalayo kaya ilang minuto lang kami dumating dito.

Nag sa-sign muna kami sa hotel at si mommy nga ay hindi marunong mag french kaya ako nalang ang bumack-up sa kanya.

Sinabayan pa kami sa dalawang staff patungo sa magiging kwarto namin.

Binigyan ng susi si mommy pagkatapos niyang mag pa sign in at pumasok na kami sa kwarto.

Wow! Ang laki naman ng kwarto dito!

Tiningnan namin ang mga kwarto dito at may dalawang master's bedroom at isang kwarto na may twin beds.

Perfect!

"Matutulog na muna tayo",sabi ni Charlotte pero pinigilan kami ni Daddy.

"Hep hep hep! Kanina, bakit marunong kayo mag french?",tanong ni Daddy

"Well, nag ensayo kasi kami dad na mag french baka sakaling makapunta kami dito sa Paris and it is a dream come true!", nakangiting sagot ko at tumango lang si dad at pumasok na kami sa kaniya kaniyang kwarto.

Alas 12:00 na ng gabi kaya medyo napagod din ako sa flight kanina.

Salamat at may tao kaming natatanongan kanina, kung wala matutulog nalang siguro kami sa kalsada.

Humiga agad ako sa kama nang walang bihis-bihis.

"Hoy! Magbihis ka muna!",utos sa akin ni Charlotte.

"Pagod pa ako eh", reklamo ko.

"Ako nalang ang pipili sa masusuot mo",Sabi niya at tumango lang ako.

Nakatulog lang ako ng ilang sandali nang tinapon agad ni Charlotte ang damit kong pantulog at nakagising naman ako.

"Gumising ka muna diyan, Grace!",utos naman ni Charlotte sa akin at tamad akong tumayo at pumasok sa banyo ng kwarto namin.

Nagbihis na ako at paglabas ko ng banyo ay wala ng ilaw sa kwarto at ang tangi kong naramdaman ay ang aircon.

Humiga na ako sa kama at natulog na.

Zzzzzz.....

---------

"How dare you Grace!",sabi ni Nathan at nagtaka ako.

"Anong problema Nathan?",tanong ko sa kanya.

"You! You are the problem!",sagot niya.

Huh? Why me? Anong ginawa ko?

"Bakit Nathan?",tanong ko naman sa kanya.

"Kung mahal mo rin ako, dapat dinala mo rin ako sa Paris!",sagot niya.

"Don't act so childish Nathan",I calmly said.

"I'm not childish! Siguro pumunta ka diyan sa Paris ay dahil gusto mong makakita ng mga lalaki na mas gwapo pa sa akin? You're so stupid Grace!",sabi niya.

Ouch....

"NATHAN! I SAID STOP ACTING LIKE A CHILDISH!",galit kong sabi.

"How can you say that I'm childish?", sarkastikong tanong niya.

"BECAUSE YOU'RE ACTING LIKE ONE!", bumuhos ang malakas na ulan nang sinabi ko yun at sabay din akong umiyak. Hindi iyak na malungkot kundi iyak na galing sa galit.

How can he be so childish? This is not the Nathan I knew anymore....

"Nathan, please stop this",pakiusap ko sa kanya.

"Stop what Grace? Stop what?!",inis niyang tanong.

"This! You're not the Nathan I knew anymore. Where is the Nathan I knew? Where is the kind Nathan? Where is my Nathan?",tanong ko habang dini-inan ko ang pagkasabi ng my.

Tumigil na ang ulan at bumalik na ako sa reyalidad.

-------

Charlotte's P.O.V

"Nathan! No! My Nathan! Please come back!", napagising nalang ako nang sumigaw si Grace sa pangalan ni Nathan.

Bumangon ako at niyugyog si Grace para makagising na siya.

She dreamed of Nathan again...

Biglang bumangon si Grace na ang dami ng pawis sa noo at leeg.

Really?!

"Charlotte.....si Nathan.....hindi na siya ang Nathan na nakilala ko....",umiyak na sabi niya at niyakap ko siya.

"Shhhh.... Baka mapagising mo pa ang mga magulang natin",sabi ko at hinahaplos haplos ang likod niya.

"Okay, tell me what happened",sabi ko nang pinutol na niya ang yakap.

Sinabi niya sa akin Ang tungkol sa napaginipan niya. Nalaman ko Rin Ang isang panaginip ni Grace tungkol kina Nathan at Blair dahil kinuwentuhan niya ako sa loob ng eroplano.

"Grace, it is just a dream so cheer up! Pupunta pa tayo sa Eiffel Tower mamaya", nakangiting sabi ko Kay Grace pero malungkot parin siya.

"Grace naman oh!",sambit ko.

"Char, it is not just a dream! It is a NIGHTMARE!",galit niyang sabi at ako naman ay natakot sa kanya.

"Okay okay Fine. But please.... Cheer up for now. Nandito ka ngayon sa pinapangarap mo Grace, Paris.",sabi ko pero malungkot lang parin si Grace.

"Grace naman! Hindi ka naman ganito noon eh! Ngayon nang makilala mo si Nathan ay naging ganyan ka na! Kasalanan mo kasi eh! Nireject mo yung taong mahal mo tapos may pasabi-sabi ka pang Hindi ka raw handa!",reklamo ko at iniwan si Grace sa kwarto.

Pumunta ako sa terrace para mabawasan ang galit ko.

Kasalanan niya to eh! Kung Hindi niya lang sana nireject si Nathan ay Hindi siya magkaganito.