Caught Up In Lucifer's Eyes

Kabanata 4

Work

"You're thinking of repaying me?"

I looked at him and nodded.

"Maaaring hindi pa ngayon, pero kapag nagkapagtrabaho na ako ulit, mababayaran kita sa itinulong mo sa'kin."

Kumunot ang noo niya. Bahagyang natigilan.

"Trabaho? Nagtatrabaho ka?"

I smiled and nodded. Siguro nga mayaman talaga siya. Maybe he could live even without working, it's obvious from the abundance coming from this house.

"I do part-time jobs. Sa umaga, nag-aaral ako. Pagdating ng gabi, nagtatrabaho naman ako sa mga fastfood chain. Maliit ang kita, pero sumasapat naman sa mga kakailanganin ko."

Mariin ang titig niya sakin.

"You don't have... your parents?"

Umiling ako.

"Ulila na ako sa aking mga magulang. Mom died after giving birth to me. Ang papa naman ay dahil sa isang aksidente."

"What about your relatives?"

I sighed. I also thought about the same thing. Why couldn't my relatives help me? What was about their deeply planted hate towards me that they actually left me helpless? That they took my own home?

"Malaki ang galit sakin ng mga kamag-anak ko. T-they can't help me in any way. Kinuha nila ang bahay nang mamatay ang Lola. At pagkatapos nun... ako nalang talaga mag-isa."

Katahimikan ang namayani sa amin. He looked away and I can't see his expression. Napagtanto kong nagiging mabigat na sa pakiramdam ang paksa kaya iniwas ko ito dahil hindi ko kayang maawa siya sakin.

I laughed lightly.

"But hey... no need to take that seriously. Nairaos ko naman ang sarili ko. Masaya naman ako mag-isa. Even though my relatives hated me that much, hindi ko rin naman magagawang magalit sa kanila. Hindi ko kayang magtanim ng galit dahil hindi naman ako pinalaking ganon."

Sinusuri niya ang nakangiti kong mukha na tila ba'y hindi siya desididong totoo ang sinasabi ko.

"Pero... Ikaw naman. Mag-isa ka lang ba rito? Wala kang kasama? Asawa o kahit girlfriend?"

Nag-aalala rin kasi ako. Baka nakaaabala na ako ng husto sa kanya at sa iba pang tao rito kung meron man.

"I live... alone. There's no such thing as wife or girlfriend."

Tumango naman ako. Gusto ko sanang idagdag na, ang laki-laki nga ng bahay niya, napakalungkot naman. Nang maalala kong wala pala akong bahay para magsalita pa ng ganyan.

"You know I am a busy man..."

Nakuha niya ang atensiyon ko kaya napatingin ako sa kanya.

"I work from time to time so I seldom stay here in the house."

I nodded. Though, I don't know what his point is.

"I have to work a lot so I don't have time to maintain the house or even clean it. Noong gabing nakita kita and up to this day, was supposedly one of the rest days I spend here in the house."

Slight guilt hit me. Ang oras na para dapat sa  pagpapahinga niya, inilaan niya para matulungan ako. I'm guilty but grateful.

"Do you know how to clean a house?"

Weird. But I nodded anyways.

"Do you know how to cook?"

Tumango ulit ako. Marami naman akong kayang lutuin, lalo na ang Filipino foods. Kung ibang luto, kaya naman sigurong matutunan through cookbooks or videos.