Eye Contact

16•Ενοχλώ;

~2 months later~

"Γιώργο πρέπει να φύγω για λίγο με τον πατέρα σου" μου λέει η μάνα μου ενώ φοράει το μπουφάν της.

"Εντάξει και εμένα τι μου το λες;"

"Δεν ξερω ποση ωρα θα λείψω και θα ερθει μια μαθήτρια μου να γράψει ενα διαγώνισμα οπότε όταν έρθει άνοιξε της και εχω αφήσει πανω στο γραφείο μου το διαγωνισμα, αν έχει κάποια απορία παρε με τηλέφωνο" μου λέει και δεν προλαβαίνω να της απαντησω αφού ήδη ειχε φυγει απο το σπιτι.

Ποιος στο διάολο γράφει διαγώνισμα παραμονή Χριστουγέννων.

Γαμωτο και είχα κανονίσει να βγω.

Χθες βράδυ γυρισα σπίτι μαζί με τον Άλεξ και τον Τάσο. Οι δυο τελευταίοι μήνες πέρασαν σχετικά γρήγορα με εξαιρέση το πρήξιμο της μάνας μου καθε εβδομάδα να ερθω να τους δω. Μετα βρήκα την δικαιολογία πως οταν θα ερθω για Χριστούγεννα θα κάτσω παραπάνω και δεν μου ξαναείπε κατι. Ξερω πως στεναχωριέται που δεν με βλέπει τόσο συχνά γιατι και η αδερφή μου έχει μετακομίσει με το αγόρι της στην Αθήνα.

Ανοίγω το τηλέφωνο μου και καλω τον Αλεξ.

"Ελα"

"Επειδή μου έτυχε κάτι δεν ξέρω αν θα ερθω εξω οπότε μην με περιμένετε με τον Τασο" του λέω και τον ακούω να ξεφυσαει.

"Ελα ρε μαλακα"

"Αν ξεμπερδέψω νωρις θα ερθω" του λέω και του το κλείνω.

Κανονίσαμε να βγούμε ολη η παρέα, τα αγορια μονο. Αλλά απ'οτι φαίνεται η μανα μου είχε αλλα σχέδια.

Ετσι όπως χάζευα στο κινητό ακουσα ενα απαλό χτύπημα στην πόρτα.

Αφου αποφάσισα πως έπρεπε να ανοίξω την πορτα, αλλιώς η μανα μου θα με πεταγε εξω απο το σπιτι, σηκώθηκα απο τον πολυαγαπημένο μου καναπέ που πλέον του είχα δημιουργήσει μια λακούβα απο το πολύωρο καθισιο και κατευθύνθηκα προς την πορτα.

Την άνοιξα και νόμιζω πως πλέον είμαι σίγουρος πως αρχίζω και τρελαίνομαι, εχω μέχρι και παραισθήσεις.

Η Μαρθα.

Βρισκόταν μπροστά μου μετα απο δυο μήνες που είχα να την δω. Φοραγε το μαυρο της φούτερ που είχα τόσο ερωτευτεί και απο κατω ενα κολάν. Κοιταζω παλι αυτα τα καστανά ματια και βλέπω πως σίγουρα δεν περίμενε να δει εμένα αυτη την στιγμη.

"Εμμ είναι εδώ η μαμα σου;" με ρώτησε ενω εγω κάθομαι και την κοιταω σαν μαλακας.

"Της έτυχε κάτι και έπρεπε να φύγει όμως εσυ θα γράψεις κανονικα το διαγωνισμα" λέω ενω της κανω νόημα να περάσει μέσα.