Distant love (Mal ♡ Harry fanfiction) {💯%} NEDERLANDS

5. Geluk of Ongeluk

Mal pov:

Ik volgde Cj tot ze bij Harry en Harriette was.
Daarna hield ik afstand.

Na een tijdje hadden ze hem vast gebonden.
Dizzy liep naar Harry toe.
Dit was foute boel.
Wat was Cj aan het doen?
Ik besloot geen risico's te nemen.
"Harry!"
En ik knalde door de ruit.
"Mal!" riep hij opgelucht.
Dizzy stapte weg en keek Kapitein Haak woest aan.
"Ik flik niks! Ik ben hier weg!"
Kapitein Haak keek woest naar Harriette.
"Zorg dat die paarse hier weg blijft."
"Hoe noemde jij me?!" zei ik boos.
Harry keek een beetje beduusd.
"Mal, ik zou maar weggaan." zei Harriette nijdig.
"Echt niet." zei ik en ik ging voor Harry staan.
Kapitein Haak keek me woest aan.
"Oh, je zult gaan."
Hij haalde uit met zijn haak en haalde mijn wang open.
"Aah!" gilde ik.
"Mal!" riep Harry.
Harriette trok aan mijn arm.
"Je moest maar eens gaan."
Ze forceerde me naar buiten en Kapitein Haak liep naar Harry toe.
"Harry!" riep ik en hij zuchtte.

Even later kwam Cj ook naar buiten.
"Mal!"
Ze duwde Harriette weg en keek me kort aan.
"Ik hou haar bezig. Ga Harry helpen!"
"Ben al weg!"

Harry zat nog steeds aan die stoel vast en Kapitein Haak liep met een dolk op hem af.
"Oh ik dacht het niet!"
Ik keek Kapitein Haak met mijn groene ogen aan.
"Laat die dolk vallen."
Harry keek me bezorgd aan.
"Mal!"
"Laat die dolk los, James." zei ik, nog steeds hem aanstarend.
Harry leek verbluft toen Kapitein Haak de dolk liet vallen, ik griste het van de grond en sneed de touwen van Harry los.
Kapitein Haak keek me woest aan.
"Ik haat die krachten!"
"En ik haat U!" reageerde ik arogant en snel gingen Harry en ik er vandoor.

Harry pov:

Ik keek Dizzy hoopvol aan.
En Mal knalde door de ruit.
"Mal!" riep ik opgelucht.
Dizzy stapte weg en keek Kapitein Haak woest aan.
"Ik flik niks! Ik ben hier weg!"
Vader keek woest naar Harriette.
"Zorg dat die paarse hier weg blijft."
"Hoe noemde jij me?!" zei Mal boos.
Ik keek haar een beetje beduusd aan.
"Mal, ik zou maar weggaan." zei Harriette nijdig.
"Echt niet." zei ze en ze ging voor me staan.
Vader keek haar woest aan.
"Oh, je zult gaan."
Hij haalde uit met zijn haak en haalde haar wang open.
"Aah!" gilde ze.
"Mal!" riep ik.
Harriette trok aan Mal's arm.
"Je moest maar eens gaan."
Harriette forceerde Mal naar buiten en mijn vadet liep naar me toe.
"Harry!" riep Mal en ik zuchtte.
Mijn vader grijnsde.
"Dan moet ik het maar doen zoals het vroeger ging."
Hij haalde een dolk uit zijn zak en ik slikte.
"Vader, laat me gewoon gaan!"
"Je bent zwak!"
"Dat ben ik niet!"
"Leugenaar!"
Ik keek Cj aan.
"Ga Mal helpen!"
"En jij dan?"
"Ga!"
Ze ging ervandoor en mijn vader liep op me af.
"Nu is het eindelijk zover!"
"Nee!"
Ik zat nog steeds aan die stoel vast en Kapitein Haak liep met een dolk op me af.
"Oh ik dacht het niet!" zei de stem van Mal.
Ze keek Kapitein Haak met haar groene ogen aan.
"Laat die dolk vallen."
Ik keek haar bezorgd aan.
"Mal!"
"Laat die dolk los, James." zei ze, nog steeds hem aanstarend.
Ik was verbluft toen Kapitein Haak de dolk liet vallen, Mal griste het van de grond en sneed de touwen van me los.
Kapitein Haak keek haar woest aan.
"Ik haat die krachten!"
"En ik haat U!" reageerde ze arogant en snel gingen we er vandoor.

Toen we buiten waren begonnen we te rennen.
"Bedankt Mal." hijgde ik na een tijdje.
Mal keek me aan.
"Waarom liep je vader dan ook met een dolk op je af?!"
"Dat leg ik zo uit. Eerst moeten we ergens heen."
"Bij mij thuis zouden ze sowieso gaan zoeken."
"En bij Uma of Gil ook..."
"Dizzy!"
"Jij bent gek!"
"Zie je? Met name die reactie bevestigd mijn theorie. Ze zien dat niet aan komen."
"Ja, ik ben niet gek!"
"Harry, vertrouw me."
Ik keek haar bedenkelijk aan maar liep wel snel achter haar aan.

Dizzy keek verbaasd op toen ze ons zag.
"Wa -"
"Stil Dizzy. We moeten hier even schuilen voor de rest van huize Haak." zei Mal vastbesloten en Dizzy knikte.
Mal pakte mijn hand en trok me mee naar een suf vloerkleed.
"Dizzy, de schuilkelder is leeg toch?"
"Alleen wat verf maar verder is het leeg."
Ik keek die twee verbaasd aan en Dizzy trok het kleed weg. Er verscheen een luik en Mal opende het.
Ze ging er als eerste in en Dizzy knikte naar me dat ik ook heen moest/mocht.
Mal klikte een lamp aan en ze grinnikte.
"Hier kunnen we wel even blijven. Tot je vader is afgekoeld."
"In dat geval nooit dus." zei ik schamper.
Dizzy kwam ook beneden.
"Mal, kan ik even met je praten?"
"Ja, ik kom eraan!"
De meiden liepen naar boven en ik liep door de ruimte.
Dizzy had gelijk. Hier stonden echt veel verf soorten en zo...
Logisch dat Tremaine ook alles voor elkaar krijgt.
Ook lagen er wat mappen en ik bladerde er door.
In de derde map zag ik tekeningen van Mal, Evie, Carlos en... Mij?!
Maar het leek niet eens op mij... Wel een beetje maar... Toen viel het me op dat bij Mal, Evie en Carlos een ✔ stonden en bij de mijne niet.
Ik legde de map snel terug en voelde me spontaal niet meer op mijn gemak.

Mal pov:

Dizzy kwam ook beneden.
"Mal, kan ik even met je praten?"
"Ja, ik kom eraan!"
We liepen naar boven en Harry bleef beneden.
Dizzy grinnikte.
"Dus jullie zijn samen?"
"Ja en dat levert ook problemen op."
"Oh... Maar hoe gaat het verder dan?"
"Eerst ga ik jou een plezier doen door Harry met zijn angst te confronteren en hopelijk uitdagen. En verder weet ik het echt niet..."
"Oké, als jullie iets nodig hebben zeg het maar. Ik zal jullie zo veel mogelijk helpen."
"Ik sta bij je in het krijt Dizzy."
Toen hoorde ik Harriette lachen en ik speerde weer naar beneden en Dizzy schoof het luik dicht en ik hoorde dat ze snel het kleed erover schoof.
Harry keek me vragend aan.
"Harriette?"
Ik knikte, waardoor er weer wat bloed van mijn wang droop.
"Gaat het wel?"
"Het gaat prima."
"Laat me je helpen, Mal."
"Harry, het gaat prima."
Hij keek me met een schuin ook aan en gooide me een klein flesje toe dat hij in zijn jaszak had.
Ik keek er bedenkelijk naar.
"Wat is dit?"
"Wonder water, gejat van Tremaine van de week."
"Nogmaals, wat is het?"
"Het heelt wonden sneller."
"Oh, eh..."
"Is er iets?"
"Ik ga nu zo klinken als een AK, maar... Bedankt."
"Geen probleem."
"E-echt?"
Hij knikte.
Ik grinnikte.

Een tijdje later had ik dat wonder water gebruikt en mijn wang was weer geheeld, wel had ik er een litteken zitten maar dat vond ik niet erg.
Harry en ik zaten naast elkaar en ik zuchtte.
"Ik moet iets opbiechten..."
Hij keek me verbaasd aan.
"Is alles oké?"
Ik schudde mijn hoofd.