Eye Contact

15•Akropolis

"Πήρες τις μπύρες;" με ρωταει ο Τάσος ενω βγαίνουμε απο το σπιτι.

Ήρθε σήμερα, νωρίς το μεσημέρι και με βρηκε σε άθλια κατάσταση.

Θεώρησε πως ήταν καλύτερο να μην με ενημερώσει για το ποια ωρα της ημερας θα ερχόταν και εγω πιστευα πως θα ερθει το βραδυ γιατι παντα κλείνει βραδινό εισιτήριο.

Τις δυο τελευταίες μέρες ημουν κλεισμένος σπιτι και το μονο που έκανα ήταν να καπνίζω και να βλέπω ταινίες, δεν είχα ανοιξει καθόλου παράθυρα να μπει καθαρος αέρας και με το που άνοιξε την πορτα ο Τάσος βρέθηκε αντιμέτωπος με ενα καταστροφικό θέαμα.

Με το που μπήκε μέσα οσο και αν ήθελε να με βρισει δεν το εκανε και απλά μάζεψε τα κουτιά απο τις πίτσες και τα αδια μπουκάλια μπύρας που βρισκόντουσαν σκόρπια σε ολο το σαλόνι. Μετα εκλεισε το λάπτοπ που βρισκόταν μπροστά μου και στο οποιο εδω και ωρα έπαιζε ενα επεισόδιο απο τον τελευταίο κυκλο του game of thrones, από το οποίο δεν παρακολούθησα ούτε ενα λεπτο. Το μονο που μου ειπε ηταν να παω να κανω ενα μπανιο και να παω για υπνο και πως θα συζητούσαμε αργότερα. Αφού έκανα ακριβώς οτι μου είχε πει ξύπνησα κάποια στιγμή αργα το απόγευμα και συμφωνήσαμε να παμε το βράδυ για μπύρες στα βραχάκια.

Και να'μαστε μιση ωρα αργότερα να έχουμε στα πόδια μας ολη την Αθηνα.
Βλέπω κάποια φωτα να ανάβουν και αλλα να σβήνουν και ξέρω πως κοντά σε αυτα βρίσκονται άνθρωποι που τώρα κοιμουνται, άνθρωποι που δουλεύουν ή άνθρωποι που περιπλανιουνται μονοι τους στα στενά της πολης με την σιωπή να τους συντροφεύει.

"Γιώργο είμαστε φίλοι απο τοτε που θυμάμαι τον εαυτό μου" άρχισε να λέει και έπιασα ήδη μια μπύρα απο το σακίδιο μου.

"Δεν σε εχω ξαναδεί ετσι. Όταν σε είδα το μεσημέρι σε αυτη την κατάσταση πραγματικά τρόμαξα" μου λέει και ξέρω πως δεν έπρεπε να γίνει αυτο.

"Απλά είναι μια φαση που περνάω" του απανταω αν και ξέρουμε και οι δυο πως αυτο είναι ενα τεράστιο ψεμα που χρησιμοποιώ εδω και αρκετο καιρο.

"Οχι Γιωργο τελείωσαν οι μαλακιες που μου λες συνέχεια τώρα θα μου μιλήσεις για το τι στο διάολο συμβαίνει" μου λεει και δεν εχω επιλογή παρα να του μιλήσω.

"Μετανιώνω για τοσα πολλά πραγματα" ξεκιναω να του λέω.

"Όλα έχουν σχέση με την Μαρθα;" με ρωταει και εγω απλά γελάω. Δεν χρειάζεται να του απαντήσω σε αυτη την ερώτηση γιατί ξέρει ήδη την απάντηση.