Pin's PoV!!!
Mabilis pa sa alas kwatro akong nakarating sa Saint Louis Hospital, kasama ko ngayon si Hel, Dios ko sana okey sina mom and dad,
"Pin just calm down okey, tito and tita will be fine,". Pagpapakalma ni Hel sakin, pagpasok namin sa Hospital agad naming nakita si Ranxer kasama sina Prinz at Eminence, tumutulo pa ang mga luha ko kasi kinakabahan talaga ako,
"Ranxer, how are they? Please tell me their okey,". Hagulgol ko habang nakayakap sakin si Ranxer,
"I don't know Pin, nasa ICU sila, maybe we'll just wait for the doctors okey? Don't worry magiging okey sila, iniimbistigahan na ang nangyaring aksidente, let's just pray okey?". Tumango naman ako! Dapat lang na gumaling sila because I can't afford to lose them,
"Now just calm okey? Nandito lang ako... I'm here baby,". Humagulgol ako ng tuluyan dahil sa sinabi ni Ranxer, bakit naman kasi sila naaksidente ehhh!
Ilang sandali pa, lumapit narin si Hel sakin at kinomfort ako,
"Tahan na Pin, nandito rin naman ako oh,...". Sabi niya, tumango lang ako,
"Hel, please tell me they will be alright? Magiging okay sila diba?".
"Shh, tahan na Pin, magiging okay sila, just have a little faith and everything will be alright,". Habang pinapatahan ako ni Hel hindi ko rin maalis ang paningin ko sa kakambal ko, I know he's hurt mabuti nalang at kasama niya si Prinz at Eminence, I can't comfort him because I'm hurt too, I'm worried and I'm afraid that something bad might happen to them.
I cried once again, hindi ko naman ugaling maging negative pero bakit iyak ako ng iyak?
Silence filled us, tahimik ang lahat habang naghihintay na lumabas ang doctor na naka-assign kina mom and dad, it's been hour's since we've got here but there's no sign of progress.
*SILENCE*
*SILENCE*
*SILENCE*
*SILENCE*
"Oh God,". Naibulas ko na lamang ng biglang lumabas ang doctor na kanina pa namin hinihintay, lahat kami napatayo at natuon ang atensiyon sa doktor habang tinatanggal nito ang mask nito,
"Well, kayo ba ang kamag-anak ng pasyente sa loob?". Tanong ng doktor
"Yes doc, anak po ako, please tell us our parents are okey?". Nag-aalalang tanong ko,
"As for now they are safe and I can say that they're out danger,". I felt relief ng sabihin yun ng doktor, salamat naman! "hindi naman ganun kalala ang injuries ng mga pasyente but one thing I'm not sure is kung kailan sila magigising pero maari niyo na silang bisitahin once we've arrange the assigned room for them. Now if you'll excuse me I have some other patients waiting,". Nagpasalamat pa ako bago umalis ang doktor,
"Ranxer our parents is safe! Thank God!". Agad kong niyakap si Ranxer, he hug me back, masaya ako na hindi kinuha ng Panginoon sina mom and dad
"Told 'ya, they will be alright baby,".
****
Timea Hel's PoV!!!
Nakatingin lang ako kina Pin at Ranxer na nagyayakapan, how I wish my twin brothers are still alive. Napailing nalang ako sa isiping iyon, my tears are going to escape pero pinigilan ko iyon, I promised too myself na iiyak lang ulit ako kapag nakamit ko na ang hustisya,
"Hey,". Agad akong napalingon ng kalabitin ako ni Eminence, nakalimutan ko nandito pala sila ni Prinz kasama si Ranxer,
"Oh I'm sorry, di ko kayo napansin,". Pag-paumanhin ko, nakatingin ako sa gawi ni Prinz, his face is still emotionless...tsk!
BINABASA MO ANG
Fate of Our Horizon
Teen FictionPinagtagpo ng panahon, Pero pinaparusahan ng realidad, Mahal nila ang Isa't Isa pero pinagkakaitan sila ng oras na magkasama, Gusto nilang maging masaya pero pinipigilan sila ng mundong maging masaya, Sa kabila ng lah...
