Bir umut yeter (kısa hikaye)

10.bölüm...kalbim yaralı

Ortamızda oturmuş sessizce babasına bir şeyler anlatan oğlum gözleri her beni buluşunda içim delip geçen bir sızı ,kenan kalbimin içinde ise bir yara ne yapamalıyım nasıl yapmalıyım bilmiyorum şu saatten sonra kaçsam dünyanın öbür ucuna gitsem kenanın nefesini adeta ensemde hissederdim beni bırakmazdı oğlunu istemediği oğlunu şu andan sonra asla bırakmazdı. Kapının çalması ile derin düşüncelerimden sıyrıldım derin bir nefes alıp kenana baktım kaşları çatık "kapıya bak" diye buyurdu ya sabır çekerek yerimden kalktım "adama bak be hem suçlu hem güçlü sen beni unutmuşsun kenan bey basma benim laz damarıma" diye söylendim kenan "seni duyuyorum selvi ama o damardan bende var asıl sen unutmuşsun beni ama ben hatırlatacağım sana kenan yamanı, selvi yaman" diye bağırdı.

💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖

umut kıkırdadı kenan oğluna gülümseyerek baktı "neye gülüyosun sen küçük bey " dedi umut kıkırdayarak ellerin ağzına kapatı "buyak abi ile şeyma abla bazen böyle yapıyo buyak abi dedi ki bu aşkın ciyvesi senle annem ciyve yapıyo" dedi kenan oğlunu kucağına çekerek gıdıklamaya başladı "öyle mi küçük bey" diye gülüyordu.

selvi kapıyı açtığında karşısında kaşı yarılmış gözü hafif morarmış adama mahçupça baktı ''rıfat abi çok üzgünüm'' dedi selvi rıfat tebessüm ederek '' merak etme alışığım ben hem siz kavuştunuz ya önemli olan o'' dedi rıfat '' abi biz bir aile değiliz ancak umutu babasından saklama söz konusu değil peki çoçukların durum nasıl''dedi selvi ''en şanslısı benim öyle düşün selvi ama inat etme abim kenan abim seni gerkirse sürüyerek götürür yine götürür'' dedi selvi sinirle ''nah götür eski selvimi kaldı'' dedi içeri doğru adımladı rıfat içinden '' allahım sen bizim koru kaldık iki keçin arasında'' dedi

sofrada oturmuş herkes kahvaltısını ediyordu bir konuşan umutu neşeli neşeli bir şeyler anlatıyor bi yandanda babasın verdiklerin yiyordu en son söylediği cümle masaya pimi çekilmiş bir bomba bıraktı adeta kenan yerinden kalktı selviyi kolundan tutupmutfa doğru çekiştirdi umut rıfata bakarak '' amca'' dedi rifat '' annen ile baban geliyor şimdi paşam baban su içecekmiş'' dedi.

kenan adeta kükredi ''mitat kim lan'' dedi 

selvi umursamazca '' sanane kimse kim'' dedi

kenan '' delirtme beni kadın'' dedis

selvi histerik bi kahkaha atı '' hahay sen zaten delisin ben seni delirtmem ne gerek'' dedi

kenan '' bak kızım'' dedi

selvi'' ula ben senin kızın mızın değilim doğru konuş ha ba'' dedi

 ikisinde laz damarı tutmuş birbirini ha kesti ha kesecek moduna girmişlerdi rıfat sesler yükselince umuta hadi gel senle dondurma alip buz devrini izleyelim dedi umut oyuy dedi rıfat umuda montunu giyidirip evden çıkardı.

kenan tekrar selviye doğru adımladı '' ulan o itti parçalara ayırım sana evlenme teklifi etmek ne demek görür dedi

selvi'' nah parçalarsın benim hayatım seni ilgilendirmez'' dedi

kenan '' nasıl ilgilendirmez karımsın ulan karımsın sen benim'' dedi selvi kenanı ittirdi ''eski karınım eski'' diye bağırdı. selvi kenanın canını yakmak istiyordu adeta yıllardır çektiğin tek suçlusu oğlunun babasızlığın tek sorumlusu kenandı. kenanda elbet bunun farkındaydı ama selvin kaçıp gitmesine onu büyük bi vicdan yükü ile acılarla bırakmasını kabullenemiyordu. selvi kenanın gözlerin en derine baktı '' ben ölürken bile seni aradım ben en aciz anımda sevdiğim güvendiğim adamı yanımda istedim öldüm ben o gece senin sözlerinle o kan gölünün içinde evladımla bende öldüm umut benim her şeyim ama senin hiç bir şeyin değil sen çoçukların istemeyen bi babası sen korkak adamın tekisin'' dedi kenan '' ben'' dedi ama selvi elin kaldırarak kenanı susturdu'' sen ne sen korkak adamın tekisin beni hiç sevdin mi kenan sevmedin sen yanında sana karanlığını unutturacak birini istedin bense seni sevdim ölecek kadar çok sevdim ama benim çoçuklarım masumdu kenan sen bizim bu hale getirdin sen beni aldatarak bu hale getirdin şimdi gözlerin içine umutla baktığın evladımın kayıp yanısın kenan sen ne banım nede oğlumun hiç bir şeyi değilsin git bu şehirden bize yaklaşma'' dedi kenan ne diyecekti ne yapacaktı kırdığı yerden incitiği yerden toplaya bilir miydi '' gidemem ne seni ne umudu bırakıp gidemem sen benimsin affet diyemem evet haklısın ama sizsizde olamam ben hatılıyım korkağım ama gidemem ''dedi selvi göz yaşlarını elin tersi ile sildi'' benimde oğlumunda kalbi yaralı kenan sen bu yaralarını saramsın sen bize daha fazla yara açma benim gözlerimdeki o umut ışıklarını söndürdün oğlumunkileri söndürme ''dedi kenan sanki büyük bir kabusun içinde sevdiğin kaybete korkusu bedenin kavurdu '' olmaz olmaz bırakmam seni'' dedi selvi '' umut duydun mitatın teklifin kabul edeceğim ve evleneceğim onla oğluma baba olabilecek birisi o '' dedi. kenan '' asla asla izin vermem'' dedi. derin derin soluduselviye yaklaştı '' sen benimsin yaralrın benim kalbin benimher şeyinle benimsin'' dedi yüzünü avuşları arasına aldı '' sen benimsin'' dedi ve arkasını dönüm çıktı evden.

umutu eve bırakmak için kapıyı çaldı rıfat selvi kapıyı açtığında ağladı herhalinden beliydi umut koşarak solona geçti

 '' yenge  iyi misin''dedi rıfat

''iyim gittim kenan'' dedi selvi

'' yarım saat çıkacağız yenge'' dedi 

selvi hüzünle '' her zamanki kenan zoru gördüm kaçar'' dedi

yanlışın var yenge abim hiç bir zaman kaçmaz dedi ve uzaklaştı

beğeni ve yorumlarınızı bekliyorum bilindiği üzere kısa hikayedir bi kaç bölüm sonra final yapacaktır.