Hej Kociaku

Nieśmiałość

Przez następne dni Bitsy nie mogła się uspokoić. Dobijała ją świadomość zbliżającej się czystki oraz nowe uczucie jakie zawitało w jej martwym sercu ponownie. Po ponad stu latach czuła miłość. To był zadziwiający zwrot akcji. Nigdy nie wyobrażała znaleźć sobie kogoś ukochanego w piekle. 

Zbierała się jak co tydzień na spacer z Alastorem. Wiedziała, że jak zawsze odwiedzą klub Mimzy, aby posłuchać dobrej muzyki. Jak zawsze upewniła się, że biblioteka jest dobrze zamknięta a jej cieniste sługi sprzątają budynek. 

       - Moja droga, chciałbym dzisiaj zabrać cię do nieco innego miejsca - powiedział Radiowy Demon kiedy szli ramię w ramię na chodnik ze schodów. 

       - Gdzie indziej? - stanęła na przedostatnim schodku. Alastor odwrócił się do niej z chodnika.  Wyciągnął do niej swoją rękę. 

       - Zaufasz mi? - spytał z uśmiechem. Bitsy posłała mu zdziwiony wzrok. Wpatrywała się w jego dłoń, którą chciała przyjąć kiedy coś, a raczej ktoś, im przeszkodził.

        - Bitsy! Bitsy, skarbie powiedz, że biblioteka jest jeszcze otwarta! - nawet nie zauważyli, kiedy między nimi wskoczył niespodziewany gość. Rysia diablica musiała spojrzeć w górę, aby ujrzeć twarz owego demona. Zamurowało ją.

        - P... Pan Valentino? - położyła uszy po sobie odrobinę przestraszona nagłą wizytą władcy sąsiedniego terytorium. Alastor, stojący za demonem już tworzył w wyobraźni wizje tortur i powolnej śmierci Valentino. Dlatego zapewne wokół niego pojawiły się dziwne znaki voodoo. - Cóż, właśnie zamknęłam bibliotekę...

        - O nie! A specjalnie udałem się taki kawał żeby odwiedzić twoją cichą norkę - pochylił się mówiąc do niej mrukliwym tonem. - Nie zajmę ci dużo czasu - zapewnił z uśmiechem. - Chyba, że o to ładnie poprosisz - dodał szeptem. Niemal nie upadła na stopień kiedy cofnęła się od niego.

         - Valentino! Rzadko odwiedzasz moje terytorium, to na prawdę rzadki widok! - wtrącił się Radiowy Demon zwracając na siebie uwagę. Wysoki demon zaśmiał się.

         - Nie mogłem się oprzeć! Mam nadzieję, że nie masz nic przeciwko? - spytał jedną z czterech dłoni kładąc na ramieniu bibliotekarki, aby nie upadła.

         - Skądże, jednak jestem przekonany, że jeśli nie będziesz pilnował swojej ziemi ktoś ci ją zajmie sprzed nosa! - słowa zabrzmiały jednoznacznie. Albo Valentino przestanie zawracać mu głowę w tym momencie, albo nie zawaha się odebrać mu władzy. 

         - Więc! - wtrąciła się Bitsy zdejmując dłoń ze swojego ramienia. Odebrała książkę od Valentino i wspięła się po schodach do drzwi biblioteki. - Może uda nam się coś szybko znaleźć - otworzyła wejście, dwójka demonów weszła za nią do środka. Odhaczyła przy biurku książkę a cienisty pomocnik odesłał ją na swoje miejsce.

         - Złota kobieta z ciebie - pochwalił ją Valentino i zamierzał pogłaskać po głowie jednak to zrobiła unik przed jego dłonią. Prychnął pod nosem. - Nie lubisz dotyku, co? 

        - Można tak powiedzieć - ruszyła do alejek. - Życzy pan sobie książkę z tego samego gatunku? - spytała. 

       - Zgadza się, cukiereczku - podśpiewując coś pod nosem po drodze obserwował uważnie niską bibliotekarkę. Jej futro wydawało się takie puszyste i miękkie. Ogonek rysi co jakiś czas dygotał spokojnie i te uszy. Takie duże i zakończone pędzelkowatymi kłębkami futra. Była apetyczna. W jego klubie byłaby jedną z bardziej pożądanych zabawek. 

Jego wgapianie się w Bitsy podłapał Alastor. Odrobinę go to zaniepokoiło. Kto wiedział jakie niepoprawne myśli krążyły po głowie właściciela klubu. Musi mieć go na oku. Kolejne zmartwienie na jego głowie.