Don't Let It Break Your Heart

17

Pov. Harry

"Zal hij al bij het gebouw zijn?" vraagt Niall. "Ik hoop in een hotel waar hij nu slaapt." zeg ik. "Ik ben bang van niet. Waarschijnlijk was hij dan naar de bus gekomen." ik zucht en ik kijk op mijn telefoon. Nog geen reactie van Louis.

"We zijn er jongens, fijne dag." We bedanken de chauffeur en we stappen uit. We worden door de bodyguards naar binnen begeleid en naar de kamer gebracht. De deur werd open gedaan en we stappen naar binnen. "Hey." zeg ik zacht en ik loop naar Louis toe. Je zag dat hij niet geslapen had, je zag hoe moe hij was. "Hey." glimlacht hij zwak. Ik zucht en ik ga naast hem zitten en ik doe mijn armen om hem heen. Ik hoorde hem zacht kreunen, maar ik dacht dat het van de moeheid was. "Kom hier." zeg ik zacht en ik zet hem op mijn schoot. Zijn armen gaan om mijn nek en zijn benen zitten allebei aan één kant. Hij zat als een soort koala tegen me aan. Ik doe mijn armen om zijn middel heen. "De album is klaar." zegt hij zacht als de jongens er naast komen zitten. "Wanneer was je klaar?" "Half uur geleden." fluistert hij. Zijn stem klonk zo zacht en zo moe. "Fuck Lou. Je moet slapen. Je kan de dag niet zo door gaan." zegt Niall. "Het komt goed. Vanavond ga ik slapen." "Louis je bent nu 24 uur wakker, je moet slapen." zeg ik. "We hebben interviews over de album, ik kan niet gaan slapen nu." zegt hij. Zijn hoofd lag op mijn schouder en ik keek voorzichtig en ik zag hoe hij zat te  vechtte om zijn ogen open te houden. "Ik ga koffie halen." fluistert hij en hij wilt opstaan, maar ik hou hem stevig vast en hij kreunt van de pijn. "Sorry." zeg ik meteen. "Heb je pijn? Laat zien." zeg ik. "Nee, nee! Ik uhm waarschijnlijk door de moeheid. Alles is een beetje gevoelig ofzo." zegt hij en ik frons, maar knik. "Oké." "Ik haal wel iets voor je Tommo." zegt Zayn en hij staat op. "Dankje." zegt hij en hij gaapt. Hij legt zijn hoofd weer op mijn schouder en ik laat mijn hand onder zijn shirt glijden om over zijn rug te wrijven. Ik voel hem aanspannen, maar ik dacht dat het kwam, omdat hij het niet verwachtte.

Zayn kwam terug met koffie en ik keek naar hem. Hij wilde Louis zijn koffie geven, maar hij stopte met lopen. "Louis? Wie heeft dat gedaan?!" meteen spant hij weer aan en duwt hij mijn hand weg van zijn rug en doet hij zijn shirt goed. "Niemand." "Wat?" zegt Liam. "Louis geen grappen, wie heeft dat gedaan?" Louis en Zayn kijken beide elkaar aan. "Wat is er op je rug?" Ik wil zijn shirt omhoog doen, maar hij stapt mijn schoot af en gaat snel weg, maar hij maakt al snel een kreun geluid en hij stopt. "Louis wat is er aan de hand?" ik sta op. Hij kijkt weg. "Zayn wat zag je?"vraagt Liam. "Zayn nee." zegt Louis meteen. "Ga je ons vertellen wat er gebeurd is?" vraagt hij en Louis kijkt weer weg. "Louis wie heeft je geslagen?" mijn ogen vergroten en ik kijk naar Louis. "Louis?" zeg ik meteen. Een snik verliet zijn lippen. Ik kijk naar hem. Zijn benen trilde en voordat ik het wist zakt hij door zijn knieën en vang ik hem op. Snikken verlaten zijn lippen en ik zet hem voorzichtig op de grond en ik doe mijn armen om hem heen. "Wie Louis?". Vraag ik. "Julian." snikt hij. Ik kijk naar de andere. "Wanneer?" vraagt Zayn. "Net." snikt hij. "Heeft hij het vaker gedaan?" vraag ik. Louis schud zijn hoofd. "Laat het is zien. Ik wil zien hoe erg het is." zegt Liam. "Haz doe het." zegt hij na een paar secondes en ik knik en trek voorzichtig zijn shirt uit en mijn ogen vergroten. Hij zat helemaal onder en alles was blauw. "We moeten dit doorgeven." zegt Niall meteen. "Ik doe hem nog wat aan." sist Zayn. "Niall pak de paracetamols uit mijn tas. Er zit ook een flesje water in." zeg ik en Niall knikt en rent naar mijn tas. De volgende keer als ik Julian ziet, komt hij niet heel thuis.

"We geven alles door aan Simon vandaag." zegt Liam. "Nee!" schreeuwt Louis en hij wilde grijpen naar Liam, maar al snel kreunde hij van de pijn en een snik verliet zijn lippen. "Nee alsjeblieft." snikt hij. "Alles zal alleen maar erger worden." ik druk Louis voorzichtig tegen mij aan. "We moeten het vertellen Lou. Als Simon weet wat Paul en Julian doen worden ze waarschijnlijk ontslagen en dan kunnen we weer normaal verder." zeg ik. Louis snikt en schud zijn hoofd. "We kunnen nooit normaal verder." snikt hij. "Ik verpest het altijd opnieuw en opnieuw." "Nee, dat is niet waar. Jij verpest niks Lou." zeg ik en ik laat hem naar mij kijken. "Paul en Julian laten jou denken dat je alles fout doet, maar baby je doet niks fouts." ik doe mijn armen om hem heen en Niall komt terug met 2 paracetamols en water. "Hier Lou." hij knielt voor ons neer en Louis pakt het van hem. "Dankje." zegt hij zacht. Als hij zijn pillen genomen hebt helpen we hem om zijn shirt aan te doen.