Alec to zwykły uczeń liceum, jest bardzo popularny wśród uczniów, zwykle otacza go grono dziewczyn, niestety bardzo skryty i zamkniętych sobie. Jego bliźniaczka - Izzy to piękna, równie popularna i atrakcyjna jak brat 18 latka. Pewnego dnia ich życi...
- Jak to odkryłeś? - spytała inkwizytorka nutą zaintrygowania w głosie - Anioły przesłały mi wizje jak ojciec wstrzykuje mi krew anioła, kiedy moja mama była w ciąży - odparł - Skąd masz pewność, że to nie tylko głupi sen?! - oburzyła się - Nie mam, ale spróbuje się zakomunikować z aniołem - oświadczył Lidia z niezwykłą laską zgodziła się i zadecydowała, że wyjazd do cytadeli żelaznych sióstr jest odwołany. Alec postanowił jeszcze tego samego dnia skontaktować się z niebiańską istotą, z którą najprawdopodobniej łączyły go więzy krwi. Sam nie do końca wiedział jak to zrobić, wiec udał się do bibioleki licząc, że w księgach nocnych łowców znajdzie wzmiankę o kontakcie z aniołami. Przeglądając księgi jego uwagę przykuła strona zatytułowana „Więzy Krwi". Widniał tam długi tekst na temat więzów krwi z aniołami. Po boku widniała anielska runa z podpisem: untuk seorang malaikat (czytaj: unjik sejorang malajkat).
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
- Anielska runa - pomyślał - jeśli ją narysuje i wypowiem te słowa mogę skontaktować się z aniołem - westchnął pod nosem przekładając kartkę na drugą stronę - Kontakt z aniołem jest możliwy tylko jeśli nocnego łowcę łącza z nim więzy krwi lub jest w stanie oczyszczonym - przeczytał Pobiegł do pokoju siostry. Jak szalony wparował do jej pokoju. - Potrzebuje kredy! - wrzasnął wchodząc do pokoju - Po co ci? - zdziwiła się siostra - Aby skontaktować się z aniołem muszę narysować anielską runę i wypowiedzieć słowa. Potrzebuje! - Chcesz się skontaktować z aniołem? - oburzyła się - To niebezpieczne! - Co jest niebezpiecznego w wzywaniu jakiegos ludka ze skrzydłami? - zaśmiał się szef instytutu - Anioł to nie ludek ze skrzydłami tylko istota wszelkiego dobra! Jeśli nie jesteś jego bratem może grozić ci niebezpieczeństwo. Nawet jeśli uda ci się go przywołać może się zdenerwować! - wyjaśniła mu Isabelle - Nie ględź tylko powiedz kto może mieć kredę... - westchnął chłopak - ...albo węgiel wszystko mi jedno - Ja nie mam. Może idź do Clary - odparła - przecież to ona jest artystką... - Dobry pomysł! Dzięki - mówiąc to udał się do pokoju Clary Biegnąc przez korytarze zastanawiał się, co powie dziewczynie, którą pare dni temu uważał za sojusznika Valentine'a. Bez zastanowienia zaczął walić w drzwi. - Clary! To ja, Alec! - wrzasnął do drzwi Dziewczyna z ogromnym zdziwieniem otworzyła drzwi. - Alec? - odpowiedziała - Co ty tu robisz? Chłopak do jej pokoju popychając przy tym łowczynię. - Potrzebuje kredy... albo węgla - westchnął - Jesteś artystką. Masz coś takiego? - Po co ci? - zdziwiła się dziewczyna - Masz czy nie?! - Tak... - spróbowała go uspokoić - Proszę - dodała kładąc na jego dłoni kawałek kredy - Dziękuje - odparł i wyszedł z pokoju
***
Sala treningowa tego czasu była pusta. Dziwne - zazwyczaj o tej godzinie wypełniona była nocnymi łowcami, którzy trenowali sztuki walki. Alec skierował się w stronę środka pomieszczenia. Kawałkiem kredy zaczął szkicować anielską runę. Gdy skończył wypełniać kolorem szkic rzucił resztką kredy o podłogę z stanął w środku rysunku. - Untuk seorang malaikat - wypowiedziawszy te słowa ujrzał nieprawdopodobne światło tłoczące się z konturów znaku Przed oczami ujrzał jasną postać. Za jej plecami pojawiły się ogromne jasne skrzydła. - Witaj Alexandrze... - powiedział anioł - Jestem Ituriel... Po co mnie wezwałeś? - Przepraszam, że cię wzywam - ukłonił się Alec - Potrzebuje dowiedzieć się, gdzie jest lustro anioła... - Złap mnie za rękę - rzekł anioł Łowca wyciągnął rękę w stronę istoty. Gdy ich dłonie się złączyły Alec poczuł ogromne ciepło. Przez jego ciało przeszedł ogromny drzesz, a z oczy poleciały łzy.
