Bir umut yeter (kısa hikaye)

7.bölüm... yarim

Beş yıl önce
Kenan bi daha söylesene şu türküyü
Selvim ömrüm bıkmadın mı aynı türküyü dinlemekten
Senin sesinden bıkamam ki ben aşkım bir ömür bu sesi dinlesem bıkmam
Zaten bir ömür beni dinleyeceksin kadın diyip sarıldı kenan selviye

Yarim, gezdiğin yola bakarım, uzun uzun
Gözlerim doldu yine
Aklıma, geldi yüzün oy
Yarim, gezdiğin yola bakarım, uzun uzun
Gözlerim doldu yine
Aklıma, geldi yüzün, oy
Al gözümden yaşları, gün gelir kurutursun
Yaz bunu bir kenara, gidersen unutursun
Al gözümden yaşları, gün gelir kurutursun
Yaz bunu bir kenara, gidersen unutursun
Limanın gemileri demir aldı, gidecek
Benim gözyaşlarımı kim gördü
Kim bilecek, oy
Limanın gemileri demir aldı, gidecek
Benim gözyaşlarımı kim gördü?
Kim bilecek? oy
Al gözümden yaşları, gün gelir kurutursun
Yaz bunu bir kenara, gidersen unutursun
Al gözümden yaşları, gün gelir kurutursun
Yaz bunu bir kenara, gidersen unutursun

Şimdiki zaman

Kırkkez kırılırımda yine sende sağlamlaşırım.... kolun kırığı bacağın parmağın kırığı iyileşir ya kalp kırığı o nasıl iyileşir... benim kalbimin kırıkları hiç iyileşmedi nasıl iyileşir ki kalp kırığı ben bilmem  ilk günkü gibi taze ,ya senin kalbinde bana dair hiç yara var mı ,söyle adam var mı ? diye haykırmak istedi selvi ama yapamadı yine gidemedi döndü geldiği şirketin kapısından...

Rıfat selviye kenanla konuşması gerektiğini söylüyor rıfatla karşılaşmalarının üstünden bir ay kadar bir süre geçti ne rıfat kenana diye bildi nede selvi cesaret edip kenana gidebildi selvi bir uçurumun kenarında ha aşağı düştüm düşeceğim diyordu rıfat ise boynundaki yükün ağırlı ile ne yapacağını bilmiyor kenandan sürekli kaçıyordu

Kenana ofisinde oturduğu masanın başından kalktı boydan boya cam olan duvara doğru yürüdü istanbul ayaklarının altındaydı yoldan geçen insanları izledi bi süre kimi mutlu kimi heyecanlı kimi ise hüzün kaplıydı kenan bir süre daha izledi dışarıyı kapı tıklanma sesi ile arkasını döndü gelenin rıfat olduğunu görünce "gel aslanım" dedi rıfat içeri girip abisin karşısına geçti kenan rıfata baktı ayakta dikildiğini görünce "otursana koçum " dedi rıfata kenanın yanına doğru adımlayıp pencereden dışarıyı izlemeye başladı "abi her gün neye bakıyorsun" dedi kenan "kendime" dedi rıfat "anlamadım abi " dedi kenan " insan dedi hayat telaşına o kadar kendini kaptırmış ki ölümlü dünyadan bi haber bizde öyleyiz işte her insan iş ailesi parası için çalışıp duruyor ama bir şeyin farkında değil kaybettiği zamanın biz mutlu olacağımız zamanları boşa harcıyoruz rıfat bende kendimi izliyorum bir zamanlar ne hatalar yaptım diye her insanda hatamı görüyorum" dedi rıfat "bi yerde okumuştum abi insan öleceğini bilerek yaşayan tek canılıymış belkide ölümü bu yüzden göz ardı ediyoruz olabilir mi" dedi kenan rıfata bakarak gülümsedi "biz ne iş yapıyoruz koçum " dedi rıfat " holdingin var abi çok yönlü bi iş adamasın asıl işin liman taşımacılığı ama holding inşaat turizim taşıma sağlık dağıtma gibi bir çok sektör işi alanın var abi" dedi kenan rıfada döndü " aslında kimim ben" dedi " abimsin abi" dedi kenan "oğlum mafya değilmiyiz biz " dedi rıfat "abi sen ulu orta konuşmayın deyince ben şey etim" dedi "biz ölümü göz ardı edemeyiz koçum biz her gün ölümü yaşıyoruz babam amcam dedem hata dedemin dedesi bile bu işlerin içindeydi rıfat ben ölümü görerek heran bekleyerek büyüdüm yaşadım en son babam çıldırdı annemi kaybedince ve ben onun gibi olmaktan çok korktum ama bilemedim ondan beter bir adama dönüşeceğimi" dedi kenan rıfat "abi bi gün sana bi yanlışım olursa affet beni senin için yapmışımdır sen benim tek ailemsin "dedi o sırada rıfatı telefonu çalmaya başladı rıfat ekrandaki resmi görünce panikle hiç bir şey söylemeden kapıya doğru yürüdü kenana dönüp baktı mahçupça ve çıktı odadan kenan ise şaşkınca baka kaldı ardından