Distant love (Mal ♡ Harry fanfiction) {💯%} NEDERLANDS

16. Bij elkaar en/of samen?

Mal pov:
"Mal, je moet ergens mee helpen."
Ik draaide me om.
"Ben, wat is er?"
"Er is een nieuwe VK die een kleine make over kan gebruiken. Jij en Evie moeten helpen."
"1. Wie is het? 2. Evie helpt je waarschijnlijk sowieso wel. 3. Hoezo zou ik helpen en zeg niet omdat we gaan trouwen."
"Geen tijd. Help je? Alsjeblieft?"
Ik zuchtte.
"Nee."
"Echt bedankt - wacht, nee?"
"Ik ga niet helpen. Het is zeker een geforceerd iets?"
"Beetje."
"Daarom juist. Je kunt mensen niet forceren te veranderen."

Ik liep naar buiten en ging naar het betoverde meer.
Een nieuwe VK...
Vast dat het Dizzy is. Maar die zou dan toch geen make over nodig hebben?
Ik haalde mijn schouders op.
"A million thoughts in my head. Should I let my heart keep listening? I can't decide what's wrong, what's right. Which way should I go?"
"Mal?"
Ik schrok en toen ik me omdraaide viel ik in het water.
Ben kwam me achterna en haalde me weer op het droge.
"Dat is de derde keer dat je door mij bijna verdronk."
"En de tweede keer dat je me redde."
Hij omarmde me.
"Het spijt me."
"Waarvoor?"
"Alles waarmee ik je ooit pijn deed."
"Oh..."
Ik zuchtte.
"Ik ga even weer droge kleding aantrekken. Zie je later."
"Later Mal."

Op mijn (onze; Evie en mij) kamer was Evie druk bezig haar make over kit klaar maken. Ze ritste hem net dicht toen ik de deur dicht deed.
"Wow... Wat is er met jou gebeurd?"
"Niet belangrijk..."
"Oké, ik ga zo met Lonnie naar de nieuwe VK. Zie je later."
"Later, E."

Evie ging er vandoor en ik kleedde me om.

Een half uur later werd er op de deur geklopt.
Ik deed open en Ben stond voor me.
"Hey Mal. Volgens Evie was de nieuwe VK niet echt op z'n gemak. Ik heb weinig tijd en moet zo naar een meeting. Wil je alsjeblieft even bij hem kijken of je hem een beetje op z'n gemak kan laten voelen?"
"Wie en waar is hij?"
"Einde van de gang en zie je zo zelf wel."
"Best. Ik zal kijken wat ik kan doen."
"Bedankt Mal."
Hij knuffelde me kort en sprintte weg.

Ik liep naar het einde van de gang en klopte op de deur.
"Wie wil nu weer de sadist uit hangen?" klonk een bekende stem.
"Harry?!"
De deur ging open.
"Mal? Wat doe jij hier?"
Ik keek hem kort aan.
"Wat is er met jou gebeurd?"
En ik zat (stom genoeg) kort aan zijn haar.
"Kun je lekker vragen aan die best friend van je. Maar wou zou jou het verrotten?"
"Harry, ik dacht dat ik je nooit meer zou zien."
"Dus ga je met de koning van Auradon trouwen?"
"Ik -"
"Nee laat maar. Ga gewoon weg."
"Harry -"
"Laat me met rust Mal. Dat is beter voor ons allebei..."

Harry pov:
Evie en (waarschijnlijk) Lonnie kwamen ineens die kamer binnen.
"Wat doen jullie twee hier?"
"Een taak van Ben regelen. Daar zou Carlos je over inlichten."
Ik keek Evie niet begrijpend aan.
"Ik weet niet waar jullie het over hebben?"
"Ha! Alleen maar leuker!" zei die Lonnie chick.
Carlos kwam ook eraan gesprint.
"Harry, ik was vergeten -"
Toen hij de meiden zag zuchtte hij.
"Laat maar."
Evie grinnikte.
"Lonnie, denk je dat het makkelijk wordt of niet?"
"aan zijn huidige reactie te zien kan het nog leuk worden."
"Kan wat nog leuk worden?" vroeg ik niet begrijpend.
"Ben wil dat je niet meer gaat lijken op een VK."
Ik schrok daarvan.
"Ja... Dacht het niet." zei ik snel.
"Dacht het wel." zei Evie en ze gooide iets naar me toe waardoor ik niet meer kon bewegen.
Lonnie grinnikte.
"Hoe deed je dat nu weer?"
"Doug vertelde me over het scheikunde lokaal. En daar kun je van alles maken."
"Jij hebt zojuist scheikunde cool gemaakt."
Ik probeerde me (tevergeefs) te bewegen maar dat lukte niet.
Evie keek me kort aan.
"Geen paniek, we zijn zo weer weg."

En even later gingen ze inderdaad weg na ze me... hoe noemen die stomme AK's dat nou... ugghh... een ander uiterlijk gaven en me weer lieten bewegen.
Ik keek naar mezelf via de weerspiegeling in het raam.
"Dit is echt vreselijk op AK niveau..."
Ineens werd er op de deur geklopt.
"Wie wil nu weer de sadist uit hangen?" zei ik nijdig.
"Harry?!" zei een bekende stem.
Ik opende de deur en schrok.
"Mal? Wat doe jij hier?"
Ze keek me kort aan.
"Wat is er met jou gebeurd?"
En ze zat (gek genoeg) kort aan mijn haar.
"Kun je lekker vragen aan die best friend van je. Maar wou zou jou het verrotten?"
"Harry, ik dacht dat ik je nooit meer zou zien."
"Dus ga je met de koning van Auradon trouwen?"
"Ik -"
"Nee laat maar. Ga gewoon weg."
"Harry -"
"Laat me met rust Mal. Dat is beter voor ons allebei..."
Ik zuchtte en Mal knikte.
"Ja, waarschijnlijk heb je gelijk Harry..."
"Ga nou maar..."
Ze liep weg en ik wilde de deur weer sluiten maar er lag iets glimmends op de grond.
Ik raapte het snel op.
"De ketting die ik aan Mal gaf..."
Ik ging mij kamer weer in en sloot de deur weer.
Ik leunde er tegen aan en liet me op de grond zakken.
Zo zat ik heel suf daar een tijdje tegen de deur.
"Mal wist niet eens dat ik er was..."
Ik liet de ketting een tijdje tussen mijn handen bungelen.

"You know I spent some night, basking in the light of a million shooting start. I saw the river run where the current's done. It's not the same with just anyone. I saw the blue moon rise with my very eyes. And you were there when I realised. That wherever you're with me. Is my favourite place to be."

Mal pov:
Een paar dagen later liep ik gewoon een beetje rond op de campus. Eindelijk was ik de paparazzi kwijt.
"Daar is ze!" riep iemand.
"Nee hè?" mompelde ik.
En ineens waren ze overal.
"Mal hoe is het om met een koning te gaan trouwen?"
"Van een VK naar de koningin van Auradon gaan, bent u zenuwachtig?"
"Wat zal uw eerste daad zijn als koningin?"
"Wanneer wist u dat u koning Benjamin leuk vond?"
"Wanneer is het uit gegaan met die piraat die je leven redde?"
Ik voelde veel te veel druk en kon het niet aan. Ik wilde weg rennen en ver weg.
"Excuseer me..." mompelde ik terwijl de tranen al achter mijn ogen prikten en ik rende weg.

Ik besloot tegen een boom te gaan zitten, vlak bij het betoverde mee.
Toen ik eenmaal zat barstte ik in huilen uit.
Dit kon ik niet aan. Ik hield het zo niet vol.
"Mal...?"
Ik schrok en keek op.
"Harry... Ik..."
"Mal, gaat het?"
Ik wilde iets zeggen maar ik begon weer te huilen.
Harry kwam naast me zitten.
"Wat is er, Mal?"
Ik keek hem met waterige ogen aan.
"Ik heb alles verziekt. Ik loog tegen iedereen en als ze erachter komen zal iedereen me haten. Waarschijnlijk wordt Ben razend en voor zo ver ik weet wordt hij dan beest Ben. Dan zal alles echt helemaal -"
"Mal, rustig..."
Hij sloeg een arm om me heen, ik leunde tegen hem aan en begon weer te snikken.
"Het is oké Mal... Rustig..."
"Hoe kan het dat jij me nog niet haat?"
Harry zuchtte.
"Waarom zou ik?"
"Omdat we elkaar beloofden, altijd samen ook al niet bij elkaar. En ik zei gewoon ja tegen de eerste de beste sukkel die me vroeg of ik met hem wilde trouwen. En dan ook nog eens tegen de sukkel waardoor al deze shit is begonnen."
Harry sloeg zijn andere arm nu ook om me heen, ik klemde me aan hem vast en snikte.
"Jij bent de enige die me echt begreep, Harry... Ik je nooit moeten laten gaan..."
"Het is oké..."
Ineens was er een duidelijke flits en ik schoot overeind.
"Is alles oké?"
"Nee en ik denk te weten wat er morgen op het nieuws komt..."
Ik stond snel op en veegde mij tranen aan mijn mouw af.
"Ik moet gaan... Bedankt dat je er voor me was..."
"Ik zal er altijd voor je zijn."
Toen Harry dat zei kreeg ik een lach op mijn gezicht.
"How'd you know what to do to turn my bad days around? What to say to get me laughing out loud. I hope you know, there's no one else that gets me. Whatever comes our way, I know we're on this ride for life."
"Yea, we got something deeper then they understand. You and me, girl it's crazy how you've got my back. It's like you're in my head finishing my sentences. You're the only one who knows exactly who I am."
"So call me up, anytime. 'Cause I'll be ready any day and any night."
"Doesn't matter what the future got around the bend. You know I'm here to help you to the very end."
Ik pakte twijfelend zijn hand.
"Every trouble rains a shine. I'll be right there by your side. No matter where life takes us. Nothing can ever break us. Anything you're going through, I'll always be there for you. It's like time makes us stronger. I'll always be your shoulder. And no matter what I do. I'll always be there for you." zongen we tegelijk.
Ik grinnikte kort.
"Nu moet ik wel echt gaan."
"Zie je later, Mal."