SEPARATED(A sad story compilation)

7: THE AUTHOR'S LOVE

"Ano'ng libro 'yan Lola? You've been reading that for almost all of your life. Sobrang ganda po ba niyan? Can you please tell that story to us?" Bahagya naman akong natawa sa inasal ng aking apo.

"Sobrang haba nito, ngunit paiigsiin ko na lamang para sa iyo." Ngumiti naman ang aking anak saka inalalayang maupo ang aking apo.

"Ma, ako rin. I'm also curious about that book. Parang diyan na ata tumatakbo ang buhay mo eh haha." Biro sa akin ng aking anak.

My daughter and my granddaughter, hay, ang sarap nilang tingnan.

-----------------------

"Nasaan ka na ba?! Jay! M-miss na miss na kita... Bumalik ka na please..."

Unti unting tumulo ang mga luha ko. Nasaan na ba kasi si Jay?!

"To be continued..."

Hala?! Nakakainis! To be continued na agad?

Patuloy parin akong umiiyak kahit tapos ko ng basahin ang latest update ng favorite wattpad story ko. After so many years gosh! Ngayon lang ulit ito nag update.

Actually, bukod sa plot non, nagustuhan ko rin ang mga pangalan ng characters kaya ko binasa. Yung bidang babae kasi ay kapangalan ko. Franchesca, yan ang pangalan ko at ang pangalan nung bida.

Si Jay naman ay yung bidang lalaki na hanggang ngayon ay hindi parin muling nagpapakita dahil nahuli ni Jay na may kahalikang ibang lalaki si Franchesca.

"Kaasar!" Bulyaw ko ngunit napatikhim ako nang mapansing pinagtitinginan na pala ako ng mga tao dito sa loob ng bus.

Nang makababa ako ng bus ay dali dali kong pinunasan ang mga luha ko bago pa man ako makapasok sa gate ng school.

"Ate Ches! Ate Ches! Papicture po!" Bulyaw sa akin ng isa sa mga junior ko.

Not being boastful, but I'm famous here in our school. And I am ranked as the number one beauty.

Malungkot ako kaya bad mood ako ngayon.

Imbis na lapitan yung mga estudyante ay nilampasan ko na lamang sila na parang hangin.

When I'm walking towards my classroom, I can feel that the atmosphere is different. Parang may bago.

Pag pasok ko sa loob, laking gulat ko ng makita ko ang childhood best friend ko. Knowing that we haven't met each other for several years, I feel uncomfortable.

Kamalas malasang ang vacant seat ay katabi ko pa, kaya't roon siya naupo.

Umupo ako sa aking upuan at umakto na parang wala lamang akong nakita.

Parang ang bilis ng oras at lunch na agad.

Nang akmang aalis na ako ay may humawak sa aking palapulsuhan dahilan ng aking pagkabigla. Nabigla man ako pero alam ko kung sino iyon.

"Franches..." Hirap na hirap akong lumingon sa di malamang dahilan.

Nang makaharap ako sa kaniya ay ngumiti ako ngunit halatang pilit iyon.

"B-bakit?" Mautal utal kong tanong ngunit pinanatili ko ang pag ngiti.

"Can we talk?" Diretsahan niyang tanong.

"About what?"

"A-alam mo namang-" pinutol ko na agad ang sasabihin niya.

"Cee, Please stop okay? For Pete's sake mag move on kana! Cee Best friend kita at alam mong pag best friend ko, best friend ko lang. Ayokong masira ang pagkakaibigan natin pero sira na dahil dyan sa lintik mong feelings!"