Przejdziemy przez to razem (Malec)

15.

Wysoki czarownik Brooklynu siedział w ulubionym barze o nazwie "Hunter's Moon" i popijał trunek trzymając w ręce zdjęcia wraz z ukochanym. W głowie bez przerwy miał skrawki wspomnień z męzczyzną który rozpalał jego ciało i umysł najbardziej w jego długim, ponad 300 - letnim życiu.

- Ktoś wyjątkowy? - spytała barmanka widząc Magnusa rozmyślającego nad fotografią

- Tak myślę - odparł szeroko się uśmiechając - Nalejesz mi? - spytał przesuwając kieliszek w jej stronę

Ona przytaknęła puszczając do niego oczko i udała się do baru by przyrządzić drinka.

Po chwili do baru wszedł wysoki ciemnowłosy męzczyzna o niebieskich oczach. Usiadł na krześle obok czarownika.

- Podwójne Whisky - rzekł do dziewczyny stojącej za barem

Dziewczyna nalała do szklanki Whisky. Następnie podała męzczyźnie oraz Magnusowi drinki i wróciła do pracy. Męzczyzna skierował wzrok na czarownika i powiedział:

- Magnus Bane... - wielki czarownik Brooklynu - w jego głosie było czuć złośliwy podziw

- Zgadza się. A pan? - zdziwił się mag

- Azazel - odparł po czym ostentacyjnie ruszył dłonią, a większość osób będących w środku osunęło się na podłogę z ogromnym bólem

Magnus widząc to użył magii by ochronić pozostałych podziemnych po czym pobiegł na zaplecze krzycząc:

- To wielki demon! Uciekajcie!

Wparował na zaplecze usiłując trzymać drzwi i nie dopuścić by demon dostał się do środka. Ten walił w drzwi bezsensownie próbując zaatakować maga. Czarownik wyjął z kieszeni telefon i momentalnie zadzwonił do szefa instytutu.

- Alec! - wrzasnął resztkami sił zmęczony siłowaniem się z drzwiami

- Magnus? Co się stało? - zaniepokoił się łowca

- Wielki demon zaatakował Hunter's Moon! Przyjedźcie, sam sobie nie poradzę! - odparł Magnus nadal trzymając drzwi ciałem

- Zatrzymaj go jak najdłużej. Przyjedziemy za nie długo! - zarządził oszołomiony Alec

- Postaram się...

Wielki demon walnął w drzwi z ogromną siłą i je wywarzył. Telefon Magusa runął na ziemię. Wściekły męzczyzna wparował do magazynu i sączył promienie magii w stronę Magnusa. On bronił się własnymi. Skumulował moc i uderzył nią o demona. On walnął się na ziemię. Czarownik próbował uciec, gdy niebieskooki wstał i rzucił nim o ścianę.

Magnus bezsilnie zsunął się na ziemię, a demon podszedł do niego milcząc. Po chwili przejechał dłonią po twarzy maga i westchnął:

- Głupi czarownik...

Do pomieszczenia wparował Alexander wraz z parabatai i strzelił z łuku w stronę demona. Trafił w miejsce pod mostkiem. Demon przez moment się rzucał, ale finalnie zniknął.

- Magnus. Wszystko w porządku? - spytał nocny łowca rzucając się na pomoc ukochanemu

- Lepiej gdy cię widzę - mag uśmiechnął się

Alec podał czarownikowi rękę, dzięki czemu ten mógł wstać.

- Jak ja wyglądam... - westchnął Magnus pstrykając palcami

W okół jego dłoni nie pojawiła się poświata magii, zatem na jego twarzy pojawił się wyraz zdziwienia.

- Co się stało? - zdziwił się łowca

Mag skierował rękę w stronę drzwi by je zamknąć. Nic się nie stało.

- Moja magia... - do jego oczu napłynęły łzy

- Co się z nią stało?

- Wygasła... - odpowiedział, a po policzkach płynęły mu łzy, które znalazły ujście - Ten demon mi ją odebrał!

- Co?! - wrzasnął Alec

Odpowiedziała mu cisza.

- Będzie dobrze - rzekł obejmując ukochanego szczerym, pełnym wsparcia uściskiem

***

Po powrocie do loftu Magnusa, ten siedział w milczeniu na fotelu rozpaczając w myślach po utracie magii. Łowca widział, że ukochany przeżywa, ale sam nie wiedział jak mu pomóc. Nigdy nie znalazł się w sytuacji pozbawienia mocy, gdyż sam ich nie miał.

- Magnus, mogę coś zrobić? - spytał - Co zechcesz...

- Przywrócisz mi magię...? - odparł rozgoryczony

- Nie mogę.

- To nic nie możesz zrobić. Nikt nic nie może zrobić. Bez magii czuje się źle... Bez magi jestem nikim...

- Nie mów tak - przerwał mu łowca

- Może powinienem zrobić światu przysługe i się zabić...? - odparł chwytając w rękę szkalkę gotowy ją rozbić

- Nie rób tego! - wrzasnął Alexander wyrywając z ręki męzczyzny szkło

- Nie rozumiesz - rzekł Magnus - Bez magii stracę pracę, przyjaciół... stracę ciebie.... - dodał spoglądając Alecowi w oczy

- Magnus nie - mruknął Alec - To się nigdy nie stanie.

- Zakochałeś się w czarowniku. Istocie nieśmiertelnej. Która posiada ogromne moce... - westchnął znów płacząc - Nie widzisz różnicy? Nie stworzę dla ciebie portalu, nie wyczaruje śniadania... Jestem dla ciebie bezużyteczny...

- Magnus, przestań! - wrzasnął łowca - Zakochałem się w tym cudownym chłopaku z Brooklynu, który jest zabawny, szczery, chojny... Zakochałem się w przyjacielu Izzy. Zakochałem się w tobie... a nie w twojej mocy! - z jego oczu też zaczęły sączyć się łzy

- Nie wiesz jak to jest... Bez magi czuję się obcy - westchnął

- Przecież żyłeś tak przez 18 lat! - zdziwił się nocny łowca

- A ponad 250 z magią. Widzisz różnicę? - puściły mu emocje

- Poradzimy sobie... - odparł Alec zbliżając się do ukochanego - Tylko musimy być razem - dodał łapiąc go za ręce

- Nie! - zaprzeczył Magnus - Nie uda się... - dodał

Łowca złączył ich usta po czym powiedział:

- Magnus, kocham cię... bez względu na to co się stanie będę przy tobie...
- Muszę odzyskać magię! - oświadczył czarownik pozbawiony magii
- Jak chcesz to zrobić? - zdziwił się Alec
- Poproszę o pomoc mojego ojca... - odparł

————————————————————————

Hejka! Strasznie was przepraszam że tyle czasu mnie nie było ale najpierw miałam problemy z telefonem, a potem wyświetlała mi się informacja że serwery wattpad nie odpowiadają. Finalnie udało mi się zalogować. Oto kontynuacja. Mam nadzieje że się podoba.