Biz Ayrı Kültürlerin Aşçılarıyız

Bölüm 3

Sabah kalktığımda her yer aydınlanmıştı gece geç yatmamızdan dolayı çok jet-lag olmama umuduyla yataktan kalktım ve telofunumu açtım. Yalnız açılmayınca dünden beri telefonumun kapalı olduğunu fark ettim.. Annemler beni öldürecek(!) hemen telefonu açtım ve o açılırken de odadan çıktım Nehir uyanmıştır herhalde ilk salona sonra mutfağa baktım ama yoktu 

"Nehir?!"

O sırada koridordaki aynaya yapıştırılmış poststicki gördüm 

"Günaydın ! Kusura bakma bu gün önemli bir toplantım olduğunu sana söylemeyi unutmuşum o yüzden erken çıktım. Dolapta bir şeyler olacaktı olmazsa bir arka sokakta market var oraya gidebilirsin her ihtimale göre sana para bıraktım anahtarlık kasesine koydum canın sıkılırsa bahçede bisikletim var şifresi 1448 etrafta turlayabilirsin ben akşam üzeri evde olurum lütfen dikkat et.. Ev sahibesi Nehir-shi"

"Not: İnternet'e mutlaka ihtiyaç duyarsın diye düşünüyorum şifre televizyonun oradaki kırmızı defterin ilk sayfasında yazıyor" 

Ne kadar da düşünceli birini bulmuştum. Şans gerçekten de benimle. Yalnız başım çok feci ağrıyor o yüzden ilk iş kahve içmeli!

Mutfağa geçtim tahminlerim doğrultusunda kahve makinesini ve kahve malzemelerini buldum Türkiye'deki gibi olduğundan yapımında zorlanmadım kahvemi alıp salona geçtim. Geçen sürede açılmış olan telefonumu internete bağladım en yakın zamanda sim kartı da almalıydım. İnternete bağlanır bağlanmaz bir bildirim silsilesi başladı tekere teker bildirimlerime baktım en sona anneminkileri bırakmıştım çünkü resmen mesaj ve aramalarıyla tecavüz etmişti whatsappa: 

"Kuzum ne yaptın vardın mı?"

"Aslı nerelerdesin?"

"Uçak inmedi mi daha !?"

"Kızım bak kızıyorum aç şu telefonunu artık!!"

(30 mesaj 10 cevapsız arama)  

Allah'ım çok  kızacak neyse vakit kaybetmeden görüntülü aramaya bastım 

...

"Ay kızım resmen 24 saat oldu neden açmadın telefonunu meraktan öldük resmen az kaldıydı baban konsolosluğu arıyordu ayıp değil mi? Nerelerdesin bakalım şimdi ne yaptın ne ediyorsun?"

"Çok çok çok özür dilerim anne tamamen aklımdan çıkmış sizden ayrıldıktan sonra o kadar çok şey oldu ki!" 

"Ay ne oldu.." 

Anneme temelde olan şeyleri anlattım ve üzülerek söylemeliyim ki şuanda üniversite yurdunda olduğumu söyledim 1 saat süren konuşmamız ardından telefonu kapattım kalan kahvemi içtim ve biraz sosyal medyada dolaştım tabi bizim Yar'a da bakmadım değil atarlı giderli postlar atmıştı neyse şimdi modumu düşüremeyeceğim Nehir'in söyledikleri aklıma yatmıştı kahvem de bitince kalkıp mutfağa geçtim dolapta temelde sandviç malzemeleri olduğundan kendime güzel bir sandviç ve şans eseri dolapta bulduğum demleme çaylardan yaptım. 

Yemek yedim ortalığı toparladım derken 2 saat geçmişti. İçeride yapılacak bir şey kalmadığından terasa çıkma kararı aldım. Evin içinden geçen bir merdivenle yukarıya çıktım teras çiçek ve bitkilerle doluydu sabah güneşiyle de daha bir parlaktılar ortada bir masa etrafında sandalyeler vardı hemen yanlarında da tek kişilik salıncak dışarıya bakıyordu sallanarak izleme fikri hoşuma gittiğinden oturma kararı aldım. Başladım hem sallanmaya hem de etrafı izlemeye. 

Genel olarak Nehir'in ki gibi evler vardı ve hepsininde terası vardı. Galiba burada sistem böyleydi bazılarında bakımsız bazılarında bakımlıydı ama genel olarak iyiydi. Biraz daha etrafa bakındıktan sonra telefonumdan spotify açıp sallanmaya başladım şarkının ve havanın güzelliğinden olacak ki uyuya kalmışım telefonumdan gelen şarkı sesiyle uyandım. Of! boynum tutulmuş masaj yapmak için kafamı sola doğru çevirdim aniden yan apartmanın terasından birinin bana baktığını görünce bir çığlık koptu. Bu çığlığımın karşılığında oda ne yapacağını şaşırarak arkasını döndü bir kaç süre öyle kaldıktan sonra ayağa kalktım o da arkasını döndü ve selem verdi.