Başımın Tatlı Belası

BTB-1. Bölüm

Merhaba, bu benim ikinci hikayem. Fazla uzatmayacağım, umarım beğenirsiniz, yorumlarınızı ve vote'lerinizi eksik etmeyin lütfen :) Multimedia'da hikayenin karakterleri var.

(Küfür içerir!)

İyi okumalar :)....

1. Bölüm.

Uçaktan indim ve hemen bagajların olduğu yöne doğru hızlıca ilerledim. Iki saatir lanet olası bagajım bekliyorum, niye benimkini en sona bırakıyorlar ki? Vicdansızlar. Bavulumu-en sonunda-aldım ve dış kapıya doğru ilerledim ve aynı zamanda da çantamın içinde güneşgözlüğümü arıyordum, çantamın içi dolu çöp olduğu için bulmam biraz zaman aldı, farkında olmadan yavaşça yürümeye başladım, hah, tam gözlüğümü bulmuş, çıkardım derken arkamdan biri bana hızlıca çarptı, sanki üzerimden tır geçti amk, o nasıl çarpmaydı? ve bavulumu düşürdüm. 'Yuh ayı!' Diyesim vardı ama götüm yemiyordu, yada yiyiyordu...iç sesimle şavaşırken bana çarpan çocuk durdu ve bana döndü. "Ya sen önünü göremiyormusun?" Dedim, sesimi fazla yükseltmediğimi sandım ama bir kaç kişi bana ve yanımda duran çocuğa bakınca dudağımı ısırdım, aynı zamanda bavulumu yerden aldım. Kalktığımda karşımda duran çocuğa baktım, oha insan mı bu ya? Tamam şimdi hiç sırası değil! ciddi olman lazım-ki bu bir Lara için hiç kolay değildir shsjsjsj-. Bana çok rahat bir şekilde baktı, baştan aşağı süzdükten sonra gözlerimin içine baktı, aynı zamanda da elinde tuttuğu telefonunu cebine koyarken, demekki telefona baktığı için bana yanlışlıkla çarptı. Şşştt, kendine gel. Ya bilerek çarptıysa? "Yaşıyorsun" dedi sanki hiçbirşey olmamış gibi. "Bide dalga geçiyor" dedim kaşlarımı çatarken. "Ben nerden bileyim senin gibi cazgır birine çarpıcağımı" dedi bana kötü kötü bakarken. "Senin gibi bir hayvandan zaten anca hakaret beklenir" dedim sesimi yükseltere. Şu anda etrafındaki insanları hiç umursamıyordum. "Senin az önce söylediğin neydi?.. Hem Sussana kızım kulağımı çınlattın" dedi elini kulağına doğru götürerek. Onu hiç takmayarak elimdeki güneşgözlüğümü taktım ve dış kapıya doğru tekrar yürümeye başladım. Arkamda bıraktığım yakuşuklu çocuğa bakmamak için kendimi zor tutarken bana hızlıca doğru geldi ve yanımda yürümeye başladı. Bana yeşil gözleriyle bakıp "Iyi misin?" Diye sordu sakin bir şekilde, gözleri mavi olsaydı bu kadar etki bırakmazdı herhalde. Ona bakmadan "Sanane?" Diye çıkıştım. Tam bir tumblr boy'du ya. "Bak sormayada bilirdim, şimdi giderim göt gibi durusun burda" dedi. Durdum ve ona döndüm, o da aynısını yaptı. Soracasına bana baktı, ben ise gözlerimi kısarak onun yeşilin en güzel tonu olan gözlerine bakıp "terbiyesiz" diye tısladım. "Hadi işim var, seninle zamanımı harcayamam" dedi ve yürümeye başladı. Öküz! Bende tabii bu lafın altında kalacak biri değilim. Onun bana yaptığı gibi ona arkasından hızlıca çarptım ve yoluma devam ettim-çünqü lara olmaq bunu qereqtirir-, o ise durdu. Arkamda şaşkın ve gözlerini bana dikmiş-ve dadlu-olan birini bırakmıştım. Iki saatir bu köprü gibi olan uzun koridorda yürüyordum, ne bitmeyen yolmuş arkadaş. Iki saniye sonra yanımda o Uyuz ama taş çocuğu yanımda yürürken gördüm. "Git başımdan" dedim ona bakmayarak. "Ya sen biraz sussana" dedi bana bakmadan. "Ya sen biraz insan olsana" dedim ve lafı yapıştırdım, "ayrıca yanımda yürüyen sensin" diye de ekledim. "Emin ol ki yanında yürümek isteyen son kişiyim" dedi ters ters. Bozuntuya vermedim, duymamış gibi yaptım. Yanımda duran taş çocuk, siyah t-shirtünün yakasından siyah güneşgözlüğünü aldı ve havalı bir şekilde taktı. Ona bakmak için etrafıma bakıp durdum..tamam siz yabancı değilsiniz. Göz ucuyla ona da baktım ama fark etmedi. Nihayet dış kapıya vardım, sanki nutellayı görmüş kadar sevinerken kapıdan çıktım. Yanımda yürüyen çocuk ise bana baktı ve yamuk bir gülümsemeyle bana "bundan sonrası senin güzelim, güzel bir yürüyüş oldu. Görüşürüz" dedi ve gitti. Ben ise arkasından "Görüşmemek üzere" dedim, "ayrıca ben senin güz-" diye tam söylenmeye başlıyacakken susmayı tercih ettim.

1. Bölümün sonu. İlginiz için teşekkürler! :Dd

----------------------------------------------

İlk bölümü nasıl buldunuz? :))))

Not: ilk bölüm olduğu için kısa olmak zorundaydı.