"Almila, Kıvanç. Ben gidiyorum siz de fazla geç kalmayın tamam mı?" İkimiz de onaylarcasına kafa salladık. Çok korkuyorum İrem'e bir şey olacak diye. "Kıvanç?" "Efendim?" "İrem başaracak değil mi?" "Şöyle diyeyim sıçan; İrem bir plan yaptığın da hiç kötüye gittiğini görmedim." en azından az da olsa rahatladım. "Şey... sence de bugün biraz rüzgârlı değil mi?" "Aynen ya. Neyse, bak kötü düşünme sakın ha!" "Tamam tamam." Olay yerine tam zamanın da gittik. Kıvanç ve ben pür dikkat ne olacağını izliyorduk...
İREM'DEN...
Hava biraz rüzgârlı ama sorun yok ya. Kendime güvenir adımlarla buluşma yerine yürüyorum. Yalan yok biraz korkuyorum ama bunu asla dışa yansıtmam. Planıma güveniyorum. Bir şey olmayacak.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bana doğru adımlar atıyor. Lanet olası Onur, keşke ayağın kırılsa! Burnumun dibine kadar geldi aptal ya. Baştan aşağı süzüp konuştum. " Onur-cuk paçalarından pısırıklık akıyor, git de bir üstünü değiştir bence." süper bir giriş yaptım. Aferin kız böyle devam. "Bence İrem-cik sözlerine dikkat et. Çünkü birazdan bana yalvaracaksın. 'yapma, lütfen...' gibi. " "Ha ha ha güldürme beni Onur!" "Video!" "İlk önce Meriç!" Arkasını dönüp adamına işaret etti. Ardından hemen bana döndü elini kaldırdı tam vuracaktı ki ani refleks ile durdurdum. "Napıyorsun lan sen!" Onur durmadan bana vurmaya çalışıyor. Dayanamayacaktım artık. Şimdi tam sırası. "Millet şimdi!" Kıvanç, İrem ve tanımadığım birisi koşarak geliyorlardı. Sarışın çocuk direk yanıma koşup Onur' a tekme attı... Etkileyici. Bu çocuk kimdir, nerdendir bilmiyorum ama baya iyiymiş ya. Karşıya baktığım da iki kişi geliyor. Birisi Emel diğeri de cıvık Savaş. Ulan adam mı bulamamış. Neyse. Şuan dünya savaşı gibi orta da büyük kavga var. İyi hoş kavga da biz Meriç'i unuttuk. Hemen Almila'nın yanına koştum. "Almila! Kavga bitmeden git Meriç'i al!" Kafasını onaylamış gibi sallayıp hemen koşmaya başladı. Gözüm Almila'nın üzerindeydi. Yanına baktığım da Emel Almila'ya koşuyordu. "Almilaaa!!!" Koşarak Emel'i belinden kavrayıp yere düşürdüm. Üzerine çıkıp yumruk atmaya başladım. "Lan aptal sen kim köpek de Almila'ya saldırmaya cüret edersin!" Galiba kavga bitti kıvanç ve o çocuk beni izliyor. Utandım biraz ya. Bir an birisi belimden tutup beni havaya kaldırdı. "Bırak beni! Biraz daha pataklayım şunu!" Kimin kucağında olduğumu bilmeden çırpınıyorum. "Sakin ol şampiyon." utandım ve hareketsiz kaldım. Yutkunarak kafamı sesin sahibine çevirdiğim de gözlerimin içine bakıyordu. Allah'ım denizlerin mavisinden bile çok güzel gözleri var. Çocuğa dibim düşmüş gibi izlerken konuşmaya başladı "Tamam kızım ya. Ne süzdün öyle alacaklı gibi. " kendime gelip kekelemeye başladım. "Ş- şey, b-ben..." Allah'ım şuan canımı alabilirsin. Utancımdan yerin dibine gireceğim. Utandığımı anlamış olmalı ki konuştu. "tamam tamam şaka yaptım. " oh be kurtuldum...
ALMİLA'DAN...
Çok şükür Allah'ım Meriç'e kavuşacağım. Arabaya hızla koşarak her yerini aradım. "Meriç...Meriç...ses versene lan!" Bagajı açtığım da o güzel gözleri bana bakıyordu. Hem de masum masum ya. Çok tatlı eşek. Mutluluktan gözlerim dolmaya başlıyordu. Aldırış etmeden Meriç'i çözdüm. Bagaj dan çıkıp kollarını bana sardı. Sımsıkı sarılıyor. Onu bırakmam dan korkuyor sanki. Ama seni hiç bırakmayacağım Meriç... Hiç!
