SEPARATED(A sad story compilation)

2:TWIN

I never expected this tragedy will happen to me. I never expected na macacar accident ako that leads my blindness. I will never curse the God for my fucking stupidity, I must thank him because I'm still alive despite of what happened.

Nasa ospital ako ngayon I'm taking a very very long bed rest. Sabi kasi ng doctor kailangan kong magpahinga. May kumatok sa pintuan wala naman akong kasama ngayon dito sa ospital dahil nabili ng foods sina Mom.

"Come in."

Narinig ko ang pagbukas ng pinto, malamang di ko makikilala yung pumasok. Fuck this eyes!

"Andre...." Yung boses niya, si Blessy yung tumawag sakin. Girlfriend ko siya, akala ko hindi na siya dadating. What I mean to say is she's already my fiancee pinaghirapan ko talagang makuha yung matamis niyang oo kahit na alam kong gusto din niya ako. I'm the one who insisted to court her.

"Blessy, dear I thought hindi ka na dadating, akala ko iiwan mo na ako. I love you so-"

"Let's end everything here." Pinutol niya ang mga sinasabi ko gamit ang mga katagang yon. Pakiramdam ko nga di lang yung sinabi ko ang pinutol niya ehh parang pati ugat sa puso ko.

"A-ano kaba? Wag ka nga magbiro ng ganiyan! Mahal mo ako diba? We love each other right? Kaya nga tayo ikakasal diba?" Pangungumbinsi ko sa kaniya, pati na rin sa sarili ko.

"Yes I do, we do. Pero wala ng patutunguhan pa ang relasyon nating ito. Ayokong magpatali sa isang relasyon na ako lang din ang mahihirapan. Ayokong magpaalipin lang sayo. Ayokong magpaalipin sa isang b-bulag."

Ramdam ko ang kusang pagtulo ng luha sa aking muka. I love her so much, she's my life at para na din akong namatay dahil sa paghihiwalay namin. At ang marinig ang salitang bulag sa kaniya? Yun yung nagpabagsak ng buong sistema ko. Akala ko pa naman siya ang unang taong tutulong sa akin para makarecover ako.

"I'm begging you Blessy, please don't leave me. I love you so much dear." Hahangos hangos kong pakiusap sa kaniya. Hindi ko alam kung sa kaniya bang direksiyon ako nakaharap kasi di ko naman siya nakikita tanging boses lang niya ang naririnig ko.

"Please don't ever call me with that endearment. It sucks." Lalong bumuhos ang luha ko. I'm physically in pain then she gives me an emotional one, why don't kill me now?

Narinig ko ang yabag ng takong niyang papalabas na at nung oras na nagsara na ang pinto ay lalong bumuhos ang luha ko.

Lumipas ang tatlong araw at balisa pa rin ako. Sa tingin ko ay makakarecover pa ako dun sa aksidente pero hindi sa pakikipaghiwalay sa akin ni Blessy. Fuck that car accident. I really hate my self for being blind. Alam kong kasalanan sa Diyos and magpakamatay but wala na akong silbi sa mundong ito. Isa na lang akong baldado.

Tatanggalin ko na sana ang dextrose at yung mga kung ano ano pang nakatusok sa katawan ko pero pinigilan ako ng isang kamay.

"Don't do that Andre." Yung boses na yon. Kay Blessy ba yon?

"B-blessy?" Nag aasam kong tanong. Sana si Blessy nga, sana umoo siya.

"Oh, sorry. Hehehe. I'm Wishanea but your calling me Wish so call me whatever you want to call me, hehehe." Anong ginagawa ni Wish dito? Kaya pala napagkamalan ko siyang si Blessy because they are identical twins. Nag admit sa akin si Wish dati na may gusto siya sakin, Maganda sya and of course kamukang kamuka siya ni Blessy but I don't like her, masyado siyang jolly. Ayoko ng masyadong magaslaw sa isang babae.