Distant love (Mal ♡ Harry fanfiction) {💯%} NEDERLANDS

6. Waarom...?

Harry pov:

Die avond zaten Mal en ik naast elaar en ik had mijn arm om haar heen geslagen.
Ze zuchtte.
"Ik moet iets opbiechten."
Ik keek haar verbaasd aan.
"Alles oké?"
Ze schudde haar hoofd.
"Mijn moeder wilde dat ik je zou misbruiken zodat zij alle macht op het eiland kon krijgen..."
Ik keek haar ongelovig aan.
"Wacht... wat?!"
Ik trok mijn arm terug en stond op.
"Harry, ik bedoel het niet zo! Maar ik vind je echt leuk. Maar mijn moeder denkt dat ik haar puur help. Ik hou echt van je."
Ik keek haar bedenkelijk aan.
"Hoe weet ik dat je niet liegt?"
"Waarom zou ik het anders nu zeggen?"
"Oké... Maar waarom denkt ze dat zij dan alle macht zou krijgen?"
"Het is Malificent. Wat denk je?"
"Mal..."
"Harry, je moet me geloven..."
"Ik..."
"Harry, ik hou echt van je."
Ik grinnikte.
"Natuurlijk geloof ik je."
Ze omhelsde me.
"Ik moet ook -"
Het luik ging open en Dizzy kwam beneden.
"Let niet op mij, ik ben alleen mijn mappen nodig."
Ze pakte er twee, de map waar de schets van mij in zat liet ze achter.
Mal keek me verbaasd aan.
"Wat wou je zeggen?"
"Nee, laat maar."
Ze grinnikte.
"Someday. This could be, this could be ordinary. Someday. Could we be something extraordinary."
"You and me side by side. Out in the broad day light."
"If they'll laugh we'll say."
"We're gonna be someday. Someday. We're gonna be someday. Someday."
Dat laatste zongen we tegelijk en ze knuffelde me.

Na een tijdje waagde ik het met Mal om even weer naar buiten te gaan.
Ze pakte mijn hand.
"Wat is er Harry?"
"Huh?"
"Je doet sinds een paar minuten geleden ineens super gespannen..."
"Het is niks."
"Maar er is dus wel iets."
Ik zuchtte.
"Mal, het is niet belangrijk."
"Ik vraag het nu toch."
"Laat nou maar gewoon."
"Best."

We liepen weer terug naar de schuil kelder en Mal schoot ineens in de stres.
"Mijn moeder vermoordt me! Ik ben weggegaan met jou, zonder iets te zeggen! Ik ben zo dood."
"Hey, rustig. Ik dacht dat je moeder juist wilde dat je met me omging."
"Ja, maar dan nog. Ik ben zo dood..."
"Ik denk het niet hoor. Je ziet er niet dood uit."

Mal pov:
"Niet grappig Harry..."
"Ik bedoelde het niet gemeen."
"Dat woord heet -"
"Dat is een AK woord dat ik niet ga gebruiken."
"Want je bent ook zo'n gemende VK." grinnikte ik.
Harry rolde met zijn ogen.
"Maar Dizzy vroeg me laatst nog iet." begon ik.
"Oh nee..."
"Wat?"
"Ik weet al wat je bedoeld."
"Huh, maar hoe dan?"
"Ik zag de mappen..."
"Dus het is waar wat Dizzy zei?"
"Wat?"
"Dat je bang bent voor make – overs."
"Nee." loog hij overduidelijk.
"Oh nee? Bewijs dan."
"Wacht wat?"
"Je kunt nog toegeven dat je er bang voor bent of ..." zei ik uitdagend.
Harry keek me nijdig aan.
"Ik ben niet bang."
"Perfect."
Ik liep het trapje op naar het luik en klopte er drie keer op, zoals ik met Dizzy had afgesproken.
Harry leek verschrikt maar hij herpakte zichzelf weer.
"Serieus?" probeerde hij ongeïnteresseerd te zeggen maar het klonk wel angstig. 
"Of je geeft gewoon toe dat je bang bent."
"Ik ben niet bang!"
Ik knikte naar Dizzy en Harry keek me nog steeds nijdig aan.

Ik grinnikte en ging naar boven.
Tremaine keek me grijnzend aan.
"Weer eens bij Dizzy geweest in de middag uren?"
En ze wees naar mijn haar.
Ik knikte.
"Dizzy weet er altijd iets kwaadaardigs van te maken."
"Terwijl ze best wat gemener had ogen zijn."
"Maar dat maakt haar de schurk van het eiland, iedereen is slecht behalve zij."
"Dat is een interessante theorie."
"Daarom zei ik het ook."
"Nog altijd even bij de hand."
"Anders is er toch niks aan."
"Mee eens."

Harry pov:
Toen Dizzy klaar was grinnikte ze.
"Je wil je echt niet zwak voordoen bij Mal in de buurt hè?"
"Dus? Jij hebt nu ook je lolletje gehad."
"Dat is waar. En Mal vond het een geweldig ontwerp trouwens."
"Wacht wat?"
"Ze had dit ontwerp al gezien toen ik haar een make - over gaf."
"Ben je serieus?"
"Ja. Maar vindt je het wat?"
"Eerlijk?"
Ze knikte en ik grinnikte.
"Je hebt talent en ik was je het wel verschuldigd na je me spaarde bij mijn vader."
"Denk je dat ik dat Mal aan wou doen?"
"Waarom is iedereen voor Mal en boei ik niet?"
"Omdat meiden dat doen."
"Nou lekker dan."
Ze lachte.
"Ik ga weer naar boven, Mal is zo te horen met mijn oma aan het praten."
"Dat kan niet goed zijn."
"Precies dat."

Even later kwam Mal er weer aan en ze werd knalrood toen ze me zag.
"Alles oké?" vroeg ik grijnzend.
Ze knikte.
"Het... ehh... staat je echt... ehh... niet verkeerd." hakkelde ze.
Ik grinnikte.
"Dat dacht Dizzy al, dat je dat zou zeggen."
"Ha ha. Cj kwam net ook langs."
"Kut."
"Nee, ze hielp ons ja. En ze wou weten hoe het ging aan gezien je vader zo leuk was om zijn haak
door mijn wang te snijden."
"En verder?"
"Cj zei dat je vader niet meer woest was, hij haat je wel maar je kunt je straf dus ontlopen."
"Beter..."
"Maar ik wil het nu wel weten."
"Wat?"
"Wat die straf nou inhield."
Ik grinnikte onzeker.
"Dat is niet belangrijk."
"Je komt er niet onderuit. Zeg het."
"Nee."
Ze keek me aan met haar groene ogen.
"Oh nee?"
"Best."
"Serieus? Ik deed nog niet eens iets."
"Verdomme..."
"Zeg dan."
"Ja, ja... De Haak - Straf is bij mij, Cj en Harriette alle drie ander, vertelde mijn vader toen hij het
introduceerde."
"Dat is leuk en zo maar wat was de jouwe." drong ze aan.
"Nou..."
Ik sloeg dicht.
"Oh kom op, denk je soms dat ik je ga uitlachen?"
"Het zou me anders niks verbazen."
"Ik ga niet lachen of zo. Je kunt me vertrouwen."
"Oké dan... Mijn Haak - Straf is kaal zijn." zei ik zacht.
Mal keek me bedenkelijk aan.
"Daarom was Dizzy daar dus."
Ik knikte.

Een tijdje later waren we bij Mal thuis, mijn vader was echt afgekoeld. 
Malificent kwam eraan lopen.
"Mal! Waar was je wel niet?!"
Toen ze mij zag leek ze rustiger te worden.
"Dus dit is Harry, zoon vaan Haak."
Mal knikte.
"Ja, ik hielp hem ergens onderuit te komen en dat duurde even."
Ik keek Mal verbaasd aan.
"Waag het niet om het te zeggen." siste ik zacht.
Malificent keek me bedenkelijk aan.
"Mal, we moeten praten." zei ze koud bloedig en die twee liepen weg.

Mal pov:
"Mam, wat is er nu weer?"
"Dus je hebt hem 'gered' van iets?"
"Ik heb hem belooft er niks over te zeggen."
"Dat zal. Hij moet aan je goede kant blijven."
"Mam."
"Ja, ja."
Ik liep weer naar Harry en hij grinnikte.
"Ze wil overal het fijne van weten hè?"
"Ja..."
"Je hebt niks gezegd over dat ene toch?"
"Rustig, dat had ik toch belooft?"
"Dat is waar maar -"
"Je kunt me vertrouwen, Harry. Dat weet je toch inmiddels."
"Dat klopt."
Hij sloeg een arm om me heen.
"Maar wat gaan we nu doen?"
"Het gewone leven lijden. Wat wil je anders doen?"
"Weet ik veel..."
Ik grinnikte.
"Ik zie je morgen als we naar school gaan oké?"
Harry knikte en ging naar huis.